Afspraak of toch niet..?
Wat ik zo leuk vind aan Welzijn op Recept, is dat ik hopelijk iets kan betekenen voor een ander. Het is zo fijn als een Amsterdammer weer wat betekenis in zijn of haar leven terugkrijgt. Dit kan door bijvoorbeeld aan een activiteit te gaan deelnemen of door een maatje te krijgen en nog mooier, door zelf vrijwilligerswerk te gaan doen.
Wat ik voor dit jaar toch wel een van de succesverhalen vind, is de aanmelding van een 85-jarige mevrouw. Deze dame, laten we haar Annie noemen, is aangemeld door de Praktijkondersteuner Huisartsenzorg (POH) met als hulpvraag: mevrouw wil graag meer onder de mensen komen en ze wil iets leuks gaan doen. Annie is niet in staat om naar een locatie te komen, omdat ze slecht ter been is, dus ga ik op huisbezoek. Op het moment dat ik binnenkom, roept Annie al vanaf de bank “DENK MAAR NIET DAT IK NAAR EEN DAGBESTEDING GA!!” Dat is dus duidelijke taal. Op mijn vraag wat ze dan wel leuk zou vinden om te doen, daar moet ze toch even over nadenken. Na even te hebben nagedacht, komt ze op koffiedrinken en gezellig kletsen, iets creatiefs, alleen weet ze niet wat en tuinieren vindt ze ook wel leuk.
Dat koffiedrinken is voor mij de opening. In de Klinker is er namelijk een heel gezellige koffietafel. Dus om meteen de koe bij de horens te vatten, spreek ik met Annie af om samen naar de Klinker te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. En gezellig dat Annie het vindt! Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik om haar een rondleiding door de Klinker te geven en dus ook bij de dagbesteding. “Goh”, zegt Annie, “wat is het hier leuk.”
Misschien kun je het al raden?
Annie, die echt niet naar de dagbesteding wilde, gaat nu twee keer week en vindt het maar wat gezellig!
Vrijwilliger aan het woord: Jordi
Wil je jezelf even voorstellen en uitleggen wat je doet als vrijwilliger?
Mijn naam is Jordi Tohatta, ik ben geboren in 1974, dus dit jaar alweer 50 jaar oud. Ik woon in de Spaarndammerstraat, waar ik ook ben geboren. Ik werk als beheerder in de Horizon op maandag- en dinsdagmiddag. Ik ben dan gastheer, zorg dat de koffie klaarstaat en dat alles schoon en veilig is.
Wat deed je in je vroegere werk/functie?
Ik heb best uiteenlopende baantjes gehad. Onder andere in de horeca, in de bouw en in de Amsterdamse haven. Ook werkte ik als ZZP-er als betonvlechter.
Wat vind je leuk aan het werken in het Huis van de Wijk?
Ik vind het heel leuk als ik mensen tevreden, met een glimlach weer de deur uit zie gaan. Er komen hier veel mensen, die financiële hulp nodig hebben. Als ze me bij vertrek dan met een glimlach gedag zeggen, doet me dat goed. Ook alle mensen die voor de activiteiten komen, ga je natuurlijk herkennen als je op vaste dagen werkt.
Wat is het spannendste/leukste wat je hebt meegemaakt?
Het spannendste zou ik niet kunnen zeggen. Wat ik heel leuk vind, is dat ik steeds meer mensen herken en zij mij. Dat maakt het allemaal wat informeler en leuker. En ik vind het heel fijn, dat ik tijdens mijn dienst altijd een heerlijk broodje krijg van chef-kok Isam.
Zou je nog een cursus/opleiding willen volgen of een activiteit willen bijwonen en zo ja, wat?
Ik kijk regelmatig in de activiteitenagenda en ik heb nog niet iets gevonden wat ik graag zou willen doen. Ik sport veel, wandel met mijn hond en heb zelden tijd teveel, maar wie weet, vind ik nog eens een workshop of cursus die ik wil volgen.
