Leefbaarheid
Een dagje ouder driehoog-achter…
Herkenbaar? Heb je eindelijk genoeg wachttijd gespaard bij Woningnet voor die fijne verdieping met zon en balkon, willen je knieën de trap niet meer op, wil je rug niet meer verhuizen of kan je hoofd niet meer wennen aan een nieuwe omgeving. Voor velen van ons nog ver van ons bed, voor anderen helaas onverhoopt de werkelijkheid.
Niks mis met regelmatig traplopen, sterker nog, het wordt ons aanbevolen. Het zou ons jong houden. Maar er komt een dag, waarop het niet meer wil. En dan? Blijf je achter de geraniums tot je tussen zes plankies weg moet of zijn er oplossingen te bedenken? Ik heb me erin verdiept voor jullie.
Woningnet heeft voorrangsregelingen, maar wie huurt van een particuliere huisbaas, komt daarvoor niet in aanmerking. Soms kan een woning aangepast worden, maar niet altijd. ‘Het bejaardentehuis’, waar wij na het zien van Hendrik Groen en zijn vrienden graag voor de gezelligheid naartoe zouden verhuizen, bestaat niet meer. Wat een ellende, goede raad is duur, een gewaarschuwd mens telt voor twee!
Dus onderneem actie voordat het water aan de lippen staat! Bedenk nu alvast hoe ‘toekomstbestendig’ je huidige woning is en verzin een list. Informeer bij het Buurtteam in jouw buurt naar de mogelijkheden voor woningaanpassingen. !WOON kan je vertellen van welke regels je gebruik kunt maken. Geen piepkuiken meer? Meld je aan bij de wachtlijst van een leuke ouderenwoongroep, schrijf je in voor een appartement met lift, verdiep je in verhuiskostenvergoedingen, informeer of woningruil mogelijk is, zodat je zo lang mogelijk zo goed mogelijk kunt blijven wonen op een plek die jou bevalt. Want als je te lang wacht, valt er niets meer te kiezen en kun je zomaar buiten je comfortzone terecht komen! Ver van die behulpzame buren, die aardige kruidenier en dat fijne bakkertje. Dat zou toch jammer zijn …
Life is what happens to you while you’re busy making other plans (John Lennon)
Спасибо за гостеприимство! Bedankt voor de gastvrijheid…!
22 mei was het zover, 60 Oekraïense vluchtelingen uit Amsterdam kwamen op bezoek in de Spaarndammerbuurt voor ontmoeting, gezelligheid en samen eten. Buurtbewoners, lokale ondernemers, buurtwerkers en sponsoren staken de hoofden bij elkaar en de handen uit de mouwen voor een warme ontvangst bij Huis van de Wijk Horizon.
In het buitenbuurthuis van de Horizon komen heerlijke etensgeuren, gitaarmuziek en zang je tegemoet. Iedereen is opgetogen en er klinken Oekraïense liederen door de tuin. Initiatiefnemer Corradino Arcari, oftewel Billy uit de Spaarndammerbuurt, en koks Isam, Roberto en Aicha zijn druk bezig in de keuken van buurtrestaurant Hembrug & Zaandammer. Zij toveren een heerlijke Italiaanse maaltijd op tafel: salade, risotto, lasagne en als toetje tiramisu.
Buurtbewoner Vitalik nodigde Oekraïense vluchtelingen uit om samen met buurtbewoners te genieten van dit feestmaal. Vrijwilligers sloegen de handen ineen en maakten er samen met alle gasten een hele gezellige middag van. Dit alles mede mogelijk gemaakt door de gulle giften van lokale ondernemers en het GVB die de OV-dagkaarten bekostigde, waarmee de Oekraïense gasten konden komen. Ik voel me trots, dat ik als buurtwerker dit initiatief kan ondersteunen.
Door de warme reacties van de Oekraïense gasten en de positieve energie zijn vrijwilligers Jamal, Wafa, groep Diamant het er ook over eens: “Het blijft niet bij deze ene keer!” Een stralende Billy kijkt alweer uit naar de volgende editie op 31 juli: “Ik ga zo weer op pad om sponsors en helpers te zoeken. En we hebben ook ideeën om meer met muziek en activiteiten te doen. Wat is het toch fijn om zo samen te werken!”
