Leefbaarheid
(T)huis in de Staatsfestival…
Het was weer een leuke zaterdagmiddag in de Nassaukerk tijdens het (T)huis in de Staatsfestival.
Het team van (T)huis in de Staats had mij uitgenodigd om daar met ons Buurtbakkie te komen staan. Dus stonden mijn collega Cor en ik die dag om 12:00 uur klaar in de kerk met het Buurtbakkie en onze vlaggen.
De middag begon rustig, waardoor Cor en ik alle tijd hadden om ons plekje op te bouwen. Met twee vlaggen aan het Buurtbakkie waren we het middelpunt in de kerk geworden. Van de gezondheidsdag, een dag eerder in Huis van de Wijk Koperen Knoop, hadden we fruit over, dus dat hadden we meegenomen als iets lekkers. Na de rustige start bij ons Buurtbakkie, met nog niet veel aanspraak, kwamen langzamerhand steeds meer mensen kijken wat wij zoal in ons bakkie hadden. We hadden verschillende flyers bij ons over wat we aanbieden in de wijk. Ook hadden we leuke gesprekken over Lief en Leedstraten. Veel mensen vroegen: “Wat is een Lief en Leedstraat eigenlijk?” Dat hebben we uitgelegd. Als twee bewoners samen aandacht geven aan lief en leed in hun straat, bijvoorbeeld door een kaartje in de bus of aanbellen voor een praatje, dan is de straat een Lief en Leedstraat en zijn die bewoners ‘gangmakers’. Zij krijgen een klein potje om leuke attenties van te kopen. Hopelijk hebben we mensen geïnteresseerd om gangmaker te worden.
Halverwege de middag vroeg Harold van Kerk en Buurt mij om te vertellen over wat ik zoal in de buurt doe en waarom wij hier staan. Dat werd een leuk gesprek over mijn werkzaamheden als buurtwerker in de Staatsliedenbuurt vanuit de Koperen Knoop. Ik vertelde, dat ik ook regelmatig met het Buurtbakkie bij Dirk van den Broek sta en zo door Harold was gevraagd om tijdens het (T)huis in de Staatsfestival te komen staan.
Ik kijk terug op een geslaagde middag, waar ik nieuwe buurtbewoners heb leren kennen en hopelijk zij mij en het Huis van de Wijk ook.
Van saaie straathoek naar prachtige mozaïekkunst bij De Nieuwe Reiger…
Afbeelding Geplaatst op Geupdate op
Welkom collega’s..!
Buurtteams bieden individuele en collectieve maatschappelijke dienstverlening. Dat laatste noemen we kortweg Collectieve Madi. In het nieuwe jaar gebeurt er iets moois: de Collectieve-Madi-collega’s sluiten zich aan bij Buurtwerk, een waardevolle stap naar nog meer samenwerking in de buurt!
Ik ben blij om deze ontwikkeling binnen ons buurtwerk aan te kondigen. Dit is een belangrijke stap voor ons en ook voor de informele partijen waarmee we samenwerken. Met de komst van de Collectieve-Madi-collega’s versterken we wat we met z’n allen doen: bouwen aan een betrokken, sterke en verbonden buurt.
De Collectieve-Madi-collega’s brengen een schat aan kennis, ervaring, enthousiasme en toewijding mee. Hun deskundigheid sluit perfect aan op onze missie en visie om buurtbewoners te ondersteunen, te adviseren en te inspireren. Dankzij deze samenwerking kunnen we onze activiteiten uitbreiden, nieuwe initiatieven ondersteunen en nog beter inspelen op de behoeften van de wijk.
Wat deze stap extra bijzonder maakt, is dat de Collectieve-Madi-collega’s ook ons netwerk met informele partijen versterken Deze organisaties en vrijwilligers zijn de ruggengraat van ons werk in de buurt. Met de Collectieve-Madi-collega’s erbij kunnen we bruggen bouwen tussen formele en informele structuren, zodat alle betrokkenen elkaar nog beter vinden en versterken. Samen werken we aan een inclusieve gemeenschap, waarin iedereen de kans krijgt om mee te doen en een verschil te maken, in je eigen leven of in het leven van iemand anders.
Óp naar nieuwe mogelijkheden!
