Dagbesteding
Het gaat helaas niet altijd goed…
Vaak delen we alleen de succesverhalen van Welzijn op Recept, maar natuurlijk zijn er ook casussen die niet succesvol aflopen, om wat voor reden dan ook. Ik zal wat voorbeelden geven van casussen/trajecten, die helaas niet succesvol waren.
Meneer X woont in De Baarsjes en wil graag meer onder de mensen komen en bewegen, maar door zijn depressie en angsten is dat moeilijk voor hem. Hij is in 2024 voor het eerst aangemeld. Meneer heeft een paar jaar geleden een openhartoperatie gehad en sindsdien is hij bang om iets te ondernemen. Zijn huisarts en cardioloog zeggen dat hij alles weer mag, maar meneer is daar niet van te overtuigen.
Begin 2025 is meneer weer aangemeld met dezelfde hulpvraag, maar ook nu is er weer niets uitgekomen. Meneer heeft nog steeds dezelfde angst.
Ander voorbeeld: mevrouw B, zij woont in Westerpark. Mevrouw is 85 jaar en altijd heel creatief geweest. Zij heeft in het verleden prachtige gebeeldhouwde gebouwen gemaakt. Ze heeft een grote behoefte aan meer sociale contacten en weer lekker creatief bezig zijn. Nu zou zij graag iets met textiel willen doen. Mevrouw was heel erg enthousiast over wat er allemaal te doen is in West en was van plan om naar Buurtruimte De Nieuwe Reiger te gaan om te gaan deelnemen bij de Quiltclub. Helaas kreeg zij gezondheidsproblemen en heeft een paar keer in het ziekenhuis gelegen, waardoor ze nu geen energie heeft om iets te gaan doen. Hopelijk lukt het haar over een tijdje wel, maar voor nu is het helaas niet haalbaar.
Het laatste voorbeeld is van meneer Y. Meneer is vier keer aangemeld in drie jaar tijd. Meneer zou erg eenzaam zijn en een vrijwilliger voor wat meer sociale contacten zou mooi zijn. Alleen dacht meneer daar zelf anders over: hij wilde helemaal geen vrijwilliger. Hij is vier keer aangemeld, omdat men iedere keer dacht dat meneer nu wel zover zou zijn. Dus niet.
Afspraak of toch niet..?
Wat ik zo leuk vind aan Welzijn op Recept, is dat ik hopelijk iets kan betekenen voor een ander. Het is zo fijn als een Amsterdammer weer wat betekenis in zijn of haar leven terugkrijgt. Dit kan door bijvoorbeeld aan een activiteit te gaan deelnemen of door een maatje te krijgen en nog mooier, door zelf vrijwilligerswerk te gaan doen.
Wat ik voor dit jaar toch wel een van de succesverhalen vind, is de aanmelding van een 85-jarige mevrouw. Deze dame, laten we haar Annie noemen, is aangemeld door de Praktijkondersteuner Huisartsenzorg (POH) met als hulpvraag: mevrouw wil graag meer onder de mensen komen en ze wil iets leuks gaan doen. Annie is niet in staat om naar een locatie te komen, omdat ze slecht ter been is, dus ga ik op huisbezoek. Op het moment dat ik binnenkom, roept Annie al vanaf de bank “DENK MAAR NIET DAT IK NAAR EEN DAGBESTEDING GA!!” Dat is dus duidelijke taal. Op mijn vraag wat ze dan wel leuk zou vinden om te doen, daar moet ze toch even over nadenken. Na even te hebben nagedacht, komt ze op koffiedrinken en gezellig kletsen, iets creatiefs, alleen weet ze niet wat en tuinieren vindt ze ook wel leuk.
Dat koffiedrinken is voor mij de opening. In de Klinker is er namelijk een heel gezellige koffietafel. Dus om meteen de koe bij de horens te vatten, spreek ik met Annie af om samen naar de Klinker te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. En gezellig dat Annie het vindt! Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik om haar een rondleiding door de Klinker te geven en dus ook bij de dagbesteding. “Goh”, zegt Annie, “wat is het hier leuk.”
Misschien kun je het al raden?
Annie, die echt niet naar de dagbesteding wilde, gaat nu twee keer week en vindt het maar wat gezellig!
Buurtwerk Westerpark vertelt... 