Verbinden
Geraakt…
Woensdag, ogenschijnlijk ‘een gewone’ Digi-/Taalcafé- en Tuinteamochtend in de Horizon en buiten in de tuin. Al moet ik toegeven, dat het in de Horizon en in de tuin eigenlijk nooit gewoon is. Als er met elkaar getuinierd wordt, gebeurt er vaak wel iets opmerkelijks en leerzaams. De leden van het Tuinteam begroeven laatst een vogeltje in de tuin, er is een bijzondere boom geplant en er werd een egel gespot!
Het is al in de middag als ik besef, dat die ochtend zonniger dan zonnig is geweest. ‘s Morgens vraag ik aan een tuinteamlid hoe het met haar gaat. ‘Nou’, zegt ze, ’ik had net tranen in mijn ogen, ik heb sinds 15 jaar weer gefietst! Ik voel me zo gelukkig! Door een aandoening kan ik niet meer fietsen, maar ik hield er wel altijd erg van. We hadden potgrond nodig, dus we gingen op de duofiets naar de Praxis, fantastisch! En we hebben afgesproken om vaker samen een straatje om te fietsen met dat ding’.
Ook in het Digi-/Taalcafé raakt het me als een timide dame, die voor de tweede keer komt, glimlachend vertrekt. Met een vrijwilligster heeft ze die ochtend flink de Nederlandse taal geoefend. Ze kwam de woensdag ervoor bij ons binnen via het Taal Informatie Punt. Ze woont nu in de wijk, nadat ze uit Syrië moest vluchten en ze wil graag haar Nederlands verbeteren. Dus tot de volgende zonnige woensdag!
Achter de Horizon…
Robert Long zong in het lied Achter de Horizon: “Er moest een plek zijn waar er op me wordt gewacht.”
Die plek is er, heb ik van wijkbewoners gehoord! En ik heb het ook zelf gemerkt.
Het zal je niet verbazen, die plek heet Horizon!
Mensen, van allerlei pluimage, lopen er nieuwsgierig, onzeker of doelgericht naar binnen. Voor contact, hulp, een leuke activiteit of om een plek te vinden voor een eigen idee. Zo sprak ik in de Horizon een man uit de buurt die elke week naar de huiskamer kwam van de WegWijsSalon. Hij wist dat er op hem gewacht werd voor een praatje, met heerlijke koffie en dat een andere bewoner een warme lunch aan het koken was voor de buurt. Hij vertelde: “Hiervoor kom ik mijn huis uit en ga ik buiten wandelen, anders zou ik de hele week binnen blijven.” Ook is er een wekelijkse creatieve activiteit die wordt geleid door een bewoner, die met haar talent andere bewoners helpt. Haar hele groep kan nu zelf aan de slag met het maken van mooie dingen. Er is een sterke samenhang in die groep ontstaan, een veilige haven in de Horizon. De bewoner die de groep leidt, weet dat er elke week op haar wordt gewacht.
De Horizon is een plek waar we naartoe kunnen, een plek waar we op elkaar wachten en dan kunnen beginnen met samen eten, samen lachen. Zo is bijvoorbeeld ook Q Kitchen in de Horizon ontstaan, met voor iedereen een plek, iedereen is welkom.
Hierbij nodig ik je uit om achter de schermen van de Horizon te komen kijken. Doe mee en ontdek al het moois achter de Horizon.
Wordt er eigenlijk ook op mij gewacht? Even in mijn agenda kijken, ja die zit vol met afspraken….
Groetjes van Marieke, buurtwerker in de Horizon.
Eet smakelijk..!
In de keuken in ons Huis van de Buurt de Koperen Knoop wordt het steeds drukker en gezelliger. Verschillende activiteiten staan op het programma. Zoals Single Supermom, die op de vrijdagochtend een gezellige ontbijttafel dekt voor alleenstaande moeders met aansluitend een inloopspreekuur. Andere keren zijn er themabijeenkomsten met onderwerpen als welzijn, geld en zorg. En tijdens de Ramadan was er een druk bezochte Iftar.