Met een warm gevoel neemt iedereen afscheid van elkaar.
“Спасибо за гостеприимство!”
“Graag gedaan en tot de volgende keer!”
Een paar dagen later ontvang ik een bericht van Olga: “… na de bommen en het geluid van de sirene had ik die avond een gevoel van familiewarmte.” Ik ben er stil van.
Duurzaamheid in en rondom de Horizon…
Duurzaamheid is een belangrijk begrip in de 21ste eeuw. Maar wat is duurzaamheid? Duurzaamheid is zorgen voor evenwicht tussen mens, milieu en economie om de aarde niet uit te putten. Voor nu en ook voor komende generaties. Voorzien in onze eigen behoeften moet dus in evenwicht zijn met wat de aarde aankan.
Ook bij Huis van de Wijk Horizon wordt nagedacht over duurzaamheid en onze bijdrage daaraan. Zo zijn vier grote watertonnen geplaatst – samen goed voor 800 liter regenwater – om de tuin van het buurtcentrum te bewateren. Met hulp van vrijwilligers van de politie zijn de tonnen geplaats met als doel: minder tot geen gebruik van kraanwater om de planten en bloemen in de tuin te onderhouden en ten tweede zorgen dat de aarde/grond bij regen het regenwater gemakkelijker opneemt.
Verder staat er in de tuin een wormenhotel. Daarmee kun je van GFT-afval vruchtbare aarde en plantenvoeding maken. Wormen eten per dag hun eigen lichaamsgewicht aan voedsel. Twee kilo wormen eten per dag twee kilo GFT-afval en zo slinkt de inhoud van het wormenhotel met 80%. Het duurt dus wel even voordat de bak vol is. Inmiddels komen elf buurtbewoners hun GFT-afval naar het wormenhotel brengen en vullen zij hun flesje met wormencompost (ook wel het zwarte goud genoemd).
Tot slot is in de afgelopen maanden alle verlichting in het buurtcentrum vervangen door LED-lampen. LED-lampen vragen minder stroom van het toch al zwaarbelaste elektriciteitsnet. Zo besparen we op energiekosten, is de levensduur van deze lampen langer, worden ze minder warm en is het beter voor het milieu.
Met LED-lampen, wormenhotel en regentonnen dragen we bij aan een duurzame toekomst. Nu kijken wat er nog meer kan.
Weetjes:
- Nederlanders gebruiken per persoon ongeveer 95 liter water/dag;
- douchen kost gemiddeld bijna 52 liter water;
- wc doorspoelen kost iedere keer bijna 6 liter water;
- en dat is bijna altijd allemaal drinkwater!
Het mag gewoon…!
Op 22 april hadden wij onze Buurtwerkdag met als thema Zichtbaarheid, hoe doe je dat?
We konden kiezen uit een aantal workshops en ik had gekozen voor ‘Korte teksten maken’.
Waarom deze workshop? Als welzijnscoach moet ik regelmatig een e-mail/terugkoppeling schrijven naar de verwijzer. Dit zijn vaak huisartsen, psychologen et cetera. Ik, als rasechte Amsterdamse, weet dat ik schrijf zoals ik spreek en dus wilde ik wat tips en tricks, zodat het allemaal wat netter overkomt. Zeker omdat ik toch met een (hopelijk) geleerde groep van medici te maken heb, toch?
Maar wat zei onze zeer gewaardeerde docente? Het is helemaal niet erg om in spreektaal te schrijven. Als ik mij daarin goed kan uitdrukken, wat is dan het probleem? Helemaal niets!
Dus vroeg ik mij af: stel dat ik een terugkoppeling stuur in het plat Amsterdams, zou dat dan ook geen probleem zijn?
