Sociaal
Tijd…
Ticking away the moments that make up a dull day
Shorter of breath and one day closer to death
(Pink Floyd)
Een mogelijk somber stemmende songtekst. Er zijn natuurlijk ook zat liedjes met een vrolijker insteek, zoals you’re my favourite waste of time (Owen Paul).
Hoe ieder mens het verglijden van de tijd ervaart, verschilt enorm. Niet alleen gaat de tijd steeds sneller naarmate je ouder wordt, maar ook is de beleving van tijd anders als je vrij hebt en een dag zonder verplichtingen voor de boeg of juist een volgepropte agenda je aanstaart. Voor de een is een dag zonder plannen een dag vol vrijheid, de ander beleeft dit als een gapend gat wat het beste overbrugd kan worden door lang uitslapen. Op het internet is van alles terug te vinden over Kairos en Chronos, zonen van de god Zeus, twee gezichten van de tijd: tijd die de klok wegtikt en tijd zoals die beleefd wordt.
Vandaag wil ik het hebben over het verschil in tijdsbeleving tussen een buurtbewoner die op een dag besluit om een goed idee om te zetten in daden en een bewonersinitiatief wil opzetten en de vertraagde tijd door regels, protocollen en planningen van de instituties waar die bewoner dan vaak mee te maken krijgt. Met een beetje pech stuur je je plan net een dag na de vergaderdatum in, blijkt dat een vergunning maanden van te voren aangevraagd moet worden, kost het heel veel tijd om de detailvragen die je terugkrijgt te beantwoorden of kom je er door omstandigheden niet meteen aan toe. Dan kan er tussen droom en daad zomaar een maand of drie zitten. In de systeemwereld is dat een korte termijn, maar in de leefwereld kan in die tijd alweer van alles gebeurd zijn.
Een kwestie van lange adem, de aanhouder wint, regeren is vooruitzien…, dat de vertragende werking van onze samenleving eeuwenoud is, blijkt wel uit deze gezegden. Maar ook: niet geschoten is altijd mis. Dus aarzel niet langer, neem even de tijd en schrijf dat kattenbelletje, dat in je achterhoofd rammelt, eens uit. Wie weet welke leuke initiatieven eruit voortkomen, gun het wat tijd… en wie weet heb jij straks de tijd van je leven tijdens een spetterend buurtfeest, een groene excursie, een boeiende expositie of een serie interessante workshops. Denk jij nu, alles op z’n tijd? Ook prima, komt tijd komt raad, slaap er rustig nog een nachtje over.
En als de tijd daar is, weet dan de buurtwerkers te vinden, zij maken graag tijd om met jou van droom tot daad te komen.
Achter de Horizon…
Robert Long zong in het lied Achter de Horizon: “Er moest een plek zijn waar er op me wordt gewacht.”
Die plek is er, heb ik van wijkbewoners gehoord! En ik heb het ook zelf gemerkt.
Het zal je niet verbazen, die plek heet Horizon!
Mensen, van allerlei pluimage, lopen er nieuwsgierig, onzeker of doelgericht naar binnen. Voor contact, hulp, een leuke activiteit of om een plek te vinden voor een eigen idee. Zo sprak ik in de Horizon een man uit de buurt die elke week naar de huiskamer kwam van de WegWijsSalon. Hij wist dat er op hem gewacht werd voor een praatje, met heerlijke koffie en dat een andere bewoner een warme lunch aan het koken was voor de buurt. Hij vertelde: “Hiervoor kom ik mijn huis uit en ga ik buiten wandelen, anders zou ik de hele week binnen blijven.” Ook is er een wekelijkse creatieve activiteit die wordt geleid door een bewoner, die met haar talent andere bewoners helpt. Haar hele groep kan nu zelf aan de slag met het maken van mooie dingen. Er is een sterke samenhang in die groep ontstaan, een veilige haven in de Horizon. De bewoner die de groep leidt, weet dat er elke week op haar wordt gewacht.
De Horizon is een plek waar we naartoe kunnen, een plek waar we op elkaar wachten en dan kunnen beginnen met samen eten, samen lachen. Zo is bijvoorbeeld ook Q Kitchen in de Horizon ontstaan, met voor iedereen een plek, iedereen is welkom.
Hierbij nodig ik je uit om achter de schermen van de Horizon te komen kijken. Doe mee en ontdek al het moois achter de Horizon.
Wordt er eigenlijk ook op mij gewacht? Even in mijn agenda kijken, ja die zit vol met afspraken….