Er is nog veel meer te doen met het thema eten. Op de donderdag tijdens Burenuurtje serveert Bronja als lunch soep, die zoveel mogelijk wordt gemaakt van groente van het seizoen. Misschien krijgen we hiervoor straks weer prachtige, onbespoten groente en kruiden van Mira, die tuiniert in een buurttuin. Burenuurtje wordt druk bezocht en sommigen spelen van tevoren en/of erna nog spelletjes of nemen iets te handwerken mee. Om 14:00 uur maken de soepkommen plaats voor het BuurtBespaarPunt. Hier is iedereen welkom voor tips over besparen op bijvoorbeeld energie, water, boodschappen en kleding.
Om de week op dinsdag maakt Bronja een warme lunch. Ze deelt dan de ruimte met de dames van de Creaclub, die ’s avonds niet meer hoeven te koken. En iedere dinsdag, later in de middag, leert collega Shahzan met veel succes en liefde een enthousiast clubje mannen hoe ze eenvoudige, voedzame gerechten kunnen maken.
De nieuwste activiteit is op de vrijdagmiddag. Een kookactiviteit van Nisa & Noor, waarbij gezonde maaltijden, samen koken, eten en opruimen centraal staan.
En pas nog kregen we de vraag of een groepje van acht 60-plussers samen met twee vrijwilligers de Tuinkamer en keuken op de maandag kan gebruiken om samen te koken en te eten. De groep beslist van tevoren steeds samen wat er op het menu staat.
Het duurde even voordat alles op gang kwam in de keuken en volgens mij is dat nu aardig aan het lukken. Heb jij nog een leuk idee? Vertel het ons! Wie weet, zien we elkaar dan binnenkort…
Lunch & Joy in de Horizon..!
Op 11 december kwamen 150 vluchtelingen/asielzoekers van de boot in Westpoort naar ons in de Horizon. De vluchtelingen/asielzoekers kunnen op de boot niet zelf koken en het is daar ook lastig om samen te komen en even zorgeloos te zijn. Om (oorlogs)trauma te verwerken, troost te vinden en eenzaamheid en stress te voorkomen, stellen we ons huis van de wijk graag open en dus nodigden we hen uit. Dit alles op initiatief van buurtbewoner Billy, die altijd enthousiast, actief en vol energie is!
Snel werd contact gelegd en in korte tijd waren er meer dan genoeg mensen voor de lunch. We kwamen al drie keer eerder samen tijdens een diner met een mix van buurtbewoners en Oekraïense vluchtelingen en dit keer verzorgden we een uitgebreide warme lunch voor vluchtelingen van de boot. Deze groep is diverser dan de groepen van de diners en ook de behoeftes bleken verschillend. Dat merkten we bijvoorbeeld aan de verzoeknummers en aan het eten dat hier en daar bleef liggen (niet alle mensen durfden of wilden ons halal voedsel [te] eten). De muziek van de Andalusische band viel erg in de smaak. De muzikanten waren superprofessioneel, speelden geweldige opzwepende muziek en ze speelden goed in op de situatie, er werden veel verzoeknummers gespeeld. Volwassenen en kinderen dansten uitbundig, samen met de buurtbewoners, dat was echt geweldig om te zien!
Kortom, er heerste een supergoede sfeer, er was eten in overvloed, de band bleef lang, de mensen waren vrolijk en de kinderen gingen zelf liedjes zingen met de microfoon. We zijn erg tevreden, we hebben kunnen bieden wat binnen onze macht mogelijk was. Met het minimale budget, een kleine groep buurtvrijwilligers, de grote hoeveelheden voedsel die we gesponsord kregen en de samenwerking met het COA en Stadsdeel West hebben we voor een buurthuis een erg groot evenement kunnen organiseren! Dank iedereen daarvoor en tot de volgende samenwerking! 😊
Tijd voor creativiteit…
“Maar wanneer is het daar tijd voor?”
Stelt u uzelf deze vraag wel eens? Ik wel en eigenlijk denk ik dan steeds: altijd!
En dan bedoel ik met creativiteit niet problemen ludiek oplossen, maar iets maken, jezelf uiten. Vroeger deed ik het gewoon, zonder over na te denken, zonder in te plannen. Tekenen, schilderen, drukken. Ik vond het heerlijk om te doen en twee jaar lang wilde ik zelfs creatief therapeut worden.