Hoe lang werk je in de Horizon en ben je tevreden?
Ik werk ruim anderhalf jaar in de Horizon en ben tot nu toe heel tevreden. Eerlijk gezegd wil ik het voorlopig niet missen.
Blij dat je in de buurt bent, Jordi!
Een warme deken…
Mijn collega’s voelen als een warme deken om me heen. Op de eerste dag van mijn inwerkperiode stapte ik vol verwachting de ruimte binnen om mijn werkapparatuur op te halen, een laptop en een telefoon. “Is dit echt mijn gereedschap?”, vroeg ik me af. De sociale vaardigheden en het werken met mensen zijn vertrouwd voor mij, maar hoe kon ik deze nieuwe omgeving in mijn leven inpassen? Het was een gedachte, die mij bezighield.
Al snel was ik onderdeel van een vergadering. Wat een lieve mensen! Hun geduld en de geruststellende woorden hielpen me echt. Langzaamaan begon ik me steeds meer op mijn plek te voelen. De dagen verstreken en elke keer werd ik meegenomen in de werkwijze en de verhalen van de buurt. Het was bijzonder om te horen over de achtergronden van mijn collega’s. We zijn allemaal mensen met onze eigen verhalen en unieke persoonlijkheden.
Het is zo inspirerend om te merken dat ik hier niet alleen mijn vaardigheden kan ontwikkelen, maar ook echte verbindingen kan maken. Een fijne fietstocht door West of gezellige rondleidingen in de buurthuizen. Elke ruimte heeft zijn eigen waarde en helpt me meer te leren over deze geweldige omgeving.
Inwerken kon niet beter. Het voelt geweldig om omringd te zijn door zulke warme mensen. Elke kennismaking met een collega vult het plaatje verder in. Wat zijn we zonder elkaar? Ieders kwaliteiten komen samen tot een prachtig team. Ik voel me dankbaar dat ik hier een klein steentje aan kan bijdragen. Er is geen verdeling, samen zijn we één.
Ode..!
Wanneer verbinding begint bij de eerste blik,
bij binnenkomst in de Horizon, gelijk een klik.
Achter de balie, een sprankelende verschijning,
de jurken, de kleuren, een en al verfijning.
In de chaos van het alledaagse is ze de rust,
een warme, volle stem die altijd sust.
Een symfonie van kleuren, in elke lach,
een palet van warmte om te beginnen met de dag.
Ze omarmt de bewoner als een kunstenaar zijn doek,
de armen wijd open, een echte moederkloek.
Met liefdevolle penseelstreken, kleurt ze de dag,
nooit chagrijnig en een en al lach.
Ze beweegt zich door de dagen, met een flair die betovert,
elke stap een verhaal, een aanwezigheid die verovert.
Haar uniekheid, een schat, zo zeldzaam en echt,
een bron van inspiratie, zonder oordeel, goed of slecht.
Dus heffen we onze stemmen, een lofzang voor deze vrouw,
een ode aan haar warmte, aan de magie van haar trouw.
Laten we dansen op de werkvloer, op alles wat komt,
de Horizon, niet vlak en grijs, maar kleurrijk en rond!
Het is geen vuilniszak …
Westerpark-momenten in 2024, het zijn er veel. Vaak mooi, ontroerend, inspirerend, verrassend. Maar niet altijd. Soms verdrietig, schokkend, aangrijpend. Zulke momenten vliegen me aan.
Wat zie ik? Wat hoor ik?
Het is geen vuilniszak. Het is een man op zijn hurken. Hij eet wat hij gevonden heeft, van de straat naast de vuilnisbak.
Je zit ‘s avonds op een bankje en opeens hoor je gesnurk in de bosjes.
Je zoekt de bal van je hond en je komt in een andere wereld, een wereld van tentjes, gemaakt van bij elkaar geraapte spullen.
De voeten die elke avond slapend uit een portiek steken, zijn elke ochtend weer verdwenen.