Groetjes van Marieke, buurtwerker in de Horizon.
Eet smakelijk..!
In de keuken in ons Huis van de Buurt de Koperen Knoop wordt het steeds drukker en gezelliger. Verschillende activiteiten staan op het programma. Zoals Single Supermom, die op de vrijdagochtend een gezellige ontbijttafel dekt voor alleenstaande moeders met aansluitend een inloopspreekuur. Andere keren zijn er themabijeenkomsten met onderwerpen als welzijn, geld en zorg. En tijdens de Ramadan was er een druk bezochte Iftar.
Er is nog veel meer te doen met het thema eten. Op de donderdag tijdens Burenuurtje serveert Bronja als lunch soep, die zoveel mogelijk wordt gemaakt van groente van het seizoen. Misschien krijgen we hiervoor straks weer prachtige, onbespoten groente en kruiden van Mira, die tuiniert in een buurttuin. Burenuurtje wordt druk bezocht en sommigen spelen van tevoren en/of erna nog spelletjes of nemen iets te handwerken mee. Om 14:00 uur maken de soepkommen plaats voor het BuurtBespaarPunt. Hier is iedereen welkom voor tips over besparen op bijvoorbeeld energie, water, boodschappen en kleding.
Om de week op dinsdag maakt Bronja een warme lunch. Ze deelt dan de ruimte met de dames van de Creaclub, die ’s avonds niet meer hoeven te koken. En iedere dinsdag, later in de middag, leert collega Shahzan met veel succes en liefde een enthousiast clubje mannen hoe ze eenvoudige, voedzame gerechten kunnen maken.
De nieuwste activiteit is op de vrijdagmiddag. Een kookactiviteit van Nisa & Noor, waarbij gezonde maaltijden, samen koken, eten en opruimen centraal staan.
En pas nog kregen we de vraag of een groepje van acht 60-plussers samen met twee vrijwilligers de Tuinkamer en keuken op de maandag kan gebruiken om samen te koken en te eten. De groep beslist van tevoren steeds samen wat er op het menu staat.
Het duurde even voordat alles op gang kwam in de keuken en volgens mij is dat nu aardig aan het lukken. Heb jij nog een leuk idee? Vertel het ons! Wie weet, zien we elkaar dan binnenkort…
Een middag om niet snel te vergeten…
Zaterdagmiddag, eind maart, verzamelen we in de Elisabeth Paulus Salon. Bewoners, buurtwerkers, buurtteamwerkers en andere betrokkenen. Na weken van individuele gesprekken gaan we samen bepalen welke ideeën een plekje krijgen in het plan voor de Koperen Knoop. Zin in! Want met dit plan komen we weer een stapje dichter bij een bruisend Huis van de Buurt, waar we ons allemaal thuis voelen.
Het nuttige met het aangename combineren is altijd een goed idee, dus eerst lekker lunchen. Daarna een toelichting over het kader – veel is mogelijk, maar eerlijk is eerlijk, de bomen groeien niet tot in de hemel – en vragen beantwoorden die gesteld zijn tijdens de individuele gesprekken. En dan begint het echte werk. Ronde 1: iedereen krijgt het woord, alle ideeën voor een Koperen Knoop 2.0 worden opgeschreven, flappen vol. Prachtige, creatieve ideeën. In gedachten zie ik een fantastisch huis ontstaan. Als alles kon en mocht en geld zou geen rol spelen, nou, dan wisten we het wel. Ronde 2: samen bepalen we welke punten in het plan komen en welke op de parkeerflap. Daarover moeten we nog wat langer doorpraten.
Opvallend (niet verrassend), het leeuwendeel gaat over stenen en communicatie, nauwelijks over aanbod, duidelijk is wat voor de meesten het zwaarst weegt. Mooie ideeën voor het gebouw. Ik zie het al helemaal voor me als dat zakje geld een flinke zak was geweest, maaaaarrrr… ook stapje voor stapje kun je een grote afstand afeggen, dus wie weet!
Al met al een lange middag. Iedereen zet zich in tot het gaatje. Ik weet: dit is nog maar het begin! Nu samen doorpakken. Allereerst de geparkeerde punten doorspreken. Samen bepalen wat daarvan nog in het plan moet komen.
Als ik wegfiets, zie ik door het raam, dat Irving en Sharon tafels en stoelen alweer in een gezellige opstelling hebben gezet. Zij gaan een groep buurtbewoners verwennen met een lekker maaltje. Lief!