Met veel enthousiasme kijk ik uit naar de toekomst. De samenwerking met de Collectieve-Madi-collega’s opent de deur naar nieuwe ideeën en kansen. Het vertrouwen en de betrokkenheid die zij uitstralen, sluiten perfect aan bij wat we bij Buurtwerk belangrijk vinden. Ik ben er trots op om onze oude vertrouwde Collectieve-Madi-collega’s te mogen verwelkomen als nieuwe collega’s in ons team Buurtwerk Westerpark en ik weet zeker dat dit een positief effect zal hebben op ons werk en de buurt als geheel.
Welkom collega’s!
Samen maken we het verschil. 💙
Niks leukers dan het Buurtbakkie…
Ik sta nu iedere woensdag rond het middaguur met het Buurtbakkie in de Staatsliedenbuurt. Het Buurtbakkie is een bakfiets, waarmee we in de buurt staan en buurtbewoners een kopje koffie en thee aanbieden. Dat doe ik samen met een collega van Buurtteam en onze nieuwe stagiaire Busra. Het Buurtbakkie is dan tegelijk onze Mobiele BuurtBespaarKamer. We gaan met buurtbewoners in gesprek over wat zij van de buurt vinden én we geven tips over hoe je kan besparen in je huis of in je portemonnee.
Voor mij is naar buiten gaan met het Buurtbakkie een van de leukste momenten in de week. Het is voor een buurtwerker een mogelijkheid om in contact te komen met de buurt. Dit heb ik de laatste weken op de woensdagen ook echt zo ervaren. Ik heb mooie verhalen gehoord over de buurt en natuurlijk ook wel dingen die mensen minder leuk vinden, dat hoort er ook bij. Wat men minder leuk vindt aan de buurt, is voor mij als buurtwerker ook interessant, omdat ik de buurtbewoners hierbij misschien kan helpen. Mijn vervolgvraag is dan ook vaak of ik iemand kan helpen met een idee voor de buurt. Hieruit komen vaak interessante gesprekken en leuke ideeën voort.
Voor mij zijn die gesprekken heel interessant, omdat ik steeds meer leer over de Staatsliedenbuurt, bijvoorbeeld over de geschiedenis van de buurt en de Koperen Knoop. Hierdoor gaat mijn werkgebied steeds meer leven voor mij. Wat daarbij grappig is – en ook een beetje jammer – is dat sommige mensen denken, dat de Koperen Knoop een plek is alleen voor oudere mensen. Daarop zeg ik altijd: “De Koperen Knoop is voor iedereen!” en ik nodig ze dan ook altijd graag uit om een kopje koffie te komen drinken. En iedereen, die ons ziet met het Buurtbakkie, nodig ik uit om bij ons een ‘buurtbakkie’ 😉 te komen doen.
Tot gauw in de buurt!
Soms moet je het gewoon proberen…
In mijn vorige blog schreef ik al over een mooie ontwikkeling binnen Welzijn op Recept.
Ik vertel daar nu wat meer over. Ik schreef toen, dat de huisartsen van huisartsenpraktijk Postjesweg graag willen, dat de welzijnscoaches spreekuur houden in hun praktijk. Allemaal in het kader van de gezonde levensstijl. Inmiddels hebben wij, de welzijnscoaches, ons eerste spreekuur in oktober gehad in deze praktijk, op de donderdag van 09:00 – 12:00 uur. We kregen allebei een ruimte, waar we onze cliënten kunnen ontvangen. Dat is echt een luxe.
Of patiënten geschikt zijn voor Welzijn op Recept bepalen de huisartsen en praktijkondersteuners aan de hand van het spinnenwiel gezonde levensstijl, dat die patiënten helemaal hebben doorlopen. En zo worden zij dan hopelijk onze cliënten. Op maandag of dinsdag voorafgaand aan het Welzijn-op-Recept-spreekuur van die week hebben we een praktijklunch. Zo leren we iedereen die in deze grote praktijk werkt kennen en zij ons. We hebben dan ook een half uurtje casuïstiekoverleg om de doorverwezen patiënten te bespreken.