Een hele rij instanties gaat door mijn hoofd. Wat kan ik doen? Wat kan ik zelf doen? Is het gewenst? Anderen doen het al, zij zorgen voor dak- en thuislozen. Wat brengt mijn zorg voor diegene en wat in het grotere geheel?
Kortom, ik verbaas me en ben gechoqueerd.
We leven in andere werelden. Er zijn bewoners in Westerpark, die wonen met uitzicht op Noord, hier gekomen uit liefde, zij willen graag Nederlands leren. Ze zijn de hele dag alleen, omdat hun lief moet werken. Of bewoners uit een andere stad, die een weekendwoning kopen in Westerpark, zodat ze na een evenement veilig thuiskomen.
Andere werelden, andere kansen, ander perspectief in Amsterdam. Deze Westerpark-momenten herinneren je aan de ongelijkheid die er is.
Het leven is niet eerlijk en kansen moet je pakken zodra ze er zijn, ze desnoods maken, als je kan.
Als er maar gegeten kan worden…
Dat eten belangrijk is binnen buurtwerk, weten we allemaal wel. In buurtcentrum Horizon zijn er maar liefst twee keukens, die volop gebruikt worden.
“Goedemorgen!”, een zeer actieve buurtbewoner meldt zich. Hij heeft een plan: vanaf december iedere eerste vrijdag van de maand stamppot maken voor de buurt. “Toch niet teveel eters tegelijk hè?”, want dan wordt het zo’n vreetschuur waar men alleen voor de hap komt en niet voor de ontmoeting. Als buurtwerker hamer ik er steeds op, dat het niet alleen moet gaan om voeden, maar vooral om de ontmoeting. “Zo’n 50 tot 60 man”, is het antwoord. Nou, we zullen zien. Of ik het flyertje wil maken en of ik ook even het boodschappenlijstje voor de supermarktsponsor wil schrijven, zodat ze het goed kunnen lezen.
Uurtje later klinken stappen in de gang en staat er plots een oliebol voor me op tafel. Alleen die geur al. “Ik ben aan het proefdraaien voor de winter”, vertelt de bakker. “Misschien ga ik dan in de Spaarndammerstraat staan.” Ik laat hem smaken.
In de loop van de middag krijg ik bezoek van de coördinator van de Turkse vrouwengroep, die vanmiddag bezig is met de workshop Same koken, same eten en drinken. Twee borden vol met vegetarische lekkernijen die ik eigenlijk niet wil, maar niet kan weigeren. Ongelofelijk smakelijk!
Straks met een volle buik naar huis fietsen.
Met een kleine groep aan tafel kun je gezellig samen praten over van alles en nog wat in het dagelijks leven. Dat is belangrijk voor iedereen, zeker ook voor wie uiteten financieel niet zomaar mogelijk is. Voor de vrijwilligers van het Horizon Tuinteam is het zelfs een hoogtepunt na een ochtend hard werken in de tuin. Ontmoeting staat voorop, samen eten is een middel.
Ik zal nogmaals in gesprek moeten gaan over de stamppot voor 60 man. Ach, misschien valt het wel mee. Laat het eerst maar eens gebeuren.
(T)huis in de Staatsfestival…
Het was weer een leuke zaterdagmiddag in de Nassaukerk tijdens het (T)huis in de Staatsfestival.
Het team van (T)huis in de Staats had mij uitgenodigd om daar met ons Buurtbakkie te komen staan. Dus stonden mijn collega Cor en ik die dag om 12:00 uur klaar in de kerk met het Buurtbakkie en onze vlaggen.
