Vrijwilligers
Vrijwilliger aan het woord: Edwin
Wil je jezelf even voorstellen?
Mijn naam is Edwin Meijer en ik ben inmiddels 54 jaar. Ik woon alweer dertig jaar in de Spaarndammerbuurt.
Wat doe jij in je functie als vrijwilliger? En hoe vaak doe je dat?
Ik ben vrijwilliger in Huis van de Wijk Horizon en ik help bij verschillende werkzaamheden. Een keer per week help ik mensen bij hun administratie en een keer per week ben ik gastheer/beheerder. Ook ben ik vrijwilliger in Huis van de Wijk Koperen Knoop. Ik help dan bij de Financiële Salon en het inloopspreekuur voor vragen over wonen.
Wat deed je in je vroegere werk/functie?
Ik heb de afgelopen 25 jaar in de horeca gewerkt.
Wat vind je leuk aan het werken in het Huis van de Wijk?
Het is erg leuk om te zien hoe de hulp gewaardeerd wordt door de mensen die ik help.
Wat is het meest spannende/leukste wat je hebt meegemaakt?
Persoonlijk vind ik de waardering die ik krijg van de mensen die ik probeer te helpen het leukst. Ook zijn de collega’s erg aardig en behulpzaam.
Zou je nog een cursus/opleiding willen volgen of een activiteit willen bijwonen en zo ja, wat?
Ja, ik zou graag een cursus/opleiding willen volgen, die iets toevoegt aan mijn kennis over de onderwerpen financiën en wonen.
Hoe lang werk je in de Horizon en ben je tevreden?
Ik werk nu sinds twee maanden in de Horizon en ik ben zeer tevreden met de werkzaamheden en met de collega’s.
Blij dat je in de buurt bent, Edwin!
Bevoorrecht…
Wat fijn om te merken dat het, zowel in de ochtend als eind van de middag, alweer langer licht is. Maakt het een stuk gemakkelijker om iedere dag – toch zo’n dik half uur – naar mijn werk en weer terug naar huis te fietsen. Tegenwoordig met helm, want achter het Centraal Station is het zo druk, dat een helm op mijn hoofd een stuk veiliger voelt. Zal wel met de leeftijd te maken hebben.
In buurtcentrum Horizon is het op deze woensdag alweer een drukte van jewelste. In de hal zitten buurtbewoners te wachten op collega’s van Grip op je geld, die hen zullen helpen bij allerlei vragen. Collega van Taal Informatie Punt, die iedere woensdag spreekuur heeft, zet haar tafelbanner op de grote tafel in de hal. De eerste deelnemers van de In Balans training van Sportservice Amsterdam komen vrolijk binnen. En in de kleine pantry is Gerrit druk bezig met het voorbereiden van de koffie en thee voor de verschillende activiteiten. Het tuinteam zal vandaag, na een winterstop, weer beginnen en ook de zon heeft er weer zin in.
In juni is mijn vijfenzestigste verjaardag en na 33 jaar werken in welzijn heb ik besloten om te stoppen met werken. Twee jaar voor mijn pensioen. Waarom? Niet omdat ik het werk niet leuk vind. Nee, integendeel. Maar omdat ik andere avonturen wil beleven en dat gebeurt niet zomaar. Maar wat zal ik de chaos, onrust, dynamiek, uitdaging en inspiratie van het centrum, collega’s en buurtbewoners gaan missen. Zo simpel is dat. Ik ben nog even aan het werk en de komende tijd ga ik dan ook gebruiken om zoveel mogelijk te beseffen hoe bijzonder de afgelopen jaren zijn geweest. En hoe mooi het is, dat ik letterlijk verder dan de Horizon het avontuur kan gaan opzoeken.
Bevoorrecht mens ben ik.
Vrijwilliger aan het woord: Jordi
Wil je jezelf even voorstellen en uitleggen wat je doet als vrijwilliger?
Mijn naam is Jordi Tohatta, ik ben geboren in 1974, dus dit jaar alweer 50 jaar oud. Ik woon in de Spaarndammerstraat, waar ik ook ben geboren. Ik werk als beheerder in de Horizon op maandag- en dinsdagmiddag. Ik ben dan gastheer, zorg dat de koffie klaarstaat en dat alles schoon en veilig is.
Wat deed je in je vroegere werk/functie?
