Ontmoeting
Van, voor en door de buurt…
Huis van de Buurt, de naam zegt het al. De plek, de activiteiten, de hulp … van, voor en door de buurt. Buurtwerkers zijn daar voor de ondersteuning van de bewoners die het aanbod verzorgen.
Iedere dinsdag komt de Crea Club bij elkaar om samen te handwerken. De deelnemers maken mooie handwerkproducten, voor zichzelf en voor anderen, en vormen ondertussen een klein gemeenschapje. Het samen zijn geeft een gevoel van gezelligheid, geborgenheid, zekerheid.
Op donderdag is de soepdag. Zodra je na 12:00 uur de Koperen Knoop binnenloopt, ruik je het al. Heerlijke kruidige soepgeuren komen je tegemoet. Aan de eettafel in de mooie nieuwe keuken worden gesprekken gevoerd boven dampende kommen. Ervaringen worden gedeeld, lief en leef, verontwaardiging over onrecht, lachen om een leuk verhaal. En dat alles onder het genot van een gezonde maaltijdsoep. Echt een activiteit, waar iedereen aan mee kan doen, eten verbindt! Daar word ik blij van!
De Crea Club en de dame van de soep hebben de handen ineengeslagen. Bijna iedere maand organiseren zij zelfstandig de Rommelmarkt, voor en door de buurt. Een mooi voorbeeld van wat een klein groepje kan bieden als zij de mogelijkheid krijgen om te doen wat zij graag willen doen.
Het Huis van de Buurt is dus niet alleen een plek voor groepen om hun eigen ‘ding’ te kunnen doen, het biedt ook een gemeenschappelijke plek waar groepen elkaar kunnen vinden en versterken. 1+1=3!
Samen een straatje om…
Ik maakte me wel een beetje zorgen. Buiten was het donker geworden door een dreigend zwarte wolkenlucht. Binnen moesten de lampen aan. Woensdagmiddag. Ze waren nog niet terug. Inmiddels kwam de verwachte regen met bakken naar beneden.
“Cor, er zijn net twee mannen binnengekomen met de duofiets en ze vragen naar jou.” Pfff. Gelukkig. Ze zijn er weer. Alles is toch goed gegaan. In de hal staan Albert en Robbert. Doorweekt. Koud. Maar oh zo gelukkig. Robbert staat te rillen maar straalt. Albert vertelt opgewekt dat ze helemaal tot aan Halfweg zijn gefietst en dat het gewoonweg fantastisch was.
De week ervoor nam Albert contact met me op. Hij had gehoord dat er in Huis van de Wijk Horizon een duofiets stond, die speciaal aangeschaft is om iemand anders, die slecht ter been is, mee te nemen voor een rondje door de buurt. Robbert, de partner van Albert, is licht dementerend en samen fietsen door Westerpark zou geweldig zijn. Het zou een proefritje worden die woensdag, maar het werd een heuse fietstocht waar ze van genoten.
De week daarop, op dinsdagochtend, pak ik mijn mobiel om Albert een berichtje te sturen met de vraag of ik de fiets weer voor ze klaar moet zetten. Op datzelfde moment zoemt de mobiel en ik kijk in WhatsApp.
Goedemorgen Cor, zou ik morgen, woensdag, de duofiets mogen gebruiken?
Groetjes Albert en Robbert
Спасибо за гостеприимство! Bedankt voor de gastvrijheid…!
22 mei was het zover, 60 Oekraïense vluchtelingen uit Amsterdam kwamen op bezoek in de Spaarndammerbuurt voor ontmoeting, gezelligheid en samen eten. Buurtbewoners, lokale ondernemers, buurtwerkers en sponsoren staken de hoofden bij elkaar en de handen uit de mouwen voor een warme ontvangst bij Huis van de Wijk Horizon.
In het buitenbuurthuis van de Horizon komen heerlijke etensgeuren, gitaarmuziek en zang je tegemoet. Iedereen is opgetogen en er klinken Oekraïense liederen door de tuin. Initiatiefnemer Corradino Arcari, oftewel Billy uit de Spaarndammerbuurt, en koks Isam, Roberto en Aicha zijn druk bezig in de keuken van buurtrestaurant Hembrug & Zaandammer. Zij toveren een heerlijke Italiaanse maaltijd op tafel: salade, risotto, lasagne en als toetje tiramisu.
Buurtbewoner Vitalik nodigde Oekraïense vluchtelingen uit om samen met buurtbewoners te genieten van dit feestmaal. Vrijwilligers sloegen de handen ineen en maakten er samen met alle gasten een hele gezellige middag van. Dit alles mede mogelijk gemaakt door de gulle giften van lokale ondernemers en het GVB die de OV-dagkaarten bekostigde, waarmee de Oekraïense gasten konden komen. Ik voel me trots, dat ik als buurtwerker dit initiatief kan ondersteunen.
