participatie
Zo doen we dat bij Combiwel Buurtwerk..!
Vorig jaar schreef ik al eens over De Nieuwe Route. Ik ben blij dat ik kan melden, dat we in zeer korte tijd successen boeken in en rondom Huis van de Wijk de Koperen Knoop! Nieuwsgierig? Vraag gerust naar de uitkomsten van de gespreksronde en het breed gedragen plan dat wordt besproken en vastgesteld tijdens de besluitvormingsbijeenkomst!
Zaterdag 25 maart is het zover. In de maanden voorafgaand aan de besluitvormingsbijeenkomst vertelden betrokken buurtbewoners en gebruikers van het Huis van de Wijk in individuele gesprekken hun ideeën, zorgen en wensen voor de Koperen Knoop. Ideeën, zorgen en wensen, die leven bij henzelf en bij anderen in de buurt. Tijdens de besluitvormingsbijeenkomst wordt ‘de kwestie’ – dat wat moet worden aangepakt – toegelicht en worden gezamenlijk besluiten genomen, die gericht zijn op het aanpakken van die kwestie. Zo maken de deelnemers samen een breed gedragen plan. Er zijn natuurlijk altijd zaken waar rekening mee moet worden gehouden, zoals de wet, eerder gemaakte afspraken, beleid en beschikbaar budget. Al deze zaken samen vormen het kader dat van tevoren is meegegeven en waarbinnen het breed gedragen plan past.
Zo doen we dat bij Combiwel Buurtwerk! Wanneer in de wijk een kwestie speelt, waar mensen last van hebben, dan gaan we daarover in een ontspannen sfeer met alle belanghebbenden in gesprek, oftewel met iedereen die ‘wakker ligt’ van de kwestie en daarover wil meedenken en meedoen. Als met iedereen individueel is gesproken, komen we samen en gaan we – onder begeleiding van een procesbegeleider – met elkaar in gesprek over de kwestie. Het is de bedoeling dat de groep pas uit elkaar gaat wanneer een gezamenlijk, breed gedragen plan is bereikt! Dit noemen we een besluitvormingsbijeenkomst.
Dit is De Nieuwe Route in een notendop!
Benieuwd naar het gedragen plan voor de Koperen Knoop, dat op 25 maart is vastgesteld?
Vraag het gerust aan de collega’s van Buurtwerk!
De Nieuwe Route werkt..!
Combiwel Buurtwerk heeft in Amsterdam ruim twee jaar ervaring opgedaan met De Nieuwe Route. Wat is De Nieuwe Route? En wat betekent dat in de praktijk?
Organisaties, instituties en overheden zijn gewend om – met de beste bedoelingen – plannen te maken voor mensen in plaats van met de mensen die zich druk maken over een bepaalde situatie. Bewoners kunnen hierdoor energie en eigenaarschap verliezen. Dit kan leiden tot wantrouwen en minder of geen betrokkenheid. De Nieuwe Route is een manier om een situatie juist samen aan te pakken.
Een aantal collega’s is getraind om De Nieuwe Route toe te passen als er situaties spelen in de wijk. Positieve energie kan ontstaan en eigenaarschap en gedeelde verantwoordelijkheid worden bevorderd bij bewoners, belanghebbenden en partners in het Sociaal Domein.
(Sociaal Domein betreft werk, participatie, zelfredzaamheid, zorg en jeugd).
Hoe werkt dat dan?
Er doet zich een situatie voor. Bepaalde bewoners vinden het belangrijk dat die verbetert, zij liggen er als het ware wakker van en willen zich ervoor inzetten. Zo’n situatie noemen we een ‘kwestie’.
Combiwel Buurtwerk gaat aan de slag!
Buurtwerkers kijken wie ervan wakker ligt. Een startbijeenkomst wordt georganiseerd, daar wordt nogmaals getoetst wat de kwestie is en er wordt een kader geschetst. Een kader is meestal het beschikbare budget, wet- en regelgeving en andere afspraken waar je niet omheen kan. Verder worden de vervolgstappen helder gemaakt. Hierna volgen een-op-een-gesprekken om de kwestie verder te verdiepen. Ook wordt gekeken wie verder nog bij de kwestie betrokken moet worden. Vervolgens wordt er een slotbijeenkomst, oftewel besluitbijeenkomst, georganiseerd. Tijdens deze bijeenkomst wordt gezamenlijk besloten welke veranderingen nodig zijn, er wordt gewerkt aan een gedragen plan dat past binnen het kader.
Óp naar een situatie die verbeterd is, dankzij de inzet van alle betrokkenen die weer eigenaarschap hebben over datgene wat er voor hen toe doet!