Ik heb best uiteenlopende baantjes gehad. Onder andere in de horeca, in de bouw en in de Amsterdamse haven. Ook werkte ik als ZZP-er als betonvlechter.
Wat vind je leuk aan het werken in het Huis van de Wijk?
Ik vind het heel leuk als ik mensen tevreden, met een glimlach weer de deur uit zie gaan. Er komen hier veel mensen, die financiële hulp nodig hebben. Als ze me bij vertrek dan met een glimlach gedag zeggen, doet me dat goed. Ook alle mensen die voor de activiteiten komen, ga je natuurlijk herkennen als je op vaste dagen werkt.
Wat is het spannendste/leukste wat je hebt meegemaakt?
Het spannendste zou ik niet kunnen zeggen. Wat ik heel leuk vind, is dat ik steeds meer mensen herken en zij mij. Dat maakt het allemaal wat informeler en leuker. En ik vind het heel fijn, dat ik tijdens mijn dienst altijd een heerlijk broodje krijg van chef-kok Isam.
Zou je nog een cursus/opleiding willen volgen of een activiteit willen bijwonen en zo ja, wat?
Ik kijk regelmatig in de activiteitenagenda en ik heb nog niet iets gevonden wat ik graag zou willen doen. Ik sport veel, wandel met mijn hond en heb zelden tijd teveel, maar wie weet, vind ik nog eens een workshop of cursus die ik wil volgen.
Hoe lang werk je in de Horizon en ben je tevreden?
Ik werk ruim anderhalf jaar in de Horizon en ben tot nu toe heel tevreden. Eerlijk gezegd wil ik het voorlopig niet missen.
Blij dat je in de buurt bent, Jordi!
Als er maar gegeten kan worden…
Dat eten belangrijk is binnen buurtwerk, weten we allemaal wel. In buurtcentrum Horizon zijn er maar liefst twee keukens, die volop gebruikt worden.
“Goedemorgen!”, een zeer actieve buurtbewoner meldt zich. Hij heeft een plan: vanaf december iedere eerste vrijdag van de maand stamppot maken voor de buurt. “Toch niet teveel eters tegelijk hè?”, want dan wordt het zo’n vreetschuur waar men alleen voor de hap komt en niet voor de ontmoeting. Als buurtwerker hamer ik er steeds op, dat het niet alleen moet gaan om voeden, maar vooral om de ontmoeting. “Zo’n 50 tot 60 man”, is het antwoord. Nou, we zullen zien. Of ik het flyertje wil maken en of ik ook even het boodschappenlijstje voor de supermarktsponsor wil schrijven, zodat ze het goed kunnen lezen.
Uurtje later klinken stappen in de gang en staat er plots een oliebol voor me op tafel. Alleen die geur al. “Ik ben aan het proefdraaien voor de winter”, vertelt de bakker. “Misschien ga ik dan in de Spaarndammerstraat staan.” Ik laat hem smaken.
In de loop van de middag krijg ik bezoek van de coördinator van de Turkse vrouwengroep, die vanmiddag bezig is met de workshop Same koken, same eten en drinken. Twee borden vol met vegetarische lekkernijen die ik eigenlijk niet wil, maar niet kan weigeren. Ongelofelijk smakelijk!
Straks met een volle buik naar huis fietsen.
Met een kleine groep aan tafel kun je gezellig samen praten over van alles en nog wat in het dagelijks leven. Dat is belangrijk voor iedereen, zeker ook voor wie uiteten financieel niet zomaar mogelijk is. Voor de vrijwilligers van het Horizon Tuinteam is het zelfs een hoogtepunt na een ochtend hard werken in de tuin. Ontmoeting staat voorop, samen eten is een middel.
Ik zal nogmaals in gesprek moeten gaan over de stamppot voor 60 man. Ach, misschien valt het wel mee. Laat het eerst maar eens gebeuren.
Vrijwilliger aan het woord: Bert
Wil je jezelf even voorstellen en uitleggen wat je doet als vrijwilliger?
Mijn naam is Bert van Sloten, geboren op 24 december 1952. Ik woon in de Kinkerbuurt in Oud-West. In de Horizon ben ik gastheer en doe ik beheer. Ik zorg voor ontvangst en serveer koffie en thee. Verder verzorg ik de planten en doe ik de vaat en was. Ik ben ook steeds alert op dingen die kunnen gebeuren. Ik werk twee keer per week, op donderdagmiddag en vrijdagmorgen.