Door de warme reacties van de Oekraïense gasten en de positieve energie zijn vrijwilligers Jamal, Wafa, groep Diamant het er ook over eens: “Het blijft niet bij deze ene keer!” Een stralende Billy kijkt alweer uit naar de volgende editie op 31 juli: “Ik ga zo weer op pad om sponsors en helpers te zoeken. En we hebben ook ideeën om meer met muziek en activiteiten te doen. Wat is het toch fijn om zo samen te werken!”
Met een warm gevoel neemt iedereen afscheid van elkaar.
“Спасибо за гостеприимство!”
“Graag gedaan en tot de volgende keer!”
Een paar dagen later ontvang ik een bericht van Olga: “… na de bommen en het geluid van de sirene had ik die avond een gevoel van familiewarmte.” Ik ben er stil van.
Het mag gewoon…!
Op 22 april hadden wij onze Buurtwerkdag met als thema Zichtbaarheid, hoe doe je dat?
We konden kiezen uit een aantal workshops en ik had gekozen voor ‘Korte teksten maken’.
Waarom deze workshop? Als welzijnscoach moet ik regelmatig een e-mail/terugkoppeling schrijven naar de verwijzer. Dit zijn vaak huisartsen, psychologen et cetera. Ik, als rasechte Amsterdamse, weet dat ik schrijf zoals ik spreek en dus wilde ik wat tips en tricks, zodat het allemaal wat netter overkomt. Zeker omdat ik toch met een (hopelijk) geleerde groep van medici te maken heb, toch?
Maar wat zei onze zeer gewaardeerde docente? Het is helemaal niet erg om in spreektaal te schrijven. Als ik mij daarin goed kan uitdrukken, wat is dan het probleem? Helemaal niets!
Dus vroeg ik mij af: stel dat ik een terugkoppeling stuur in het plat Amsterdams, zou dat dan ook geen probleem zijn?
Zoiets als dit:
Gisteren een hele tijd met cliënt zitten beppen. Het ziet er niet naar uit, dat deze gozer iets gaat doen. Hij zei zelf dat ie liever de hele dag ligt te maffen, omdat hij afgepeigerd is. Soms banjert ie met een gabber een beetje door de stad en gaan ze ergens een pilsje drinken. Dat kan niet altijd, want hij is vaak platzak en hij wil ook niet bietsen bij zijn makker. Het komt erop neer dat – sinds ie in de lik heeft gezeten en zijn baan als gleuvenglijer* kwijt is – ie vaak in sein uppie is. Een andere pozisie zoeken, ziet ie niet zitten. Hij heeft zich de afgelopen jaren het leplazerus gewerkt en heeft geen zin om zich weer het schompus te gaan werken.
Als ik de docente moet geloven mag dit gewoon, want het is mijn spreektaal. Toch heb ik hier mijn twijfels over. Laat ik voor de zekerheid maar mijn ABN-spreektaal gebruiken met hier en daar een Amsterdams accentje.
* trambestuurder
Kijkje in het werk van een buurtwerker…
Zondag
Hallo, is daar nog iemand? Een vrolijk theaterstuk in Huis van de Wijk Horizon, over eenzaamheid met een lach en een traan. Na afloop een fijn nagesprek.
Maandag
In buurtkamer Parlarie samen met bewoners plan van aanpak maken voor een cultureel uitje naar Zeeland.
Dinsdag
Presentatie geven aan statushouders Wormerveerstraat over buurtwerk, activiteiten en initiatieven die bewoners uitvoeren in de buurt.
Dus wij kunnen ook iets organiseren met de buurt? Jazeker!
Woensdag
Vandaag is het politieteam op bezoek. Een week geleden kwam de vraag binnen: of we een dag vrijwilligerswerk hebben voor vijftien politiemannen en -vrouwen van bureau Houtmankade? Tegen zoveel arbeidskracht zeg ik natuurlijk geen nee. Dus in de overdrive om een leuke klus te bedenken.
We waren al aan het peinzen hoe we meer diversiteit kunnen uitstralen. Een collega kwam op het idee om de picknicktafels te schilderen in de kleuren van de LHBTQIA+-vlag. Ook gauw de geplande regentonnen besteld, want nu is de kans om die te laten installeren. Hoe moet dat eigenlijk, waterpas, aan zinken regenpijpen koppelen, hebben we het juiste gereedschap in huis? Overleggen met locatieleider Ype of er onderhoudsbudget van de Horizon beschikbaar is. Dat is er, dus gauw materiaal kopen bij ijzerhandel Toon in de Spaarndammerstraat.
Wij zijn er klaar voor!