Dus heb je een kwestie? Klop gerust aan bij Combiwel Buurtwerk!
Blij dat je in de buurt bent 😊
Van droom naar werkelijkheid…
Diversiteit & Inclusie, een belangrijk thema in Amsterdam. Ik moet en wil daar iets mee en beet mij hier de afgelopen maanden in vast, samen met een geweldig kundige collega.
Combiwel heeft een droom: een 100% sociale en energierijke buurt. Mooi en zeker vooruitstrevend te noemen, de praktijk echter is weerbarstig. We zien vaak dezelfde mensen die actief zijn, zowel bij de initiatiefnemers als bij de deelnemers. Wie betrek je eigenlijk als buurtwerker in deze diverse stad? Om de gemêleerde doelgroep te kunnen bedienen, moet je een inclusieve organisatie zijn.
Na gesprekken, lezingen, workshops en trainingen kwamen mijn collega en ik tot de conclusie, dat inclusief werken alleen tot zijn recht komt als het is ingebed in de visie en missie van een organisatie. Hoe staat het met het beleid voor Diversiteit & Inclusie bij Combiwel? Dit lijkt ergens op de tekentafel te zijn blijven liggen, dus hier valt nog veel winst te behalen.
Het is belangrijk dat Combiwel onderzoekt hoe het staat met de inbedding van een diversiteit-sensitieve werkcultuur en de praktijk. Tegen welke obstakels lopen we aan? Hoe werf je zo inclusief mogelijk? Dit alles vereist onderzoek. Organisaties zoals de Sociaal-Economische Raad (SER) bieden onderzoek op maat. Dat moet je als organisatie dan wel willen oppakken. Wil Combiwel dat? De wens om te veranderen is er, is er ook sprake van een Combiwelbreed langetermijnperspectief?
Verder is het noodzaak om op zoek te gaan naar de belangrijkste voorwaarde voor inclusie in ons werk als buurtwerker: hoe zien bewoners ons? Bewoners zijn mondig, hebben regelmatig weinig vertrouwen in overheden en welzijnsorganisaties. Hoe de bewoner ons ziet, moet onderdeel worden van het werkproces. Inclusie kan alleen maar tot stand komen als de bewoner waar we voor werken een stem en medebeslissingsmacht krijgt. Om deze weg te bewandelen is De Nieuwe Route een uitgelezen kans, een samensturingsproces met alle betrokkenen. Hierbij moet het duidelijk zijn wie meedoet en wie niet. Inclusie betekent niet, dat iedereen altijd aan alles moet meedoen, dat is niet haalbaar. Iedereen is welkom, niet alles is gepermitteerd. Inclusie gaat over gezamenlijk macht hebben. Pas dan kunnen veranderingen duurzaam zijn en wordt een wens geen lege huls. Geen droom die oplost in dunne damp, maar een droom die werkelijkheid wordt.
Eigenaarschap, hoe zorg je daar voor..?
Het hing al even in de lucht. Tijd voor vernieuwing van de Koperen Knoop. Want hoe staat het eigenlijk met het uiterlijk van het gebouw en hoe het gebruikt wordt en functioneert als Huis van de Buurt?
Aanpak van het uiterlijk, verbouwen, je zou denken dat dit gebeurt door aannemers en architecten, maar wij trekken het verder. Hoe? Door de buurt in een vroeg stadium te betrekken, dus al bij de plannenmakerij. Het gaat hierbij niet alleen om de bewoners, ook om de gebruikers van het buurthuis en eigenlijk om zoveel mogelijk betrokkenen.
Voor onze organisatie is zo’n vernieuwing een uitgelezen kans om betrokkenheid te stimuleren. Het gevoel van eigenaarschap komt niet vanzelf, daar is motivatie voor nodig. Ook moet het besef worden uitgedragen, dat de stem van de bewoner eigenlijk de meest belangrijke is. Daarom moeten we voor het belang van de Amsterdammer, wat ook ons belang is, hen bevragen.
Wat hebben zij nodig om zich meer betrokken te voelen binnen de muren van dit Huis van de Buurt? Wat zijn de behoeften en hoe kunnen wij daar in ons werk op inspelen? Dit gaan we met elkaar bespreken om vervolgens kaders te hebben, waarbinnen we de vernieuwing kunnen inrichten. Voor een duurzame verandering, waar de buurt voordeel uit haalt. Persoonlijk ben ik erg benieuwd hoe de bewoners het zullen vinden om vanaf het begin mee te denken. Een uitdagend, ingewikkeld proces. Met de juiste ondersteuning en begeleiding weet ik zeker dat het een succes wordt.