Helemaal prachtig als mensen creativiteit met elkaar willen delen. Kunstenaars, creatieve mensen, die andere mensen willen helpen met creatief bezig zijn. Wat een geluk, die hebben we hier en zij wonen in de Spaarndammerbuurt. Het fijne is, dat mijn collega en ik tijdens het project Welzijn op Recept van heel veel verschillende mensen uit deze buurt hoorden, dat zij graag creatief bezig wilden zijn. En die behoefte snap ik als geen ander natuurlijk. Een en een is twee. Aanbod en vraag gekoppeld en een mooi bewonersinitiatief ontstond: Tijd voor creativiteit.
Als ik als buurtwerker een eerste, oriënterend gesprek heb met iemand die vrijwilligerswerk zoekt, vraag ik altijd: “Wat vind je leuk om te doen, waar krijg je energie van?” Zo belangrijk!
Waar krijg ik eigenlijk energie van? Mensen ontmoeten, mensen leren kennen, mensen verbinden. En ik weet dus ook waar ik energie van kreeg. Ja, dingen maken, met kleur. In mijn huidige, volle leven komt het er niet vanzelf van, zoals vroeger, zonder over na te denken, zonder in te plannen. Toch maar doen, wel echt inplannen en … er tijd voor maken!
Van droom naar werkelijkheid…
Diversiteit & Inclusie, een belangrijk thema in Amsterdam. Ik moet en wil daar iets mee en beet mij hier de afgelopen maanden in vast, samen met een geweldig kundige collega.
Combiwel heeft een droom: een 100% sociale en energierijke buurt. Mooi en zeker vooruitstrevend te noemen, de praktijk echter is weerbarstig. We zien vaak dezelfde mensen die actief zijn, zowel bij de initiatiefnemers als bij de deelnemers. Wie betrek je eigenlijk als buurtwerker in deze diverse stad? Om de gemêleerde doelgroep te kunnen bedienen, moet je een inclusieve organisatie zijn.
Na gesprekken, lezingen, workshops en trainingen kwamen mijn collega en ik tot de conclusie, dat inclusief werken alleen tot zijn recht komt als het is ingebed in de visie en missie van een organisatie. Hoe staat het met het beleid voor Diversiteit & Inclusie bij Combiwel? Dit lijkt ergens op de tekentafel te zijn blijven liggen, dus hier valt nog veel winst te behalen.
Het is belangrijk dat Combiwel onderzoekt hoe het staat met de inbedding van een diversiteit-sensitieve werkcultuur en de praktijk. Tegen welke obstakels lopen we aan? Hoe werf je zo inclusief mogelijk? Dit alles vereist onderzoek. Organisaties zoals de Sociaal-Economische Raad (SER) bieden onderzoek op maat. Dat moet je als organisatie dan wel willen oppakken. Wil Combiwel dat? De wens om te veranderen is er, is er ook sprake van een Combiwelbreed langetermijnperspectief?
Verder is het noodzaak om op zoek te gaan naar de belangrijkste voorwaarde voor inclusie in ons werk als buurtwerker: hoe zien bewoners ons? Bewoners zijn mondig, hebben regelmatig weinig vertrouwen in overheden en welzijnsorganisaties. Hoe de bewoner ons ziet, moet onderdeel worden van het werkproces. Inclusie kan alleen maar tot stand komen als de bewoner waar we voor werken een stem en medebeslissingsmacht krijgt. Om deze weg te bewandelen is De Nieuwe Route een uitgelezen kans, een samensturingsproces met alle betrokkenen. Hierbij moet het duidelijk zijn wie meedoet en wie niet. Inclusie betekent niet, dat iedereen altijd aan alles moet meedoen, dat is niet haalbaar. Iedereen is welkom, niet alles is gepermitteerd. Inclusie gaat over gezamenlijk macht hebben. Pas dan kunnen veranderingen duurzaam zijn en wordt een wens geen lege huls. Geen droom die oplost in dunne damp, maar een droom die werkelijkheid wordt.
Eigenaarschap, hoe zorg je daar voor..?
Het hing al even in de lucht. Tijd voor vernieuwing van de Koperen Knoop. Want hoe staat het eigenlijk met het uiterlijk van het gebouw en hoe het gebruikt wordt en functioneert als Huis van de Buurt?