Nu zou je denken dat op deze manier het spreekuur meteen stormloopt (wat we uiteindelijk natuurlijk wel graag willen), maar niets was minder waar. Er was zeggen en schrijven een client en die meldde zich vlak voor de afspraak af. De huisarts heeft hem nog geprobeerd over te halen maar tevergeefs, helaas. Hopelijk gaat het tijdens het tweede spreekuur op 30 november beter. Gewoon blijven proberen dus.
Een andere mooie ontwikkeling is, dat we nu een derdejaars HBO-stagiaire Social Work zorgprofiel hebben. Dit werd ons aangeboden door Buurtwerk. Eerst wilden we niet, kost begeleidingstijd en die hebben we niet. De begeleiding is binnen Buurtwerk geregeld en nu hebben we een leuke tweeëntwintigjarige meid die van aanpakken weet, niet op haar mondje is gevallen en met een frisse blik kijkt. Zij is zeker een aanwinst voor Welzijn op Recept. Zo zie je maar weer, soms moet je het gewoon proberen.
Vadertje Winter komt eraan …
Winter. Schaatsen en sneeuw, rode wangen, sjaals en mutsen, warme chocolademelk, hete anijsmelk en gloeiende kachels. Gierende gure wind, beijzelde wegen en uitvallende treinen. Zulke winters lijken iets uit het verre verleden.
Als één ding de afgelopen tijd duidelijk is geworden, is het dat we maar weinig benul hebben van het weer. Dus wie weet wat ons nog te wachten staat. Vroeger kon je aan de staat van de natuur afleiden wat ons boven het hoofd hing, maar nu?
Energiecrisis, klimaatverandering, beide door de mens veroorzaakt. Maatregelen om de opwarming van de aarde af te remmen, worden vooruit geschoven. Geen opwekkende tijden om in te leven. We kijken terug op een onrustig jaar met veel natuurrampen en helaas weer een nieuwe oorlog. Vrede op aarde en in alle mensen een welbehagen lijkt een onbereikbaar streven. Vadertje Winter komt eraan en Magere Hein is er altijd.
Gelukkig is er ook positief nieuws: gemeente Amsterdam liet weten dat er weer een toelage is om de energiekosten te compenseren. Toch is voorkomen vaak beter dan genezen. Heeft u het EnergieTeam al op bezoek gehad? Radiatorfolie geïnstalleerd? Watertemperatuur van de CV op 60°C gezet? Uw oude, nog nette winterjas geschonken aan de Regenbooggroep? De woningbouw gewezen op de tochtende ramen?
Naast een barre tijd is de winter ook vaak knus en gezellig. De goedheiligman komt hopelijk langs met lekkers en een leuk cadeautje, een toffe surprise en een prachtig gedicht. Zodra hij weer weg is, komt de kerstboom tevoorschijn. Het optuigen is altijd een feest. Daarna beginnen we aan het plannen van de kerstmaaltijd, voor velen het hoogtepunt van de kerstviering. Zoals altijd kun je in de kerstperiode op veel plaatsen in de buurt genieten van gezamenlijke kerstmaaltijden. Bij voorbaat dank aan alle koks en wat genieten we van die gastvrijheid!
We sluiten 2023 af met appelflappen, oliebollen, oudjaarsborrels, oud en nieuw, vuurwerk. Oh nee, toch niet, we houden rekening met overlast, stress en gezondheidsklachten die vuurwerk oplevert voor (huis)dieren, mensen met luchtwegaandoeningen of oorlogstrauma’s. We duiken fris en fruitig 2024 in om er weer een mooi jaar van te maken!
Beste wensen voor 2024!
Óp naar de volgende mijlpaal …
Eind van de middag verzamelen, samen eten en dan aan de slag. Het is een vertrouwde formule geworden voor de Nieuwe Route Koperen Knoop. Terwijl we zitten te smikkelen, stellen we ons om de beurt kort voor. Dat we dat iedere keer doen, is een goed teken. Het betekent, dat er weer een nieuwe betrokkene is aangeschoven, die wil meedenken en meedoen. Fijn!
Na vier maanden overleggen en tekenen, is het zover. De groep betrokkenen en de architect kijken elkaar aan en knikken. Dit is ‘m, het definitief ontwerp voor de begane grond van Huis van de Wijk de Koperen Knoop. Alle aanwezigen zijn het erover eens: dit is een mijlpaalmomentje! Door samen aan het ontwerp te werken, begrijp je elkaar steeds beter, snap je steeds beter wat belangrijk is voor de ander en waarom. Door te luisteren naar elkaars belangen, kritische vragen te stellen, mooie ideeën te delen en af en toe wat water bij de wijn te doen, is het een beter plan geworden.
