Verbinden
Toevalstreffer…
Een collega vraagt me contact met jou op te nemen, want je denkt na over vrijwilligerswerk.
We spreken af en vertellen elkaar wie we zijn. Je houdt van zelfstandig werken, niet samen met anderen, niet op vaste tijden. Je vindt het leuk om voor een (technisch) probleem een oplossing te bedenken. Je houdt van dieren. Door wat je vertelt en hoe je het vertelt, ben ik benieuwd naar het contact met mensen. Je vertelt, dat je minder contact met anderen hebt dan je zou willen, dat je het inmiddels wel erg stil vindt, daar heb je last van en je wil dit graag veranderen. Maar sociaal contact aangaan en onderhouden vind je niet gemakkelijk om te doen. Samen komen we erachter, dat je iets anders op dit moment liever wil dan vrijwilligerswerk, want hoe doe je dat eigenlijk, sociale contacten vinden en behouden? Daar zou je graag wat hulp bij willen. Ik vertel over Vriendenkringen, een steuntje in de rug om anderen te ontmoeten. Dat klinkt jou goed in de oren. We spreken af, dat ik je met Vriendenkringen in contact breng.
Zo gezegd, zo gedaan en twee weken later mail ik je om te vragen hoe het gaat. De volgende dag al stuur je me een uitgebreide antwoordmail, waar ik blij van word.
Je hebt meteen een afspraak gemaakt met Vriendenkringen en bent ook al naar een ontmoetingsbijeenkomst gegaan. Stoer! Want dat was allebei behoorlijk spannend. Bij de start van de bijeenkomst voelde je je meteen welkom. Tijdens de wandeling raakte je in gesprek met Jonas, jullie delen dezelfde interesse, de quantumwereld! Wat een toevalstreffer! Na afloop hebben jullie telefoonnummers uitgewisseld. Het klinkt als muziek in mijn oren.
Ik bedank je voor de uitgebreide mail en druk je op je hart gerust contact met me op te nemen als je weer eens wil kijken wat er verder nog mogelijk is aan activiteiten of vrijwilligerswerk.
Binnenkort weer even mailen…
Kunst uit de Buurt…
Ook buurtwerkers zijn gewoon mensen. Mensen die in het weekend of op hun vrije dag afspreken met vrienden en iets leuks ondernemen. Zo ging ik met een vriend van buiten de stad op nostalgie-toer langs plekken uit zijn Amsterdamse leven. Toevallig had ik gehoord over de tentoonstelling Thuis in de Staatsliedenbuurt en dus ging onze voettocht ook langs de Nassaukerk. Het leverde hém een feest van herkenning en weemoed op en míj een leuk gesprek met de mensen die de tentoonstelling hadden georganiseerd.
Mijn oog viel op een schilderijtje van Amsterdam. Een typisch grachtenaangezicht. Amsterdam zoals ik het als binnenstadkind ken. “Zijn die schilderijtjes ook te koop?” Dat moest ik de maker vragen. Ik kreeg contactgegevens mee, gaf op mijn beurt m’n mailadres, liet het er verder even bij zitten, de waan van de dag regeert nou eenmaal vaak ons leven. Ineens kreeg ik een mail: de schilder had meer werk en was best bereid iets af te staan, zodat er weer geld zou zijn voor nieuwe verf.
Zo gezegd, zo gedaan. Op afspraak op bezoek gegaan en overdonderd geraakt door de veelheid aan schilderijen, die de kleine woning vulden. Helaas had hij ‘mijn’ schilderij al van de hand gedaan. Maar behalve Amsterdam schildert hij nog veel meer, zodat ik naar huis ging met een landschap vol klaprozen (rode draad in mijn familie, mijn opa schilderde die ook).
Diep onder de indruk van de productiviteit van deze schilder en van de breedheid van zijn onderwerpen sprak ik met hem af, dat hij in Buurtruimte De Nieuwe Reiger zou komen exposeren. De eerste schilderijen zijn inmiddels uitgezocht, wellicht kiezen we er nog een paar bij. En binnenkort kunt U die komen bewonderen, Kunst uit de Buurt! Dankzij een toevalstreffer en de behulpzame mensen van de Nassaukerk. Komt dat zien!
Life is what happens to you while you’re busy making other plans (John Lennon)
Buurtwerk Westerpark vertelt... 