Wat deed je in je vroegere werk/functie?
Ik heb jarenlang in de horeca gewerkt. Daarnaast had ik vele baantjes en ook langdurig een uitkering, omdat ik na een zwaar ongeluk niet kon werken. Ik ben afgekeurd voor het zware werk.
Wat vind je leuk aan werken in het Huis van de Wijk?
Het omgaan met collega’s en met mensen die langskomen in het buurtcentrum. Ik houd van de drukte. Het leukste is als ik mensen echt kan helpen, hoe meer hoe beter.
Wat is het spannendste/leukste wat je hebt meegemaakt?
Drukke dagen zijn voor mij een verademing, dat zijn de leukste dagen. Met drukte om me heen functioneer ik het beste. Wat betreft het spannendste: ik heb al verscheidene keren mensen geholpen met EHBO en dat is regelmatig spannend.
Zou je nog een cursus/opleiding willen volgen of een activiteit willen bijwonen en zo ja, wat?
Voor een cursus denk ik allereerst aan een fotografiecursus, dat lijkt me leuk. Op dit moment is er geen in de Horizon, maar wie weet in de toekomst…. Ik zou ook wel percussielessen willen nemen. Via Combiwel heb ik mijn BHV-certificaat gehaald.
Hoe lang werk je in de Horizon en ben je tevreden?
Ik weet het niet precies, volgens mij sinds 2017 of 2018, dus inmiddels ruim 6 jaar en nog altijd tevreden. Het feit dat ik er nog steeds ben zegt genoeg.
Blij dat je in de buurt bent, Bert!
Óp naar de volgende mijlpaal …
Eind van de middag verzamelen, samen eten en dan aan de slag. Het is een vertrouwde formule geworden voor de Nieuwe Route Koperen Knoop. Terwijl we zitten te smikkelen, stellen we ons om de beurt kort voor. Dat we dat iedere keer doen, is een goed teken. Het betekent, dat er weer een nieuwe betrokkene is aangeschoven, die wil meedenken en meedoen. Fijn!
Na vier maanden overleggen en tekenen, is het zover. De groep betrokkenen en de architect kijken elkaar aan en knikken. Dit is ‘m, het definitief ontwerp voor de begane grond van Huis van de Wijk de Koperen Knoop. Alle aanwezigen zijn het erover eens: dit is een mijlpaalmomentje! Door samen aan het ontwerp te werken, begrijp je elkaar steeds beter, snap je steeds beter wat belangrijk is voor de ander en waarom. Door te luisteren naar elkaars belangen, kritische vragen te stellen, mooie ideeën te delen en af en toe wat water bij de wijn te doen, is het een beter plan geworden.
Natuurlijk blijft er ook altijd wat te wensen over. Daarvan hebben de betrokkenen gezegd: met het beschikbare budget kan nou eenmaal niet alles en wie weet wat in de toekomst nog mogelijk is.
Het ontwerp is klaar, een aannemer gekozen en de verbouwing start begin november 2023. Mooi moment om in kleine werkgroepjes voorstellen te gaan maken voor de andere onderwerpen waarvan gezegd is, dat die belangrijk zijn voor een bruisend Huis van de Wijk: prijsvraag nieuwe naam, groen, feestelijke opening, programmering, communicatie/pr, routing, kunst/exposities, verlichting, huiselijke sfeer. Sommige onderwerpen moeten nog even wachten tot de verbouwing klaar is, omdat je dan beter kunt zien/voelen hoe de nieuwe ruimte is, waar nog iets nodig is en wat dan. Andere onderwerpen hebben juist haast, zoals de prijsvraag voor een nieuwe naam en de feestelijke opening.
Huis van de Wijk …., ben benieuwd! Óp naar de volgende mijlpaal!
Vakantietijd …
Het is rustig in de straten van Westerpark. Het zonnetje komt weer een beetje tevoorschijn en zorgt voor een ontspannen reis naar het werk. Andere jaren ben ik in deze periode ook op vakantie, maar dit keer niet. En dat bevalt. De rust in het buurthuis zorgt voor veel tijd om te kunnen nadenken over de komende maanden en over het werk in 2024 en 2025.