De middag begon rustig, waardoor Cor en ik alle tijd hadden om ons plekje op te bouwen. Met twee vlaggen aan het Buurtbakkie waren we het middelpunt in de kerk geworden. Van de gezondheidsdag, een dag eerder in Huis van de Wijk Koperen Knoop, hadden we fruit over, dus dat hadden we meegenomen als iets lekkers. Na de rustige start bij ons Buurtbakkie, met nog niet veel aanspraak, kwamen langzamerhand steeds meer mensen kijken wat wij zoal in ons bakkie hadden. We hadden verschillende flyers bij ons over wat we aanbieden in de wijk. Ook hadden we leuke gesprekken over Lief en Leedstraten. Veel mensen vroegen: “Wat is een Lief en Leedstraat eigenlijk?” Dat hebben we uitgelegd. Als twee bewoners samen aandacht geven aan lief en leed in hun straat, bijvoorbeeld door een kaartje in de bus of aanbellen voor een praatje, dan is de straat een Lief en Leedstraat en zijn die bewoners ‘gangmakers’. Zij krijgen een klein potje om leuke attenties van te kopen. Hopelijk hebben we mensen geïnteresseerd om gangmaker te worden.
Halverwege de middag vroeg Harold van Kerk en Buurt mij om te vertellen over wat ik zoal in de buurt doe en waarom wij hier staan. Dat werd een leuk gesprek over mijn werkzaamheden als buurtwerker in de Staatsliedenbuurt vanuit de Koperen Knoop. Ik vertelde, dat ik ook regelmatig met het Buurtbakkie bij Dirk van den Broek sta en zo door Harold was gevraagd om tijdens het (T)huis in de Staatsfestival te komen staan.
Ik kijk terug op een geslaagde middag, waar ik nieuwe buurtbewoners heb leren kennen en hopelijk zij mij en het Huis van de Wijk ook.
Van saaie straathoek naar prachtige mozaïekkunst bij De Nieuwe Reiger…
Afbeelding Geplaatst op Geupdate op
Welkom collega’s..!
Buurtteams bieden individuele en collectieve maatschappelijke dienstverlening. Dat laatste noemen we kortweg Collectieve Madi. In het nieuwe jaar gebeurt er iets moois: de Collectieve-Madi-collega’s sluiten zich aan bij Buurtwerk, een waardevolle stap naar nog meer samenwerking in de buurt!
Ik ben blij om deze ontwikkeling binnen ons buurtwerk aan te kondigen. Dit is een belangrijke stap voor ons en ook voor de informele partijen waarmee we samenwerken. Met de komst van de Collectieve-Madi-collega’s versterken we wat we met z’n allen doen: bouwen aan een betrokken, sterke en verbonden buurt.
De Collectieve-Madi-collega’s brengen een schat aan kennis, ervaring, enthousiasme en toewijding mee. Hun deskundigheid sluit perfect aan op onze missie en visie om buurtbewoners te ondersteunen, te adviseren en te inspireren. Dankzij deze samenwerking kunnen we onze activiteiten uitbreiden, nieuwe initiatieven ondersteunen en nog beter inspelen op de behoeften van de wijk.
Wat deze stap extra bijzonder maakt, is dat de Collectieve-Madi-collega’s ook ons netwerk met informele partijen versterken Deze organisaties en vrijwilligers zijn de ruggengraat van ons werk in de buurt. Met de Collectieve-Madi-collega’s erbij kunnen we bruggen bouwen tussen formele en informele structuren, zodat alle betrokkenen elkaar nog beter vinden en versterken. Samen werken we aan een inclusieve gemeenschap, waarin iedereen de kans krijgt om mee te doen en een verschil te maken, in je eigen leven of in het leven van iemand anders.
Óp naar nieuwe mogelijkheden!
Met veel enthousiasme kijk ik uit naar de toekomst. De samenwerking met de Collectieve-Madi-collega’s opent de deur naar nieuwe ideeën en kansen. Het vertrouwen en de betrokkenheid die zij uitstralen, sluiten perfect aan bij wat we bij Buurtwerk belangrijk vinden. Ik ben er trots op om onze oude vertrouwde Collectieve-Madi-collega’s te mogen verwelkomen als nieuwe collega’s in ons team Buurtwerk Westerpark en ik weet zeker dat dit een positief effect zal hebben op ons werk en de buurt als geheel.
Welkom collega’s!
Samen maken we het verschil. 💙
Buurtwerk Westerpark vertelt... 