Buurtbakkie…
Zie je de vlag al wapperen? Je nadert twee blije gezichten rondom een bakfiets en je krijgt de vraag: “Hey, hoe gaat het met u? Lust u een buurtbakkie? Thee of koffie? Wilt u melk en suiker erin?”
De reactie is meestal: “Oh? Waar staan jullie eigenlijk voor? En dat is precies de reactie, waar we op hopen om erop in te gaan! Buurtbakkie is in het leven geroepen door Combiwel Buurtwerk De Baarsjes, met succes! Wat ik mooi vind aan deze methode is dat je op de simpelste manier contact maakt met de buurt waarin je werkt, door op straat te staan en in gesprek te gaan.
Wat ik belangrijk vind om in gedachten te houden, is dat het gesprek zo open mogelijk gestart moet worden. Wij komen niks verkopen, wij willen alleen vragen hoe het met de bewoner is. Deze methode van contact maken sluit aan bij de presentiemethode van Andries Baart, die veel onderzoek deed naar zorg, welzijn en dienstverlening. Hij beschrijft hoe belangrijk het is om als welzijnsmedewerker ‘zichtbaar en present’ te zijn.
Als bewoners niet weten waar zij terecht kunnen met hun hulpvragen of ideeën, waar moeten zij dan naartoe? Door ons Buurtbakkie zijn we zichtbaar in de leefwereld van de Amsterdammer en volgens Andries Baart is het gevolg daarvan, dat we beter te vinden zijn. Ik ben het hiermee eens. Bij de Koperen Knoop is het niet echt duidelijk, dat achter de bakstenen een buurthuis zit. Door met het Buurtbakkie buiten te staan, zijn we toch zichtbaar en vindbaar.
Het is een menselijke methode, die uitgaat van direct contact. En het leuke is, dat je het onderwerp waarvoor je met Buurtbakkie de buurt in gaat, kan koppelen aan een feestdag, een activiteit of een evenement. Elke maand staan buurtwerkers met Buurtbakkie ergens in een buurt in Westerpark.
Als je ons ziet, kom jij dan ook? Misschien kunnen wij samen iets leuks gaan organiseren!
Afscheid en initiatieven…
11 februari was voor de Hugo de Grootbuurt een droevige en ook mooie dag. Met heel veel buurtbewoners namen we samen afscheid van onze plotseling overleden actieve Gouden Buur Boerma Kruit. Een kleurrijke Amsterdammer uit Emmen, met groene vingers en een gouden hart.
We hoorden over zijn rol als initiatiefnemer van heel veel projecten en activiteiten voor zijn buurt, van zijn voorzitterschap van de Bewonerscommissie, van zijn rotsvaste overtuiging dat ieder moet kunnen en mogen leven zoals die dat zelf wil, maar wél met respect voor de medemens.
En we zongen met elkaar de toepasselijke tekst van Ramses Shaffy, ‘Laat me’ en ‘Zing, vecht…’.
Het grootste compliment kregen we (wij van Buurtruimte De Nieuwe Reiger) in de woorden van een van zijn oudste vriendinnen, die het Naoberschap wat zij bij ons ervoer, benoemde. “Jullie waren zijn familie”, zei ze tegen de buurtgenoten. En dat was iedereen met haar eens.
Samen aan iemand terugdenken en een lach en een traan delen, is zo helend. Maar wat gaan wij hem enorm missen!
Enkele van de projecten waarvan Boerma de afgelopen jaren – sinds hij door gezondheidsproblemen thuis was komen te zitten – initiatiefnemer was: de bouw van hoge houten bakken in de binnentuin, waarin ook rolstoelgebruikers kunnen tuinieren (dit was een samenwerking met Amsta en IVN, gefinancierd door het Oranjefonds), de realisatie van muurschildering De Tijdgenoten van Hugo de Groot op het transformatorhuisje aan het Bilderdijkpark (hierin trok hij samen op met Tjarda Souwer, de muurschildering is ontworpen en uitgevoerd door Saskia Pfaltzer en gefinancierd uit het Buurtbudget). Verder de acties om mensen de coronaperiode door te helpen door hen af en toe te verrassen met een bescheiden bloemetje aan de deur. Boerma had wel 50 adressen in z’n hoofd van mensen waar hij dan, ook per rolstoel, langsging. Als alternatief voor Kerst 500 – tijdens het eerste coronajaar – vulde hij tasjes met alle onderdelen voor een feestelijke kerstmaaltijd op het hoofdgerecht na, compleet van servetje tot bonbon voor bij de koffie. Samen uit eten initieerde Boerma ook, eerst bij Amsta en later bij de Chinees of De Oude Schaeper. Zijn jongste project was het koken van soep en dan samen lunchen met ouderen en anderen uit de buurt.