Onze kick-off is op 1 december. De mensen zijn uitgenodigd en krijgen een berichtje ter herinnering. Vanaf daar gaan we proberen gezamenlijk, als een geheel, de vernieuwing van de Koperen Knoop tot een duurzaam succes te maken. Ik ben zo benieuwd naar de input die bewoners zullen geven om van ons aller Huis van de Buurt een (kleine) pilaar te maken binnen de Staatsliedenbuurt! 😊
15e Talentenbeurs West…
De laatste keer. Toch? Ja, het was echt de laatste keer. Ik ga het missen. De Hallen Studio’s, de mensen, de drukte, de organisaties. Alles eigenlijk.
De 15e Talentenbeurs West, de laatste dus, stond volledig in het teken van vrijwillige inzet. 42 Organisaties uit Amsterdam West hadden vrijwilligersvacatures in de aanbieding en de bezoekers waren op hun beurt op zoek naar een leuke invulling van hun vrije tijd.
Ik denk dat ik ze alle vijftien heb bijgewoond en de meeste mede-georganiseerd. Van de Havelaar naar Podium Mozaïek om te eindigen in de Hallen Studio’s. De organisatie van de beurs – die voorheen twee keer per jaar bezocht kon worden – was steeds een enerverende reis, die voor ons altijd drie tot vier maanden van tevoren begon. Spanning, stress, deadlines en hard werken. Gewoon leuk dus.
Geweldig hoe de studio’s dit jaar aangekleed waren met ronde tafels bedekt met strakke witte lakens waar de organisaties die middag hun kantoor hielden. Het randprogramma was als vanouds inspirerend en kleurrijk. Filmbeelden van de vier elementen – aarde, water, lucht en vuur – hielden de ogen van de bezoekers vast. De blijde, sterke stem van onze dagvoorzitter wees de bezoekers de juiste kant op, bij de LinkedIn-fotograaf stond een lange rij wachtenden en de stoelen bij de haarstylisten waren de hele dag bezet.
Match na match werd gemaakt op deze dinsdagmiddag in november. Ik zal het missen. Wat ik deze laatste keer al miste, was de aanwezigheid van onze opdrachtgever. Jammer. Voorheen altijd van de partij met een warm woord en trotse aandacht voor iedereen. De beurs was belangrijk, een moment waarnaar toegeleefd werd met elkaar. Ik kijk terug en ben trots op mijn collega’s! We hebben het samen toch maar weer geflikt, voor de laatste keer … Óp naar nieuwe kansen aan de horizon!
Verbinding werkt als een ketting…
Alles is met elkaar verbonden, dat geloof ik echt. Soms is alleen de connectie nog niet gelegd en zijn er verschillende onderdelen nodig om de ketting van verbinding te laten werken.
Het buurthuis is een plek, waar het begin van zo’n verbinding kan ontstaan. Onze rol als Buurtwerk is de omstandigheden om die verbinding aan te gaan zo gunstig en soepel mogelijk te laten zijn. En natuurlijk niet zomaar verbindingen leggen, maar juist op basis van de behoeften en talenten van bewoners. Niet alleen duik je diep in de leefwereld van mensen, je gaat ook samen op zoek naar zingeving. Wat begint met een hulpvraag over iets praktisch, groeit soms uit tot een dieper gesprek.
Zo kwam een bewoner uitleg vragen over een app en gaandeweg de uitleg kwamen we in gesprek over wat we allebei leuk vinden om te doen. Voor mij als buurtwerker is dat een mooie opening om samen te verkennen wat nou eigenlijk zin geeft aan de dagen, aan het leven. Een aanknopingspunt voor verbinding! Los van haar praktische hulpvraag, wilde mevrouw graag iets buitenshuis doen. “Ik heb ‘groene vingers’, dus lekker aan de slag in een tuin zou fijn zijn, maar die heb ik niet.” Samen zochten we contact met Soeptuin Bredius. Er is een afspraak gemaakt en inmiddels is mevrouw daar vrijwilliger en erg tevreden! Zo blij zelfs, dat ze nu regelmatig verse ingrediënten uit de soeptuin naar de Koperen Knoop brengt voor de wekelijkse soepmiddag. Daar weten de keukenprinsessen van het Burenuurtje wel raad mee. En zo stonden laatst dampende kommen met heerlijke, romige venkelsoep op tafel, gemaakt van seizoensgroente uit de soeptuin.