En daar zijn ze, een divers politieteam, dat van de onderlinge verschillen en overeenkomsten het beste in elkaar naar boven haalt en zo elkaar versterkt. Kom maar op met die uitdagende klus, we hebben er zin in! Tafels schuren en schilderen, regentonnen installeren, de tuin opruimen en aanharken, het is hard werken, echte zweetdruppels gezien. Het resultaat is prachtig! De regentonnen staan er, de regenboogkleuren zijn goed zichtbaar. ’s Avonds worden de eerste regendruppels opgevangen en vanaf nu kan de tuin duurzaam worden bewaterd.
Dank politieteam!
Donderdag, vrijdag en zaterdag zijn gevuld met activiteiten in de buurt, met als sluitstuk
Buurtfeest op de Tunnel!
Gezondheid centraal in de nieuwe buurtkeuken…
Toen ik in augustus als locatieleider van de Koperen Knoop begon, waren er al flinke stappen gezet om een buurtkeuken te realiseren. Ik kreeg de opdracht om het verder uit te werken in de tuinkamer en was meteen enthousiast.
Óp naar de keukenwinkel om samen met een van mijn nieuwe collega’s een keuken uit te zoeken.
We besloten het neutraal te houden, een mooie, lichte zandkleur. Ook maar meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om de tuinkamer een multifunctioneel karakter te geven. Er zijn fris en natuurlijk ogende lichtgewicht tafels besteld, die door één persoon opgetild kunnen worden en opgestapeld op een verrijdbare trolley. Zo kan de tuinkamer met buurtkeuken in een mum van tijd omgetoverd worden tot een koorruimte, filmzaaltje of plek waar yoga of bewegen voor ouderen wordt gegeven. Kortom: een plek waar buurtgenoten met hun geestelijke en/of lichamelijke gezondheid bezig kunnen zijn.
Weer even terug naar de buurtkeuken zelf. Hier draait het om gezelligheid, een gezonde eettafel voor de buurt, waar lief en leed gedeeld kan worden, waar samen gekookt en afgewassen wordt, waar grote en kleine thema’s besproken worden. Samen eten is altijd al een verbindende factor geweest, een prettige manier om mensen met verschillende achtergronden met elkaar in contact te brengen. We geven vooral ook bewonersinitiatieven de mogelijkheid om de buurtkeuken te gebruiken. Een buurtbewoner heeft al interesse getoond in een kookclub voor mannen. Leuk!
Gezond eten koken, met of zonder begeleiding van een diëtiste, staat in de buurtkeuken voorop. Denk daarbij ook aan koken met seizoensgroenten. Deze groenten zijn veel verser, goedkoper en duurzamer, omdat ze niet van ver hoeven te komen.
Al met al staan we aan de vooravond van een levendige toekomst voor de tuinkamer-keuken waar de buurt van harte welkom is! Zin in!
We broeden nog op een leuke naam voor de buurtkeuken, dus als je een idee hebt….
Helemaal thuis in het Huis van de Wijk…
Na een heerlijke vakantie in Valencia, met megaveel afwisseling, had ik die maandagochtend best opstartproblemen. Ik werd moe wakker en ijskoud afdouchen hielp niet. Koffie begon ik nog niet aan, want dat leek bij voorbaat kansloos.
Maar aangekomen in de Horizon, was het direct fijn neerstrijken in de mooie hal met mijn koffie. Ik ging aan de grote tafel zitten. De Roads-wandelgroep begroette mij vrolijk: “Ha Leander, leuk dat je er weer bent!” Of ik weer mee zou wandelen? Nee, dit keer helaas niet, ik moest behoorlijk wat mails bekijken en beantwoorden.
Voor ik het wist stond er een tweede koffie voor mijn neus. “Wat gezellig dat je er weer bent!” Later, onderweg naar mijn inmiddels favoriete wc, hoorde ik mijn collega praten. Hij bleek in gesprek met de kwartiermaker voor Podium Horizon, een enthousiaste vrouw met daadkracht voor een ambitieus project voor kunst & cultuur op de bovenetage. Ik kreeg er gelijk zin in! Ik realiseerde mij ook dat het een aardige kluif zal worden om dit op te pakken, want mijn creatieve brein zag mogelijkheden én uitdagingen.
Terug bij mijn laptop in de hal werd mij een derde koffie aangeboden vergezeld van een compliment over mijn bril. Druppelsgewijs kwamen de “Haak Aan”-dames de hal in gelopen. Weer fijne begroetingen, ik ken ze inmiddels allemaal en zij mij ook. Nog een buurtbewoner kwam binnen. We herkenden elkaar van een film waaraan we allebei meewerkten. Beiden veel meegemaakt en nu hier, weer in hetzelfde veld, misschien kunnen we wat voor elkaar betekenen, voor Podium Horizon? Ze wilde wel een koffie. En ik… een vierde? Ach, waarom niet?