Als gangmaker van Lief en Leedstraten had hij voor elke gelegenheid – triest, vrolijk of opbeurend – een kaartje paraat of hij haalde er speciaal een, om het vervolgens persoonlijk te bezorgen, ook als het hondenweer was…
Tijd voor creativiteit…
“Maar wanneer is het daar tijd voor?”
Stelt u uzelf deze vraag wel eens? Ik wel en eigenlijk denk ik dan steeds: altijd!
En dan bedoel ik met creativiteit niet problemen ludiek oplossen, maar iets maken, jezelf uiten. Vroeger deed ik het gewoon, zonder over na te denken, zonder in te plannen. Tekenen, schilderen, drukken. Ik vond het heerlijk om te doen en twee jaar lang wilde ik zelfs creatief therapeut worden.
Helemaal prachtig als mensen creativiteit met elkaar willen delen. Kunstenaars, creatieve mensen, die andere mensen willen helpen met creatief bezig zijn. Wat een geluk, die hebben we hier en zij wonen in de Spaarndammerbuurt. Het fijne is, dat mijn collega en ik tijdens het project Welzijn op Recept van heel veel verschillende mensen uit deze buurt hoorden, dat zij graag creatief bezig wilden zijn. En die behoefte snap ik als geen ander natuurlijk. Een en een is twee. Aanbod en vraag gekoppeld en een mooi bewonersinitiatief ontstond: Tijd voor creativiteit.
Als ik als buurtwerker een eerste, oriënterend gesprek heb met iemand die vrijwilligerswerk zoekt, vraag ik altijd: “Wat vind je leuk om te doen, waar krijg je energie van?” Zo belangrijk!
Waar krijg ik eigenlijk energie van? Mensen ontmoeten, mensen leren kennen, mensen verbinden. En ik weet dus ook waar ik energie van kreeg. Ja, dingen maken, met kleur. In mijn huidige, volle leven komt het er niet vanzelf van, zoals vroeger, zonder over na te denken, zonder in te plannen. Toch maar doen, wel echt inplannen en … er tijd voor maken!
Soep is medicijn…
In mijn werkbuurt wonen veel oudere mensen. Dat is fijn, want zij hebben vaak mooie verhalen over hun leven en onze stad in vroegere tijden. Omdat zij al veel van het leven hebben gezien, kunnen ze met een opmerking zaken enorm relativeren, heerlijk. Minder fijn is het om iemand met het toenemen der jaren lichamelijk langzaam achteruit te zien gaan en minder levenslustig te zien worden. Het hoort erbij, maar doet ook pijn.
Soms krijgen mensen een enorme knauw, bijvoorbeeld als ze komen te vallen. Vaak het begin van een periode van moeizaam opkrabbelen en niet meer helemaal de oude worden. Vallen kan verschillende oorzaken hebben. Verminderd zicht, medicijnen, afnemende spiermassa of gewoon een losse stoeptegel.
Kan Buurtwerk helpen met voorkómen (want beter dan genezen)? Jazeker!
Losse tegels kunnen opgemerkt worden tijdens een buurtschouw en gemeld via een app. De gemeente komt dan meestal snel de boel verhelpen. (En zo’n rondje door de buurt levert vaak weer interessante verhalen op, win-win!). Ook kan Buurtwerk helpen met leuke beweegactiviteiten zoeken of opzetten, want wie veel beweegt, houdt zijn spieren langer op peil, waardoor bewegen gemakkelijker en leuker is. Van stoelyoga tot dansen, alles helpt. Ook gezond eten helpt. Een vrijwilliger die lekkere soepen kan koken, is in elke straat wel te vinden.
Vanuit De Nieuwe Reiger wandelt de nieuwe wandelclub met een groeiend groepje deelnemers een uurtje door de buurt. Op een andere dag is er een gezamenlijke lunch met verse soep, telkens van een andere buurtgenoot, rauwkost en boterhammetje erbij, lekker!
Tot slot de medische kwesties. Een buurtwerker is geen dokter, maar kan wel een deskundige uitnodigen om over zulke onderwerpen te praten. Mensen kunnen daarna zelf besluiten of het misschien tijd is voor een bezoekje aan de opticien of apotheek.
En lig je toch eens in de lappenmand en kennen wij je? Dan krijg je een kaartje van onze Lief-en-Leed-gangmaker. Daarover meer in een volgend blog.