Met dit voorbeeld wil ik graag laten zien hoe je vanuit het buurthuis samen kan bouwen aan een community door kleine bouwstenen te verbinden met elkaar. De coördinator van de soeptuin wil binnenkort afspreken, hij ziet blijkbaar ook kansen, ben benieuwd, fijn samen verder bouwen!
Huisregels…
In ieder Huis van de Buurt kom je ze wel tegen. Meestal een geplastificeerd A4tje bij de ingang en nog eentje ergens aan de muur. Huisregels, ze zijn er om met elkaar te blijven werken aan een goede sfeer en een veilige omgeving. Tegelijkertijd roepen ze juist ook weerstand op. Het is vaak een opsomming van wat er allemaal niet is toegestaan en dat komt allerminst vriendelijk over.
Ooit leerde ik bij een NLP-training, dat het centrale zenuwstelsel geen ontkenning kan vasthouden. Het woordje ‘niet’ bestaat alleen in taal en niet in denken. In ons gedachtenpatroon kun je pas ergens niet aan denken als je er eerst aan gedacht hebt. Zo heeft de uitspraak ‘dit moet ik niet vergeten’ een andere impact dan de uitspraak ‘dit moet ik onthouden’. Het is effectiever om positief geformuleerde boodschappen te gebruiken, boodschappen die gewenst gedrag stimuleren in plaats van ongewenst gedrag verbieden. En toch, soms moet je wel iets verbieden, zoals bijvoorbeeld het gebruik en bezit van alcohol en/of drugs in het pand.
Ook in ons Huis van de Wijk de Koperen Knoop gelden allerlei regels, alleen hadden we ze nergens meer hangen en werden het ‘ongeschreven regels’. Dat komt de duidelijkheid niet ten goede, want mag je nou bijvoorbeeld wel of niet een hond mee naar binnen nemen?
Hoog tijd dus om de huisregels opnieuw te omschrijven én om dan meteen het geleerde toe te passen. Zo wordt de regel ‘Verboden binnen te roken’ vervangen door ‘Wilt u roken? Dat kan buiten’. En: ‘Houd u qua overlast (geluid) rekening met buurtbewoners en medegebruikers’ in plaats van ‘Het is niet toegestaan om overlast te veroorzaken bij medegebruikers en omwonenden.’ Zo viel er toch nog wat te verbeteren.
En ja, op het moment dat u dit blogje leest, zult u het geplastificeerde A4tje weer bij ons aantreffen. In een sympathiekere vorm gegoten en misschien wel in een leuke lijst!
Buurtwerk, wat is dat nou eigenlijk?
Er zijn vast buurtbewoners en misschien ook professionals, die zich weleens afvragen: Buurtwerk, wat is dat nou eigenlijk? Wat doet deze buurtwerker in mijn buurt en waarvoor kan ik bij hem/haar terecht?
Ik ben Mohamed Asfad, manager van Buurtwerk in West.
Dit blog grijp ik graag aan om te vertellen over ons werk in bruisend West! Ik werk samen met vier superleuke, enthousiaste teams, die allemaal het beste willen voor de buurtbewoners in West, altijd op zoek naar manieren om hen beter te helpen. Buurtwerkers gaan graag in gesprek met bewoners, collega’s van andere organisaties, vrijwilligers die niet in de buurt wonen maar zich daar wel voor inzetten en ondernemers.
Signalen, wensen, behoeften die de buurtwerker ziet of hoort, bepalen mede hoe hij/zij in de buurt aan de slag gaat. De ene keer verbindt de buurtwerker de vraag met het aanbod (matchen), de andere keer ondersteunt hij/zij bewoners die graag een activiteit willen organiseren. En soms organiseert een buurtwerker zelf een activiteit. De kunst is dan om zo’n activiteit – zodra het kan – over te dragen, bijvoorbeeld aan vrijwilligers of aan deelnemers, zodat de buurtwerker zijn handen weer vrij heeft voor ander aanbod of om initiatieven van anderen te ondersteunen.
Buurtwerkers werken niet alleen. Samenwerking met anderen is broodnodig om van een mooi idee een uitvoerbaar plan te maken en dit te laten slagen. Iemand moet dan de kar trekken, zorgen dat alle spelers aan tafel komen, dat een uitvoeringsplan gemaakt wordt waarin iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt, dat planning en begroting bewaakt worden. Waar nodig en gewenst kan de buurtwerker die rol van projectleider op zich nemen. Hij/zij zorgt voor veiligheid en vertrouwen, zodat fijn samengewerkt kan worden.
Ideeën? Plannen? Projecten? Signalen? Samenwerken in de wijk? Weten wat er allemaal in de buurt te vinden is? Vrijwilligerswerk? Hulp nodig? Klop gerust bij ons Buurtwerk aan!