Zoiets als dit:
Gisteren een hele tijd met cliënt zitten beppen. Het ziet er niet naar uit, dat deze gozer iets gaat doen. Hij zei zelf dat ie liever de hele dag ligt te maffen, omdat hij afgepeigerd is. Soms banjert ie met een gabber een beetje door de stad en gaan ze ergens een pilsje drinken. Dat kan niet altijd, want hij is vaak platzak en hij wil ook niet bietsen bij zijn makker. Het komt erop neer dat – sinds ie in de lik heeft gezeten en zijn baan als gleuvenglijer* kwijt is – ie vaak in sein uppie is. Een andere pozisie zoeken, ziet ie niet zitten. Hij heeft zich de afgelopen jaren het leplazerus gewerkt en heeft geen zin om zich weer het schompus te gaan werken.
Als ik de docente moet geloven mag dit gewoon, want het is mijn spreektaal. Toch heb ik hier mijn twijfels over. Laat ik voor de zekerheid maar mijn ABN-spreektaal gebruiken met hier en daar een Amsterdams accentje.
* trambestuurder
Kijkje in het werk van een buurtwerker…
Zondag
Hallo, is daar nog iemand? Een vrolijk theaterstuk in Huis van de Wijk Horizon, over eenzaamheid met een lach en een traan. Na afloop een fijn nagesprek.
Maandag
In buurtkamer Parlarie samen met bewoners plan van aanpak maken voor een cultureel uitje naar Zeeland.
Dinsdag
Presentatie geven aan statushouders Wormerveerstraat over buurtwerk, activiteiten en initiatieven die bewoners uitvoeren in de buurt.
Dus wij kunnen ook iets organiseren met de buurt? Jazeker!
Woensdag
Vandaag is het politieteam op bezoek. Een week geleden kwam de vraag binnen: of we een dag vrijwilligerswerk hebben voor vijftien politiemannen en -vrouwen van bureau Houtmankade? Tegen zoveel arbeidskracht zeg ik natuurlijk geen nee. Dus in de overdrive om een leuke klus te bedenken.
We waren al aan het peinzen hoe we meer diversiteit kunnen uitstralen. Een collega kwam op het idee om de picknicktafels te schilderen in de kleuren van de LHBTQIA+-vlag. Ook gauw de geplande regentonnen besteld, want nu is de kans om die te laten installeren. Hoe moet dat eigenlijk, waterpas, aan zinken regenpijpen koppelen, hebben we het juiste gereedschap in huis? Overleggen met locatieleider Ype of er onderhoudsbudget van de Horizon beschikbaar is. Dat is er, dus gauw materiaal kopen bij ijzerhandel Toon in de Spaarndammerstraat.
Wij zijn er klaar voor!
En daar zijn ze, een divers politieteam, dat van de onderlinge verschillen en overeenkomsten het beste in elkaar naar boven haalt en zo elkaar versterkt. Kom maar op met die uitdagende klus, we hebben er zin in! Tafels schuren en schilderen, regentonnen installeren, de tuin opruimen en aanharken, het is hard werken, echte zweetdruppels gezien. Het resultaat is prachtig! De regentonnen staan er, de regenboogkleuren zijn goed zichtbaar. ’s Avonds worden de eerste regendruppels opgevangen en vanaf nu kan de tuin duurzaam worden bewaterd.
Dank politieteam!
Donderdag, vrijdag en zaterdag zijn gevuld met activiteiten in de buurt, met als sluitstuk
Buurtfeest op de Tunnel!
Het begint met een sneeuwvlok…
Bewoners die initiatief nemen om iets moois te doen met en voor de buurt.
“Doen, daar ben ik goed in”, hoorde ik een actieve bewoner zeggen. Hoe? Bijvoorbeeld door gemeentesubsidie aan te vragen voor een activiteit. Daarin kan ik ondersteunen. We pakken mijn werkcomputer en ik help bij de subsidieaanvraag door te verwoorden wat initiatiefnemers, de doeners, willen bereiken. Ook handig voor bewoners met een schrijfachterstand. Het gave buurtidee moet een plan worden, zodat het samen met een groepje bewoners uitgevoerd kan worden. Met een plan kunnen initiatiefnemers financiële middelen aanvragen. Dus help ik met het maken van een begroting en daar wordt van geleerd. Het netwerk van initiatiefnemers groeit, de sneeuwbal wordt steviger en rolt groter en groter.