Eigenaarschap, hoe zorg je daar voor..?
Het hing al even in de lucht. Tijd voor vernieuwing van de Koperen Knoop. Want hoe staat het eigenlijk met het uiterlijk van het gebouw en hoe het gebruikt wordt en functioneert als Huis van de Buurt?
Aanpak van het uiterlijk, verbouwen, je zou denken dat dit gebeurt door aannemers en architecten, maar wij trekken het verder. Hoe? Door de buurt in een vroeg stadium te betrekken, dus al bij de plannenmakerij. Het gaat hierbij niet alleen om de bewoners, ook om de gebruikers van het buurthuis en eigenlijk om zoveel mogelijk betrokkenen.
Voor onze organisatie is zo’n vernieuwing een uitgelezen kans om betrokkenheid te stimuleren. Het gevoel van eigenaarschap komt niet vanzelf, daar is motivatie voor nodig. Ook moet het besef worden uitgedragen, dat de stem van de bewoner eigenlijk de meest belangrijke is. Daarom moeten we voor het belang van de Amsterdammer, wat ook ons belang is, hen bevragen.
Wat hebben zij nodig om zich meer betrokken te voelen binnen de muren van dit Huis van de Buurt? Wat zijn de behoeften en hoe kunnen wij daar in ons werk op inspelen? Dit gaan we met elkaar bespreken om vervolgens kaders te hebben, waarbinnen we de vernieuwing kunnen inrichten. Voor een duurzame verandering, waar de buurt voordeel uit haalt. Persoonlijk ben ik erg benieuwd hoe de bewoners het zullen vinden om vanaf het begin mee te denken. Een uitdagend, ingewikkeld proces. Met de juiste ondersteuning en begeleiding weet ik zeker dat het een succes wordt.
Onze kick-off is op 1 december. De mensen zijn uitgenodigd en krijgen een berichtje ter herinnering. Vanaf daar gaan we proberen gezamenlijk, als een geheel, de vernieuwing van de Koperen Knoop tot een duurzaam succes te maken. Ik ben zo benieuwd naar de input die bewoners zullen geven om van ons aller Huis van de Buurt een (kleine) pilaar te maken binnen de Staatsliedenbuurt! 😊
Decemberdagen…
Het loopt alweer hard naar het einde van het jaar. De dagen zijn korter, het is langer donker en koud. De kachels staan aan, zij het bij velen op een lager pitje. We bereiden ons voor op de feestdagen. Warmte, liefde, fonkelende lichtjes en je naasten om je heen. Zo beleven velen de drukke decemberdagen.
Toch zijn er ook veel mensen, oud en jong, die juist deze dagen het gemis aan (dierbare) mensen en warmte om zich heen als extra zwaar ervaren. Nu zijn er in de Koperen Knoop een paar activiteiten, waarbij je het hele jaar door kunt aansluiten en nieuwe mensen of oude bekenden ontmoet. Waar je lief en leed mag delen als je daar behoefte aan hebt.
Een van die activiteiten is het burenuurtje met soep. In de tuinkamer kun je iedere donderdag van twaalf tot twee uur komen lunchen. Voor 70 cent krijg je een kom versbereide, rijkgevulde soep met stokbrood. Dit burenuurtje met soep wordt gerund door twee fantastische vrijwilligers en is uitgegroeid tot een vrolijk gezelschap met zo nu en dan nieuwe buurtbewoners die aanschuiven.
Iedere keer staat er een andere, verrassende soep op het menu. Als het seizoen het toelaat, brengt een lieve vrijwilliger, die enthousiast meedraait in de buurttuin, verse onbespoten producten. Denk aan wortels, uien, kruiden, courgettes, venkel, aardappelen, knolselderij, bonen, pompoen en tomaten. En wat te denken van die buurtbewoner die enorm geniet van de gezelligheid eromheen en steevast overheerlijke kruidenboter voor het stokbrood meeneemt.
Om deze decembertijd warmte en luister mee te geven, gaan we de boel versieren en klinkt er een muziekje op de achtergrond. Dus kom gezellig kletsen of een spelletje doen. Naast koffie en thee staat er in december ook lekkere warme chocolademelk en koekjes op tafel.
En voor wie het leuk vindt om iets lekkers te bakken in de nieuwe keuken: laat het ons weten, dan halen we samen de boodschappen.
Alvast fijne feestdagen!
- ← Vorige
- 1
- 2
- 3
- 4
- Volgende →
Buurtwerk Westerpark vertelt... 