De ochtend was pas net ten einde en al zoveel reuring! Zoveel mensen ontmoet, zoveel gesprekken gevoerd, geluisterd, aangestuurd, zoveel bekende gezichten gezien. Nog geen twee maanden hier en nu al helemaal thuis in het Huis van de Wijk!
Morgen een bakje koffie minder, haha!
Kerstengel in een verlaat kerstverhaal …
Bij Buurtkamer Parlarie in de Zeeheldenbuurt is op maandag een koffie-inloop, waar we als buurtbewoners samenkomen, koffie- en theedrinken en verhalen vertellen. Op deze maandag was er niets bijzonders aan de hand. Op weg naar huis met de fiets stopte ik even bij het Stenen Hoofd en vandaaruit fietste ik door de Jordaan naar mijn huis in Oud-West. Toen ik in het donker thuiskwam, merkte ik dat ik mijn sleutelbos was kwijtgeraakt. Sleutels van verschillende fietsen en die van mijn huis, weg! Gelukkig kon ik bij een buurvrouw mijn reservesleutels ophalen.
De volgende dag dezelfde route terug, maar helaas geen sleutels, niet in de Jordaan, niet bij het Stenen Hoofd. Uiteindelijk stond ik in het donker voor de buurtkamer wanhopig tussen de bladeren te zoeken bij het licht van de zaklamp van mijn telefoon.
Toen! Stond daar opeens een mevrouw met open handen, waarin mijn sleutels lagen. Een wonder, ze leek wel een engel, zo plotseling als ze verscheen. Deze buurvrouw had de hele dag thuisgewerkt en bij het raam gezeten om de fietsparkeerplek in de gaten te houden, waar ze mijn sleutels had gevonden. Ze zag me zoeken.
De volgende dag bij Buurtcentrum Horizon vertelde ik het Tuinteam over deze gebeurtenis, over de wonderbaarlijke verschijning van de buurvrouw, die voor mij een kerstengel uit een kerstverhaal was. Het toeval wil, dat leden van het Tuinteam de Haak-Aan-groep zijn begonnen en bezig waren met kerstballen haken. Ik vroeg hen om een kerstengel te maken voor de buurtvrouw als bedankje.
Dat is zo fijn, je raakt iets kwijt, je krijgt hulp, je sleutels worden gevonden en onverwachts krijg je ze terug. Wat een mooi moment! En dankzij de creativiteit van de mensen om je heen wordt er iets nieuws gecreëerd, wat zichtbaar terugkomt in de buurt met een nieuw verhaal. Dat is prettig samenleven! Want zoals Loesje zegt: zorgen voor elkaar moet je doen, niet maken!
Liefheid van buurtwerk is nodig …
Mijn persoonlijke doel als buurtwerker is om een toegevoegde waarde te bieden aan de buurt. Door te luisteren, hulpvragen op te lossen, activiteiten te organiseren en ook door ruimte te bieden aan de mens die soms op zoek is naar iets. Ik noem het ‘iets’, omdat buurtwerk net zo helder kan zijn als dat het soms een flinke zoektocht is. Een zoektocht naar zingeving en vooral naar mogelijkheden en het zoeken naar die mogelijkheden kost aandacht en tijd. Mijn belangrijkste gedachtengoed is: kijken naar wat wel kan en niet richten op wat niet kan!
De Kerst nadert, een moment waar wij als buurtwerkers de mogelijkheid nemen om buurtbewoners te verenigen door middel van een leuke activiteit. Vorig jaar hebben we als alternatief voor het kerstdiner, dat als gevolg van de coronamaatregelen niet kon plaatsvinden, een warme actie uitgevoerd. Samen met buurtbewoners hebben we besloten om de zelfgemaakte kerstsokken (door de creatieve handwerkclub in de Koperen Knoop) te vullen met leuke en lekkere dingen en om die vervolgens aan de voordeuren van bewoners te hangen.
De diversiteit aan talenten binnen het team zorgde ervoor, dat de actie vlekkeloos is verlopen en bewoners voelden zich gewaardeerd en omarmd. Kinderen uit de buurt schreven kerstkaartjes en maakten kerstknutseltjes voor de ouderen die dringend werden verzocht om thuis te blijven en zo min mogelijk mensen te ontvangen. De lokale Albert Heijn doneerde koekjes en andere lekkernijen om in de kerstsokken te doen en wij gingen bij de mensen langs om het aan hen te geven.
Buurtwerker zijn houdt in, dat je samen met bewoners, je team en/of partners in de wijk zoekt naar kansen en mogelijkheden en dat de huidige staat van de samenleving vaak bepaalt hoe het werk zich uit. Wat ik als startende buurtwerker merk, is dat de warmte, de toegankelijkheid en vooral de liefheid van ons werk hard nodig is binnen die samenleving.
Buurtwerk Westerpark vertelt... 