Communicatie is belangrijk. Hoe maak je de bedoelingen van het bewonersinitiatief duidelijk voor mensen met allerlei achtergronden, voor de adviesgroep die adviseert over de aanvragen? Zijn er vragen over het initiatief, dan kan ik helpen met beantwoorden, ik vraag of er al iets bedacht is voor de toekomst van de activiteit, ik help met schrijven en check of het plan compleet is, of het nut duidelijk is.
Ik voel mij nuttig als ik hierin iets kan betekenen. Initiatiefnemers worden en blijven scherp op hun missie, de taken en energie worden verdeeld, zodat het duurzaam leuk blijft. Sociale samenhang in de buurt noemen we dat. De lol die initiatiefnemers samen hebben, in hun vrije tijd, hun gevoel van nut, zo belangrijk om in de toekomst door te gaan en nog meer te bereiken, anderen aan te steken om mee te doen.
Zo mooi, groepjes mensen die constructief met elkaar gaan samenwerken, talenten die elkaar aanvullen, samen iets nieuws en groters uitproberen, mensen met elkaar verbinden, zodat nog meer bewoners worden bereikt. Het begint allemaal met een idee, een sneeuwvlok.
Ik hoop op een sneeuwbui aan ideeën voor de wijk, op veel groeiende sneeuwballen, die grote sneeuwpoppen worden.
Op weg naar zelfsturing…
De locatieleider is samen met team Buurtwerk verantwoordelijk voor maatschappelijke activering en participatie van bewoners. De locatieleider draagt zorg voor beheer, exploitatie, gebruik, onderhoud en sociale toegankelijkheid van het gebouw. De locatieleider is verantwoordelijk voor verhuur aan maatschappelijke initiatieven. Gemeente Amsterdam geeft bewonersgroepen ruimte om hun eigen Huis van de Wijk te runnen. Voor komende periode is een belangrijke taak van de locatieleider om de ontwikkeling naar meer zelfsturing door bewoners vorm te geven. (Functieomschrijving 2020)
Ik werk nu tien jaar als locatieleider in Huis van de Wijk de Horizon. Een groep bewoners uit de Spaarndammerbuurt en Houthaven, verenigd in de Klankbordgroep, kreeg van Gemeente Amsterdam de mogelijkheid om vrijstaande ruimtes op de tweede verdieping te gebruiken, voor en door bewoners, gericht op culturele activiteiten. Stichting Podium Horizon werd opgericht en er kan worden geëxperimenteerd met een cultureel programma.
Er komt een hoop bij kijken om dit ook werkelijk te kunnen uitvoeren; programmering, marketing, reserveringssysteem, beheer, veiligheid…. Zelfsturing door bewoners klinkt mooi, maar wat betekent dit in de werkelijkheid, wie doet nu eigenlijk wat?
In de Horizon zijn inmiddels tien vrijwilligers actief op het gebied van beheer. Allemaal staan ze een of twee dagdelen per week voor iedereen klaar met een hartelijk welkom, praktische hulp, sleutel van de ruimte en verse koffie. De meesten zijn bedrijfshulpverlener (BHV-er) en weten dus wat te doen bij calamiteiten.
Een van de bewoners uit de Klankbordgroep noem ik Sleutelfiguur. Hij komt al langere tijd in de Horizon, is in bezit van toegangs-/beheersleutels en is BHV-er. Samen met mij zorgt hij, dat kennis en ervaring met betrekking tot beheer/veiligheid wordt gedeeld met Stichting Podium Horizon. Hij zal zich komende tijd als beheervrijwilliger inzetten voor de praktische zaken, die komen kijken in de opstartfase op weg naar zelfsturing , zodat we tot een zo mooi mogelijk resultaat komen en straks een nog bruisender Horizon hebben.
En zo is de cirkel weer rond!
Waarom opfrissen?
