Aanjagen
Het begint met een sneeuwvlok…
Bewoners die initiatief nemen om iets moois te doen met en voor de buurt.
“Doen, daar ben ik goed in”, hoorde ik een actieve bewoner zeggen. Hoe? Bijvoorbeeld door gemeentesubsidie aan te vragen voor een activiteit. Daarin kan ik ondersteunen. We pakken mijn werkcomputer en ik help bij de subsidieaanvraag door te verwoorden wat initiatiefnemers, de doeners, willen bereiken. Ook handig voor bewoners met een schrijfachterstand. Het gave buurtidee moet een plan worden, zodat het samen met een groepje bewoners uitgevoerd kan worden. Met een plan kunnen initiatiefnemers financiële middelen aanvragen. Dus help ik met het maken van een begroting en daar wordt van geleerd. Het netwerk van initiatiefnemers groeit, de sneeuwbal wordt steviger en rolt groter en groter.
Communicatie is belangrijk. Hoe maak je de bedoelingen van het bewonersinitiatief duidelijk voor mensen met allerlei achtergronden, voor de adviesgroep die adviseert over de aanvragen? Zijn er vragen over het initiatief, dan kan ik helpen met beantwoorden, ik vraag of er al iets bedacht is voor de toekomst van de activiteit, ik help met schrijven en check of het plan compleet is, of het nut duidelijk is.
Ik voel mij nuttig als ik hierin iets kan betekenen. Initiatiefnemers worden en blijven scherp op hun missie, de taken en energie worden verdeeld, zodat het duurzaam leuk blijft. Sociale samenhang in de buurt noemen we dat. De lol die initiatiefnemers samen hebben, in hun vrije tijd, hun gevoel van nut, zo belangrijk om in de toekomst door te gaan en nog meer te bereiken, anderen aan te steken om mee te doen.
Zo mooi, groepjes mensen die constructief met elkaar gaan samenwerken, talenten die elkaar aanvullen, samen iets nieuws en groters uitproberen, mensen met elkaar verbinden, zodat nog meer bewoners worden bereikt. Het begint allemaal met een idee, een sneeuwvlok.
Ik hoop op een sneeuwbui aan ideeën voor de wijk, op veel groeiende sneeuwballen, die grote sneeuwpoppen worden.
Helemaal thuis in het Huis van de Wijk…
Na een heerlijke vakantie in Valencia, met megaveel afwisseling, had ik die maandagochtend best opstartproblemen. Ik werd moe wakker en ijskoud afdouchen hielp niet. Koffie begon ik nog niet aan, want dat leek bij voorbaat kansloos.
Maar aangekomen in de Horizon, was het direct fijn neerstrijken in de mooie hal met mijn koffie. Ik ging aan de grote tafel zitten. De Roads-wandelgroep begroette mij vrolijk: “Ha Leander, leuk dat je er weer bent!” Of ik weer mee zou wandelen? Nee, dit keer helaas niet, ik moest behoorlijk wat mails bekijken en beantwoorden.
Voor ik het wist stond er een tweede koffie voor mijn neus. “Wat gezellig dat je er weer bent!” Later, onderweg naar mijn inmiddels favoriete wc, hoorde ik mijn collega praten. Hij bleek in gesprek met de kwartiermaker voor Podium Horizon, een enthousiaste vrouw met daadkracht voor een ambitieus project voor kunst & cultuur op de bovenetage. Ik kreeg er gelijk zin in! Ik realiseerde mij ook dat het een aardige kluif zal worden om dit op te pakken, want mijn creatieve brein zag mogelijkheden én uitdagingen.
Terug bij mijn laptop in de hal werd mij een derde koffie aangeboden vergezeld van een compliment over mijn bril. Druppelsgewijs kwamen de “Haak Aan”-dames de hal in gelopen. Weer fijne begroetingen, ik ken ze inmiddels allemaal en zij mij ook. Nog een buurtbewoner kwam binnen. We herkenden elkaar van een film waaraan we allebei meewerkten. Beiden veel meegemaakt en nu hier, weer in hetzelfde veld, misschien kunnen we wat voor elkaar betekenen, voor Podium Horizon? Ze wilde wel een koffie. En ik… een vierde? Ach, waarom niet?
De ochtend was pas net ten einde en al zoveel reuring! Zoveel mensen ontmoet, zoveel gesprekken gevoerd, geluisterd, aangestuurd, zoveel bekende gezichten gezien. Nog geen twee maanden hier en nu al helemaal thuis in het Huis van de Wijk!
Morgen een bakje koffie minder, haha!
Buurtwerk Westerpark vertelt... 