Aanpak van het uiterlijk, verbouwen, je zou denken dat dit gebeurt door aannemers en architecten, maar wij trekken het verder. Hoe? Door de buurt in een vroeg stadium te betrekken, dus al bij de plannenmakerij. Het gaat hierbij niet alleen om de bewoners, ook om de gebruikers van het buurthuis en eigenlijk om zoveel mogelijk betrokkenen.
Voor onze organisatie is zo’n vernieuwing een uitgelezen kans om betrokkenheid te stimuleren. Het gevoel van eigenaarschap komt niet vanzelf, daar is motivatie voor nodig. Ook moet het besef worden uitgedragen, dat de stem van de bewoner eigenlijk de meest belangrijke is. Daarom moeten we voor het belang van de Amsterdammer, wat ook ons belang is, hen bevragen.
Wat hebben zij nodig om zich meer betrokken te voelen binnen de muren van dit Huis van de Buurt? Wat zijn de behoeften en hoe kunnen wij daar in ons werk op inspelen? Dit gaan we met elkaar bespreken om vervolgens kaders te hebben, waarbinnen we de vernieuwing kunnen inrichten. Voor een duurzame verandering, waar de buurt voordeel uit haalt. Persoonlijk ben ik erg benieuwd hoe de bewoners het zullen vinden om vanaf het begin mee te denken. Een uitdagend, ingewikkeld proces. Met de juiste ondersteuning en begeleiding weet ik zeker dat het een succes wordt.
Onze kick-off is op 1 december. De mensen zijn uitgenodigd en krijgen een berichtje ter herinnering. Vanaf daar gaan we proberen gezamenlijk, als een geheel, de vernieuwing van de Koperen Knoop tot een duurzaam succes te maken. Ik ben zo benieuwd naar de input die bewoners zullen geven om van ons aller Huis van de Buurt een (kleine) pilaar te maken binnen de Staatsliedenbuurt! 😊
Verbinding werkt als een ketting…
Alles is met elkaar verbonden, dat geloof ik echt. Soms is alleen de connectie nog niet gelegd en zijn er verschillende onderdelen nodig om de ketting van verbinding te laten werken.
Het buurthuis is een plek, waar het begin van zo’n verbinding kan ontstaan. Onze rol als Buurtwerk is de omstandigheden om die verbinding aan te gaan zo gunstig en soepel mogelijk te laten zijn. En natuurlijk niet zomaar verbindingen leggen, maar juist op basis van de behoeften en talenten van bewoners. Niet alleen duik je diep in de leefwereld van mensen, je gaat ook samen op zoek naar zingeving. Wat begint met een hulpvraag over iets praktisch, groeit soms uit tot een dieper gesprek.
Zo kwam een bewoner uitleg vragen over een app en gaandeweg de uitleg kwamen we in gesprek over wat we allebei leuk vinden om te doen. Voor mij als buurtwerker is dat een mooie opening om samen te verkennen wat nou eigenlijk zin geeft aan de dagen, aan het leven. Een aanknopingspunt voor verbinding! Los van haar praktische hulpvraag, wilde mevrouw graag iets buitenshuis doen. “Ik heb ‘groene vingers’, dus lekker aan de slag in een tuin zou fijn zijn, maar die heb ik niet.” Samen zochten we contact met Soeptuin Bredius. Er is een afspraak gemaakt en inmiddels is mevrouw daar vrijwilliger en erg tevreden! Zo blij zelfs, dat ze nu regelmatig verse ingrediënten uit de soeptuin naar de Koperen Knoop brengt voor de wekelijkse soepmiddag. Daar weten de keukenprinsessen van het Burenuurtje wel raad mee. En zo stonden laatst dampende kommen met heerlijke, romige venkelsoep op tafel, gemaakt van seizoensgroente uit de soeptuin.
Met dit voorbeeld wil ik graag laten zien hoe je vanuit het buurthuis samen kan bouwen aan een community door kleine bouwstenen te verbinden met elkaar. De coördinator van de soeptuin wil binnenkort afspreken, hij ziet blijkbaar ook kansen, ben benieuwd, fijn samen verder bouwen!
