Buurtinitiatief
Wat ga ik missen..?
Ik vertrek, het voelt zo gek…
Ik werd gek van de lange reistijd van huis naar mijn werk. Wat heb ik dat onderschat. Maar misschien is er gewoon verandering nodig? Het valt me namelijk vaak op, dat dingen gebeuren met een reden.
Sowieso heb ik met onze verhuizing een droomplek gevonden. We wonen niet normaal mooi, met een tuin en fenomenale, groene, blauwe, knalroze, waterige uitzichten. Dat vervult… En die lange reistijd? Die is er binnenkort niet meer, want ik stop voorlopig even met werken in Amsterdam.
Maar wat ga ik missen?
Ik word er emotioneel van, het is namelijk veel.
De o zo vriendelijke ontvangst van beheerder Jabar, elke keer weer. Zalige koffie inclusief knuffel van beheerder Gerrit. De lach en “Goeiemorgen!” van Nadia, onze baliecollega. Dan komt chef-kok Isam in the house, vriendelijke vragen, woorden, héérlijk eten. Buurtbewoner Billy die weer een mooi idee voor z’n buurt heeft. En ik bekijk de grap van Dani die op de rand balanceert, zal ie eroverheen vallen? En hoe moet het eigenlijk zonder de hoge, aanstekelijke lach van Trinet?
Mijn hele team Westerpark. Ja, we zijn een team, want we vullen elkaar aan. Mijn collega’s en ik hebben totaal verschillende eigenschappen en kwaliteiten en samen hebben we veel bereikt met de mensen.
Dierbare vriendschappen met collega’s, de sfeer, jezelf kunnen zijn, acute overlegjes en oplossingen in de wandelgang met mijn naaste collega. De goede besprekingen met ‘mijn grote broer’ in ons kantoor.
De leuke, vele, eigenzinnige vrouwen, kunstenaars en vrijwilligers in de Horizon.
En zo kan ik kan nog wel even doorratelen over nog veel meer lieve mensen hier.
Ik heb in ieder geval genoten, geleerd, gebouwd én flink gelachen in de Horizon. Bedankt allemaal!
En terwijl ik herinneringen ophaal met mezelf en dit teruglees, denk ik: eigenlijk is mijn titel
‘WIE ga ik missen?’.
De kracht van samenwerking…
Een buurtactiviteit organiseren, is altijd een spannende onderneming, maar wanneer je het samen met anderen doet, wordt het bijzonder. Ik noem een paar redenen waarom samenwerken zoveel leuker is dan het alleen doen.
Wanneer je met een groep mensen werkt, brengt iedereen zijn unieke ideeën en perspectieven mee. Dit verrijkt de activiteit, waardoor die voor veel meer mensen aantrekkelijk wordt. Een evenement organiseren is veel werk. Van planning, begroting en promotie maken tot de uitvoering op de dag zelf. Door samen te werken, kun je de taken verdelen en de last verlichten. De een regelt de locatie, een ander verzamelt de materialen en boodschappen en weer een ander coördineert de aanmeldingen. Dit maakt het organisatieproces niet alleen efficiënter, maar ook minder stressvol en veel plezieriger.
Ik heb gemerkt, dat samenwerken aan een project een gevoel van saamhorigheid schept en de band tussen buurtbewoners versterkt. Er is een gemeenschappelijk doel en gezamenlijke inspanning om iets neer te zetten, het kan Amsterdammers dichter bij elkaar brengen. Iemand vertelde me eens: “Het gevoel van verbondenheid blijft vaak na de activiteit nog hangen.” Iedereen brengt zijn eigen vaardigheden en kennis in. Door samen te werken, kun je veel van elkaar leren. Samenwerkingsrelaties zijn gebaseerd op vertrouwen, respect en wederzijdse ondersteuning, wat prettig kan zijn. Het is een gezamenlijk leerproces, dat verrijkend is en nuttig kan zijn voor toekomstige projecten.
Succes vieren, is ook belangrijk! Als iets geslaagd is, is het veel leuker wanneer je dit kunt delen met anderen. Het gevoel van voldoening en trots wordt versterkt wanneer je het kunt delen met de mensen met wie je hebt samengewerkt.
Kortom, samen een buurtactiviteit organiseren is niet alleen efficiënter en gemakkelijker, maar ook veel leuker! Het versterkt gemeenschapsbanden en zorgt voor een rijke uitwisseling van ideeën en vaardigheden. Dus, de volgende keer dat je een buurtactiviteit plant, doe het samen en ervaar de vreugde van samenwerking!
De wandelexposities startten bij Ondertussen en werden na een uur wandelen afgesloten in Huis van de Wijk Horizon met koffie, thee en taart van de ‘High Tea Zoet’-groep en van Isam Nadaf, chef-kok van buurtrestaurant Hembrug en Zaandammer, dat ook in de Horizon zit, op de begane grond.
Wanneer gaat u op ontdekkingstocht? Maak een afspraak met buurtwerker Marieke in de Horizon.