Onze rol als buurtwerker wordt in de toekomst nog meer die van verbinder en ondersteuner. Ontmoeting mag weer en wij gaan dit faciliteren. Ooit schreef ik een pleidooi over gratis koffie in het buurthuis om momenten van ontmoeting en aandacht te faciliteren. Nu kost alles geld en moeten we zelfs ruimtes verhuren om de exploitatie van het buurthuis rond te krijgen. Misschien toch dat pleidooi weer eens opzoeken.
Er moeten in 2024 meer samenwerkingsverbanden komen in de wijk, die gericht zijn op het nog leefbaarder te maken van de wijk. Toch moet het geluid eerst uit de wijk zelf komen. Wat is er nodig en waar heb je ons en onze samenwerkingspartners voor nodig? Meer allianties met organisaties onderling in Westerpark en wat betekent dat dan? Zien we dit allemaal op dezelfde manier? Misschien een idee om met elkaar aan tafel te gaan en daarover te brainstormen of dromen.
Heerlijk om op deze manier te kunnen nadenken en reflecteren. Volgende week sparren over een kunst- en cultuurplatform in de Horizon. Nu eerst aandacht voor een vrijwilliger van het Tuinteam die een enkel verzwikt heeft, die nu zo dik is als een struisvogelei. Ik lees op mijn gemak mijn email, lees nogmaals het cv van een sollicitant en heb veel tijd om met iedereen die er wel is te praten. Vakantietijd voor velen, normale werktijd voor mij.
De enkel heeft een breukje en moet in het gips, lees ik in een WhatsApp-bericht vanuit het ziekenhuis. Zo’n rustige dag en alsnog gebeurt er van alles.
Kansen zien, kansen pakken…
Derde editie van het evenement Kansen aan de Horizon. Een dag met successen en verrassingen. We begonnen met het levensverhaal van Diana over de kansen die zij pakte. In een leven met hindernissen zag ze een uitweg door kansen te pakken en risico’s te nemen. Die levenskracht bracht haar, dat ze nu werkt als ervaringsdeskundige bij het Buurtteam. Ikzelf deelde hoe een klein bericht in de krant mijn leven heeft veranderd en dromen heeft waargemaakt.
Kansen zien, kansen pakken, zit in kleine momenten.
Daarom is dit evenement er. Elkaar stimuleren, inspireren, openstaan voor kansen, risico’s durven nemen. Het kan zijn, dat je blij bent met je levensomstandigheden. Dat het goed is, zoals het is. Dat je denkt, laat het vooral zo blijven, want als de omstandigheden veranderen, weet je niet wat er gebeurt. Dan veranderen de regels, terwijl je net alles op orde hebt. Het is niet gemakkelijk om stappen te nemen naar een andere toekomst/horizon.
Door Diana’s verhaal, besloot een jongeman: ik ga voor kleine stapjes naar mijn droomdoel. Hij vond tijdens deze Kansen aan de Horizon een werkgever en werkt nu in een team. Niet zijn droombaan, wel worden zijn talenten aangesproken en ontwikkelt hij zich verder. Een andere meneer vond vrijwilligerswerk bij Vluchtelingwerk. Hij komt oorspronkelijk uit Iran en helpt nu nieuwkomers. Een dame gaat aan de slag bij Single SuperMom. Zo fijn!
Het was een speelse middag met muziek, workshops en momenten om te dansen. In beweging komen is zo goed, je wordt er vrolijk van. We hebben gelachen met het levensrad, waar iedereen door zelf te draaien een kans kreeg: diner bij Isam in buurtrestaurant Hembrug & Zaandammer, tegoedbon voor Bbrood in de Spaarndammerstraat, een kans om te werken bij het tuinteam of om kennis te maken met de duofiets. De kansen die gewonnen werden, pasten ongelofelijk goed bij de deelnemers.
Volgende Kansen aan de Horizon is in december, wees welkom!
Oog voor elkaar …
Je ziet het niet altijd, maar het is er wel, in iedere straat, in ieder huis. Lief en leed. Dus zoeken we gangmakers: bewoners die oog hebben voor hun straatgenoten en aandacht geven als er lief of leed speelt. De ene keer gaan we de straat op, de andere keer beginnen we bij iemand die we al kennen en waarvan we denken: Da’s een echte gangmaker. Hij of zij kent veel mensen, weet hoe het met hen gaat en durft eropaf te stappen om een praatje te maken.