Huisregels…
In ieder Huis van de Buurt kom je ze wel tegen. Meestal een geplastificeerd A4tje bij de ingang en nog eentje ergens aan de muur. Huisregels, ze zijn er om met elkaar te blijven werken aan een goede sfeer en een veilige omgeving. Tegelijkertijd roepen ze juist ook weerstand op. Het is vaak een opsomming van wat er allemaal niet is toegestaan en dat komt allerminst vriendelijk over.
Ooit leerde ik bij een NLP-training, dat het centrale zenuwstelsel geen ontkenning kan vasthouden. Het woordje ‘niet’ bestaat alleen in taal en niet in denken. In ons gedachtenpatroon kun je pas ergens niet aan denken als je er eerst aan gedacht hebt. Zo heeft de uitspraak ‘dit moet ik niet vergeten’ een andere impact dan de uitspraak ‘dit moet ik onthouden’. Het is effectiever om positief geformuleerde boodschappen te gebruiken, boodschappen die gewenst gedrag stimuleren in plaats van ongewenst gedrag verbieden. En toch, soms moet je wel iets verbieden, zoals bijvoorbeeld het gebruik en bezit van alcohol en/of drugs in het pand.
Ook in ons Huis van de Wijk de Koperen Knoop gelden allerlei regels, alleen hadden we ze nergens meer hangen en werden het ‘ongeschreven regels’. Dat komt de duidelijkheid niet ten goede, want mag je nou bijvoorbeeld wel of niet een hond mee naar binnen nemen?
Hoog tijd dus om de huisregels opnieuw te omschrijven én om dan meteen het geleerde toe te passen. Zo wordt de regel ‘Verboden binnen te roken’ vervangen door ‘Wilt u roken? Dat kan buiten’. En: ‘Houd u qua overlast (geluid) rekening met buurtbewoners en medegebruikers’ in plaats van ‘Het is niet toegestaan om overlast te veroorzaken bij medegebruikers en omwonenden.’ Zo viel er toch nog wat te verbeteren.
En ja, op het moment dat u dit blogje leest, zult u het geplastificeerde A4tje weer bij ons aantreffen. In een sympathiekere vorm gegoten en misschien wel in een leuke lijst!
Even terug in de Spaarndammerbuurt…
In de zomer werd aan mij door Combiwel gevraagd of ik het buurtwerkteam Westerpark tijdelijk wilde versterken. Als voormalig bewoner van de Spaarndammerbuurt hoefde ik daar niet lang over na te denken.
Alleen al de vraag bracht mij in een trip down memory lane. Terug naar de tijd dat ik als 18-jarige student in de containerwoningen in de Houthavens kwam wonen en enkele jaren later op een zolderkamertje boven het Polanentheater. Unieke woonervaringen, waardoor ik deze buurt nooit zal vergeten.
De start van mijn opdracht begon gelijk goed. Ik werd met een uitgebreide lunch welkom geheten in het team en ook de collega’s en vrijwilligers van de Horizon ontvingen mij hartelijk. Het was toen nog hartje zomer en dus een cadeautje om als eerste klus te mogen flyeren voor de Kom Erbij dag die enkele dagen later zou plaatsvinden. Wat een feestje was dat! En terwijl mijn collega’s hard aan het zwoegen waren om het wijkuitvoeringsplan voor 2023 vorm te geven, probeerde ik zoveel mogelijk mensen te leren kennen in Huis van de Wijk Horizon. Ik was gelijk onder de indruk van alle bedrijvigheid in en rond deze prachtige plek voor de buurt. Wat een energie en creativiteit is hier aanwezig!
Ondertussen heb ik mij met veel mooie dingen mogen bezighouden, zoals de voorbereiding voor de schoonmaakactie in de keuken boven in de Horizon en Dialoog 1330 voor de Maand van de Verbinding. En ook met bewonersinitiatieven en de samenwerking met partners uit de wijk. Ik ben benieuwd welke toffe dingen er in mijn laatste weken als tijdelijke kracht bij Buurtwerk Westerpark op mijn pad zullen komen en hoe ik daarin zoveel mogelijk van waarde kan zijn voor de buurt.
Als je zin hebt in een wandeling door mijn oude buurt, laat je het me weten? Dan maken we samen een ommetje om herinneringen te delen en verhalen uit te wisselen. Ik kijk ernaar uit!
Buurtwerk Westerpark vertelt... 