U kunt hier bijvoorbeeld zelf kunst maken en ontdekken wat er nog meer te beleven is!
Tot gauw!
Tijd…
Ticking away the moments that make up a dull day
Shorter of breath and one day closer to death
(Pink Floyd)
Een mogelijk somber stemmende songtekst. Er zijn natuurlijk ook zat liedjes met een vrolijker insteek, zoals you’re my favourite waste of time (Owen Paul).
Hoe ieder mens het verglijden van de tijd ervaart, verschilt enorm. Niet alleen gaat de tijd steeds sneller naarmate je ouder wordt, maar ook is de beleving van tijd anders als je vrij hebt en een dag zonder verplichtingen voor de boeg of juist een volgepropte agenda je aanstaart. Voor de een is een dag zonder plannen een dag vol vrijheid, de ander beleeft dit als een gapend gat wat het beste overbrugd kan worden door lang uitslapen. Op het internet is van alles terug te vinden over Kairos en Chronos, zonen van de god Zeus, twee gezichten van de tijd: tijd die de klok wegtikt en tijd zoals die beleefd wordt.
Vandaag wil ik het hebben over het verschil in tijdsbeleving tussen een buurtbewoner die op een dag besluit om een goed idee om te zetten in daden en een bewonersinitiatief wil opzetten en de vertraagde tijd door regels, protocollen en planningen van de instituties waar die bewoner dan vaak mee te maken krijgt. Met een beetje pech stuur je je plan net een dag na de vergaderdatum in, blijkt dat een vergunning maanden van te voren aangevraagd moet worden, kost het heel veel tijd om de detailvragen die je terugkrijgt te beantwoorden of kom je er door omstandigheden niet meteen aan toe. Dan kan er tussen droom en daad zomaar een maand of drie zitten. In de systeemwereld is dat een korte termijn, maar in de leefwereld kan in die tijd alweer van alles gebeurd zijn.
Een kwestie van lange adem, de aanhouder wint, regeren is vooruitzien…, dat de vertragende werking van onze samenleving eeuwenoud is, blijkt wel uit deze gezegden. Maar ook: niet geschoten is altijd mis. Dus aarzel niet langer, neem even de tijd en schrijf dat kattenbelletje, dat in je achterhoofd rammelt, eens uit. Wie weet welke leuke initiatieven eruit voortkomen, gun het wat tijd… en wie weet heb jij straks de tijd van je leven tijdens een spetterend buurtfeest, een groene excursie, een boeiende expositie of een serie interessante workshops. Denk jij nu, alles op z’n tijd? Ook prima, komt tijd komt raad, slaap er rustig nog een nachtje over.
En als de tijd daar is, weet dan de buurtwerkers te vinden, zij maken graag tijd om met jou van droom tot daad te komen.
Het begint met een sneeuwvlok…
Bewoners die initiatief nemen om iets moois te doen met en voor de buurt.
“Doen, daar ben ik goed in”, hoorde ik een actieve bewoner zeggen. Hoe? Bijvoorbeeld door gemeentesubsidie aan te vragen voor een activiteit. Daarin kan ik ondersteunen. We pakken mijn werkcomputer en ik help bij de subsidieaanvraag door te verwoorden wat initiatiefnemers, de doeners, willen bereiken. Ook handig voor bewoners met een schrijfachterstand. Het gave buurtidee moet een plan worden, zodat het samen met een groepje bewoners uitgevoerd kan worden. Met een plan kunnen initiatiefnemers financiële middelen aanvragen. Dus help ik met het maken van een begroting en daar wordt van geleerd. Het netwerk van initiatiefnemers groeit, de sneeuwbal wordt steviger en rolt groter en groter.
Communicatie is belangrijk. Hoe maak je de bedoelingen van het bewonersinitiatief duidelijk voor mensen met allerlei achtergronden, voor de adviesgroep die adviseert over de aanvragen? Zijn er vragen over het initiatief, dan kan ik helpen met beantwoorden, ik vraag of er al iets bedacht is voor de toekomst van de activiteit, ik help met schrijven en check of het plan compleet is, of het nut duidelijk is.
Ik voel mij nuttig als ik hierin iets kan betekenen. Initiatiefnemers worden en blijven scherp op hun missie, de taken en energie worden verdeeld, zodat het duurzaam leuk blijft. Sociale samenhang in de buurt noemen we dat. De lol die initiatiefnemers samen hebben, in hun vrije tijd, hun gevoel van nut, zo belangrijk om in de toekomst door te gaan en nog meer te bereiken, anderen aan te steken om mee te doen.
Zo mooi, groepjes mensen die constructief met elkaar gaan samenwerken, talenten die elkaar aanvullen, samen iets nieuws en groters uitproberen, mensen met elkaar verbinden, zodat nog meer bewoners worden bereikt. Het begint allemaal met een idee, een sneeuwvlok.
Ik hoop op een sneeuwbui aan ideeën voor de wijk, op veel groeiende sneeuwballen, die grote sneeuwpoppen worden.
Buurtwerk Westerpark vertelt... 