Even aanbellen bij Marjo op het Marcanti-eiland. Vertellen over project Lief & Leedstraten. “Lijkt het je wat, gangmaker worden?” We zoeken tweetallen, want twee weten meer dan een en samenwerken met iemand die je zelf kiest, is natuurlijk het allerleukst. We spreken af, dat ze belt als ze een maatje heeft gevonden.
Dinsdagmiddag, óp naar de Zeeheldenbuurt, met het Buurtbakkie. Cor fietst, ik in het bakkie. De Lief-&-Leed-vlag wappert vrolijk in de wind. Ik houd de gieter vast met daarin een bos seizoensbloemen, waaraan de Lief-en-Leed-flyers hangen. Eenmaal geïnstalleerd op de stoep, schieten we iedereen aan die langsloopt. “Mag ik u een bloem geven? Woont u in deze straat?” Leuke gesprekken volgen en we komen weer meer te weten over de Dirk Hartoghstraat en Van Linschotenstraat. Een bewoonster uit de Roggeveenstraat is enthousiast, ze gaat erover nadenken om gangmaker te worden. We wisselen telefoonnummers uit. De ervaring leert echter ook, dat dit lang niet altijd tot nieuwe gangmakers leidt.
Mijn telefoon zoemt, de Marcanti-bewoner: “We doen het hoor, Joosje en ik, wanneer kom je langs voor het startgesprek?” Inmiddels hebben ze het kistje met geld, flyers en kaarten en zijn ze begonnen. Ook Kaoutar uit de Roggeveenstraat, die ik drie weken na onze eerste ontmoeting spreek, wil gangmaker worden, samen met een bevriende buurvrouw. Het startgesprek is na de vakantie.
Zo fijn, weer twee Lief-&-Leedstraten erbij, waar buren oog hebben voor elkaar!
Wat doet een buurtwerker eigenlijk..?
Het werk van een buurtwerker is best moeilijk uit te leggen. Loodgieter is duidelijk, burgemeester ook, maar buurtwerker… dat is op zijn zachtst gezegd iets ingewikkelder, ook voor de buurtwerker zelf. Ik ga dan ook niet uitleggen wat voor vak het is. Ik ga wel vertellen hoe vrolijk je van dit werk wordt en dan zou je willen dat je buurtwerker bent, zelfs zonder dat je precies weet wat het eigenlijk is.
Zo word ik op dinsdagochtend vroeg altijd opgewacht door de beheerder van die dag, die mij vraagt: “Hé Cor, een cappuccino met expresso?” En op de woensdagochtend klinkt het: “Hé ouwe dibbes, hoe gaat ie vandaag?” Het zijn de kleine dingen die het doen.
Gisteren met het Buurtbakkie, onze elektrische bakfiets met wapperende vlag, de straat op gegaan voor het project Lief & Leedstraten. We zoeken ‘gangmakers’, mensen die aandacht hebben voor hun buren. Aan wie zou jij een bloemetje willen geven hier in de straat?
“Ik ben geen gangmaker, hoor, ik haat mensen. Haha, nee hoor, ik denk dat ik wel iemand weet, die het misschien wil.” Samen lopen we de hoek om en kloppen op het raam van een buurvrouw. Helaas niet thuis. De buurvrouw aan de overkant weet ook wel iemand. Ook niet thuis. Dan maar de pioenroos met informatieflyer half in de brievenbus stoppen; hopelijk gaat deze buurman nog reageren. Een andere buurtbewoner deelt haar contactgegevens met ons. Gangmaker, het lijkt haar wel wat, ze gaat erover nadenken. Een mooie middag op straat.
Terug in het buurtcentrum hangt een lokale kunstenaar net zijn prachtige schilderijen op in de hal. Ze hangen hoog, want: “Ik wil niet dat ze beschadigen.” We lachen, want dit zagen we nog in geen enkele galerie, zo hoog. Misschien wordt hier wel een trend gezet.
Door al deze bewoners in Westerpark wordt zelfs computerwerk leuk, want ik mag er weer een blog over schrijven!
- 1
- 2
- 3
- Volgende →
Buurtwerk Westerpark vertelt... 