Natuurlijk blijft er ook altijd wat te wensen over. Daarvan hebben de betrokkenen gezegd: met het beschikbare budget kan nou eenmaal niet alles en wie weet wat in de toekomst nog mogelijk is.
Het ontwerp is klaar, een aannemer gekozen en de verbouwing start begin november 2023. Mooi moment om in kleine werkgroepjes voorstellen te gaan maken voor de andere onderwerpen waarvan gezegd is, dat die belangrijk zijn voor een bruisend Huis van de Wijk: prijsvraag nieuwe naam, groen, feestelijke opening, programmering, communicatie/pr, routing, kunst/exposities, verlichting, huiselijke sfeer. Sommige onderwerpen moeten nog even wachten tot de verbouwing klaar is, omdat je dan beter kunt zien/voelen hoe de nieuwe ruimte is, waar nog iets nodig is en wat dan. Andere onderwerpen hebben juist haast, zoals de prijsvraag voor een nieuwe naam en de feestelijke opening.
Huis van de Wijk …., ben benieuwd! Óp naar de volgende mijlpaal!
En het wordt…
Onze collega Shahzan heeft de stoute schoenen aangetrokken en meldde zich aan voor het programma Ik vertrek. Nee, grapje hoor! Hij gaat een jaar vrijwilligerswerk doen in het buitenland. Ach, die jeugd, die kan dat nog zomaar doen! Maar wij blijven achter met een gapend gat in de bezetting en voeren dus sollicitatiegesprekken voor een nieuwe buurtwerker in de Koperen Knoop.
De samenleving verandert, net als de behoeften van de buurt. Voor bepaalde activiteiten, waar vraag naar is, is de Koperen Knoop als gebouw niet erg geschikt. Iedereen is het erover eens, de plattegrond moet anders. Daarover heeft de buurt actief en constructief meegedacht. Veel ideeën zijn aangedragen en met elkaar is besloten welke zaken de grootste prioriteit hebben. Binnenkort wordt de begane grond verbouwd. De aannemer verwacht in oktober te beginnen.
De vernieuwing betekent voor sommigen een afscheid van hun vaste omgeving. Kasten moeten leeg en weg, muren worden afgebroken en de luiken gaan open. Beter zichtbaar zijn vanaf de straat is een duidelijke wens.
Een nieuwe collega uitzoeken, blijkt nog niet zo eenvoudig. Elke kandidaat lijkt een heel leuk persoon te zijn. Aan ons de uitdaging om juist diegene te kiezen, die het best tot zijn of haar recht zal komen in de Koperen Knoop. Het valt ons niet mee. Toch is dit het moment om na de verbouwing een frisse start te maken, samen met bewoners, een nieuwe inrichting en een nieuwe collega.
Dat de Koperen Knoop straks een opener plek is, waar meer buurtbewoners komen, activiteiten opzetten en uitvoeren, is voor mij – na het horen van zoveel goede ideeën van de buurt – wel zeker. Fijn ook, dat die ideeën grotendeels overeenkomen met wat bij ons team ook al een tijdje leefde en dat ze deels nog een tikje verder gaan, creatiever zijn. Zo zie je maar weer, er woont zoveel sociaal kapitaal in de Staats en samen kom je verder dan alleen.
Samen met wie? Dat weten we inmiddels… samen met Len. We kijken uit naar zijn komst.
Welkom in ons team en welkom in de Koperen Knoop, Len!
Oog voor elkaar …
Je ziet het niet altijd, maar het is er wel, in iedere straat, in ieder huis. Lief en leed. Dus zoeken we gangmakers: bewoners die oog hebben voor hun straatgenoten en aandacht geven als er lief of leed speelt. De ene keer gaan we de straat op, de andere keer beginnen we bij iemand die we al kennen en waarvan we denken: Da’s een echte gangmaker. Hij of zij kent veel mensen, weet hoe het met hen gaat en durft eropaf te stappen om een praatje te maken.