In maart 2021 vroeg Eerstelijns Amsterdam en Almere (Elaa) aan alle Amsterdamse welzijnscoaches van Welzijn op Recept of zij geïnteresseerd zijn in een training Motiverende gespreksvoering. De welzijnscoaches reageerden enthousiast, de training werd direct gepland. Ik kon er jammer genoeg niet bij zijn, maar gelukkig: omdat er zoveel animo was, werd er nog een tweede training gepland in april. Helaas, Covid gooide roet in het eten. Training verplaatst naar oktober en ja hoor, daar was Covid weer. Derde poging: januari 2022 en je raadt het al … COVID!!
Daar was dan eindelijk het goede nieuws: Nederland gaat weer open vanaf februari 2022!
Poging número cuatro. Gelukt, eindelijk op 1 maart 2022 konden twaalf welzijnscoaches aan de training beginnen. Het gezelschap was bijzonder gevarieerd. Welzijnscoaches, ervaringsdeskundigen, maatschappelijk werkers en een drag queen die maaltijden rondbrengt bij oudere Amsterdammers.
Wat heb ik geleerd? Ik kwam tot de ontdekking, dat ik in de afgelopen negen jaar als welzijnscoach de gespreken helemaal niet zo slecht heb gevoerd. Veel van wat er tijdens deze training ter sprake kwam, deed ik al. In het eerste jaar als welzijnscoach was het nog zoeken en een beetje aanmodderen, maar nu durf ik mijzelf toch wel ervaren te noemen.
Ben ik tijdens deze training dan toch nog tot nieuwe inzichten gekomen? Jazeker! Ik heb geleerd, dat ik minder vragen moet stellen (ik wil altijd graag alles weten) en dat ik de cliënt de ruimte moet geven om uit zichzelf zijn/haar verhaal te vertellen en als daarbij eens stiltes vallen dan is dat helemaal niet erg.
Wat is het toch fijn om zo nu en dan de mogelijkheid te krijgen om een beetje op te frissen!
Kerstengel in een verlaat kerstverhaal …
Bij Buurtkamer Parlarie in de Zeeheldenbuurt is op maandag een koffie-inloop, waar we als buurtbewoners samenkomen, koffie- en theedrinken en verhalen vertellen. Op deze maandag was er niets bijzonders aan de hand. Op weg naar huis met de fiets stopte ik even bij het Stenen Hoofd en vandaaruit fietste ik door de Jordaan naar mijn huis in Oud-West. Toen ik in het donker thuiskwam, merkte ik dat ik mijn sleutelbos was kwijtgeraakt. Sleutels van verschillende fietsen en die van mijn huis, weg! Gelukkig kon ik bij een buurvrouw mijn reservesleutels ophalen.
De volgende dag dezelfde route terug, maar helaas geen sleutels, niet in de Jordaan, niet bij het Stenen Hoofd. Uiteindelijk stond ik in het donker voor de buurtkamer wanhopig tussen de bladeren te zoeken bij het licht van de zaklamp van mijn telefoon.
Toen! Stond daar opeens een mevrouw met open handen, waarin mijn sleutels lagen. Een wonder, ze leek wel een engel, zo plotseling als ze verscheen. Deze buurvrouw had de hele dag thuisgewerkt en bij het raam gezeten om de fietsparkeerplek in de gaten te houden, waar ze mijn sleutels had gevonden. Ze zag me zoeken.
De volgende dag bij Buurtcentrum Horizon vertelde ik het Tuinteam over deze gebeurtenis, over de wonderbaarlijke verschijning van de buurvrouw, die voor mij een kerstengel uit een kerstverhaal was. Het toeval wil, dat leden van het Tuinteam de Haak-Aan-groep zijn begonnen en bezig waren met kerstballen haken. Ik vroeg hen om een kerstengel te maken voor de buurtvrouw als bedankje.
Dat is zo fijn, je raakt iets kwijt, je krijgt hulp, je sleutels worden gevonden en onverwachts krijg je ze terug. Wat een mooi moment! En dankzij de creativiteit van de mensen om je heen wordt er iets nieuws gecreëerd, wat zichtbaar terugkomt in de buurt met een nieuw verhaal. Dat is prettig samenleven! Want zoals Loesje zegt: zorgen voor elkaar moet je doen, niet maken!
Buurtwerk Westerpark vertelt... 