Blij dat je in de buurt bent 😊
Thee in de Tuin…
Er is behoorlijk wat bezoek vandaag
Wespen op de appeltaart de koffie komt voorbij
Ik vind het best
Ik zou niet weten wie er jarig is hoera
Of hoe het nou toch verder moet met mij
(uit een liedje van Spinvis)
Dat zouden zomaar de gedachten kunnen zijn van bewoners van het verzorgingshuis in de buurt, waar ik met een groepje buurtbewoners af en toe neerstrijk voor een gezellige middag. We schieten nog net niet door in bloemetjesjurken en strohoeden, maar je kunt zien dat iedereen zich een beetje feestelijker heeft opgedoft, want: we gaan op visite!
De voorpret begint al een week van tevoren. Wat zullen we serveren, wie wil inkopen doen, wie komt wat eerder om te helpen voorbereiden? Wat dat laatste betreft, in de praktijk: iedereen.
Thee in de Tuin noemen we het, ook als het regent en we binnen moeten blijven. Een buurtgenoot heeft via via een prachtig ouderwets theeservies gekregen; dat gebruiken we en dat vergroot de feestelijke uitstraling natuurlijk enorm. Vanuit ‘het huis’ lopen de activiteitenbegeleiders mee in de bediening, want we gaan alle tafels af met onze kannen thee en koffie. Ja, je kunt iets honderd keer een theemiddag noemen, maar soms wil iemand echt gewoon koffie.
De buren smeren sandwiches en vullen etagères, de huisbewoners claimen elk hun vaste plekje en reageren wisselend op de drukte. De een voelt zich feestelijk en glimlacht dat het een lieve lust is, de ander moppert over ‘gedoe’ en ‘drukte’ en ‘vreemde mensen’ en ‘nog geen chocola gehad’.
Heeft dit zin? Voegt het iets toe? Jazeker! Niet alleen voor de verzorgingshuisbewoner die getrakteerd wordt, ook voor de buren die plezier hebben met elkaar en de huisbewoners, die met hen lachen en gesprekken voeren. En ook voor mij als buurtwerker, omdat ik mensen bij elkaar breng, prachtige verhalen hoor over vroeger, over het buurtleven en over de woonwensen van de buurtbewoners, voor later.
Even terug in de Spaarndammerbuurt…
In de zomer werd aan mij door Combiwel gevraagd of ik het buurtwerkteam Westerpark tijdelijk wilde versterken. Als voormalig bewoner van de Spaarndammerbuurt hoefde ik daar niet lang over na te denken.
Alleen al de vraag bracht mij in een trip down memory lane. Terug naar de tijd dat ik als 18-jarige student in de containerwoningen in de Houthavens kwam wonen en enkele jaren later op een zolderkamertje boven het Polanentheater. Unieke woonervaringen, waardoor ik deze buurt nooit zal vergeten.
De start van mijn opdracht begon gelijk goed. Ik werd met een uitgebreide lunch welkom geheten in het team en ook de collega’s en vrijwilligers van de Horizon ontvingen mij hartelijk. Het was toen nog hartje zomer en dus een cadeautje om als eerste klus te mogen flyeren voor de Kom Erbij dag die enkele dagen later zou plaatsvinden. Wat een feestje was dat! En terwijl mijn collega’s hard aan het zwoegen waren om het wijkuitvoeringsplan voor 2023 vorm te geven, probeerde ik zoveel mogelijk mensen te leren kennen in Huis van de Wijk Horizon. Ik was gelijk onder de indruk van alle bedrijvigheid in en rond deze prachtige plek voor de buurt. Wat een energie en creativiteit is hier aanwezig!
Ondertussen heb ik mij met veel mooie dingen mogen bezighouden, zoals de voorbereiding voor de schoonmaakactie in de keuken boven in de Horizon en Dialoog 1330 voor de Maand van de Verbinding. En ook met bewonersinitiatieven en de samenwerking met partners uit de wijk. Ik ben benieuwd welke toffe dingen er in mijn laatste weken als tijdelijke kracht bij Buurtwerk Westerpark op mijn pad zullen komen en hoe ik daarin zoveel mogelijk van waarde kan zijn voor de buurt.
Als je zin hebt in een wandeling door mijn oude buurt, laat je het me weten? Dan maken we samen een ommetje om herinneringen te delen en verhalen uit te wisselen. Ik kijk ernaar uit!
- ← Vorige
- 1
- 2
- 3
- Volgende →
Buurtwerk Westerpark vertelt... 