Wat ga ik missen..?

Geplaatst op Geupdate op

Ik vertrek, het voelt zo gek…

Ik werd gek van de lange reistijd van huis naar mijn werk. Wat heb ik dat onderschat. Maar misschien is er gewoon verandering nodig? Het valt me namelijk vaak op, dat dingen gebeuren met een reden.
Sowieso heb ik met onze verhuizing een droomplek gevonden. We wonen niet normaal mooi, met een tuin en fenomenale, groene, blauwe, knalroze, waterige uitzichten. Dat vervult… En die lange reistijd? Die is er binnenkort niet meer, want ik stop voorlopig even met werken in Amsterdam.

Maar wat ga ik missen?
Ik word er emotioneel van, het is namelijk veel.
De o zo vriendelijke ontvangst van beheerder Jabar, elke keer weer. Zalige koffie inclusief knuffel van beheerder Gerrit. De lach en “Goeiemorgen!” van Nadia, onze baliecollega. Dan komt chef-kok Isam in the house, vriendelijke vragen, woorden, héérlijk eten. Buurtbewoner Billy die weer een mooi idee voor z’n buurt heeft. En ik bekijk de grap van Dani die op de rand balanceert, zal ie eroverheen vallen? En hoe moet het eigenlijk zonder de hoge, aanstekelijke lach van Trinet?
Mijn hele team Westerpark. Ja, we zijn een team, want we vullen elkaar aan. Mijn collega’s en ik hebben totaal verschillende eigenschappen en kwaliteiten en samen hebben we veel bereikt met de mensen.
Dierbare vriendschappen met collega’s, de sfeer, jezelf kunnen zijn, acute overlegjes en oplossingen in de wandelgang met mijn naaste collega. De goede besprekingen met ‘mijn grote broer’ in ons kantoor.
De leuke, vele, eigenzinnige vrouwen, kunstenaars en vrijwilligers in de Horizon.
En zo kan ik kan nog wel even doorratelen over nog veel meer lieve mensen hier.
Ik heb in ieder geval genoten, geleerd, gebouwd én flink gelachen in de Horizon. Bedankt allemaal!

En terwijl ik herinneringen ophaal met mezelf en dit teruglees, denk ik: eigenlijk is mijn titel
‘WIE ga ik missen?’.

Plaats een reactie