Even aanbellen bij Marjo op het Marcanti-eiland. Vertellen over project Lief & Leedstraten. “Lijkt het je wat, gangmaker worden?” We zoeken tweetallen, want twee weten meer dan een en samenwerken met iemand die je zelf kiest, is natuurlijk het allerleukst. We spreken af, dat ze belt als ze een maatje heeft gevonden.
Dinsdagmiddag, óp naar de Zeeheldenbuurt, met het Buurtbakkie. Cor fietst, ik in het bakkie. De Lief-&-Leed-vlag wappert vrolijk in de wind. Ik houd de gieter vast met daarin een bos seizoensbloemen, waaraan de Lief-en-Leed-flyers hangen. Eenmaal geïnstalleerd op de stoep, schieten we iedereen aan die langsloopt. “Mag ik u een bloem geven? Woont u in deze straat?” Leuke gesprekken volgen en we komen weer meer te weten over de Dirk Hartoghstraat en Van Linschotenstraat. Een bewoonster uit de Roggeveenstraat is enthousiast, ze gaat erover nadenken om gangmaker te worden. We wisselen telefoonnummers uit. De ervaring leert echter ook, dat dit lang niet altijd tot nieuwe gangmakers leidt.
Mijn telefoon zoemt, de Marcanti-bewoner: “We doen het hoor, Joosje en ik, wanneer kom je langs voor het startgesprek?” Inmiddels hebben ze het kistje met geld, flyers en kaarten en zijn ze begonnen. Ook Kaoutar uit de Roggeveenstraat, die ik drie weken na onze eerste ontmoeting spreek, wil gangmaker worden, samen met een bevriende buurvrouw. Het startgesprek is na de vakantie.
Zo fijn, weer twee Lief-&-Leedstraten erbij, waar buren oog hebben voor elkaar!
Spelend leren…
Iedereen houdt van spelen, dit durf ik zonder twijfel te beweren.
Het is bewezen, dat spelen het voorste deel van je hersenen stimuleert. Dat is het gedeelte van je hersenen dat verstandelijke en emotionele functies regelt, zoals: beslissingen nemen, plannen, sociaal gedrag en impulsen beheersen.
In een serieuze wereld met ingrijpende gebeurtenissen is het heel erg nodig om spelenderwijs te kunnen leren. Veel mensen denken: Spelen is toch meer iets voor kinderen? Ik vind van niet. ‘Spelenderwijs leren’ vind ik misschien wel de meest effectieve manier van leren. Denk aan taalspelletjes bij het leren van een nieuwe taal of schaken waardoor het besluitvermogen verbetert. Kort geleden ben ik naar een bijeenkomst geweest van de european playwork association, die sociaal werkers uit verschillende Europese landen samenbrengt om te leren over community-werk. Ook hun uitgangspunt is spelenderwijs leren, omdat dit – zoals hierboven al staat – meer hersendelen prikkelt en het leren verbetert.
Bij buurtwerk zouden wij meer spelvormen kunnen inzetten om beladen thema’s te verlichten en bespreekbaar te maken. Bijvoorbeeld de ‘Levende Bibliotheek’, die geen boeken maar mensen uitleent. Mensen die zich beschikbaar stellen voor een gesprek. Mensen die vaak te maken hebben met vooroordelen en uitsluiting. Mensen van kleur, met verschillende seksuele voorkeur, met bijvoorbeeld autisme. In praatcirkels beantwoorden zij vragen van deelnemers. Door vragen te stellen en antwoorden te horen van mensen, die je in je eigen dagelijkse leven misschien niet zo snel spreekt, worden vooroordelen en stereotypen ontkracht en krijg je de kans om je eigen beeld van de ander te vormen en diversiteit te accepteren. Zo wordt de eerste stap gezet naar contact en harmonie binnen onze diverse samenleving.
Mensen hebben niet slechts één kenmerk, maar heel veel. Maatschappelijke ongelijkheid – onderdrukking of juist voordelen ervaren – gebeurt op grond van vele kenmerken. En al die kenmerken, al die lagen verdienen verdieping, acceptatie en vooral een plekje in de samenleving, in Amsterdam, in onze buurt.
Laten we spelenderwijs leren van en over elkaar!
- 1
- 2
- …
- 4
- Volgende →
Buurtwerk Westerpark vertelt... 