Rhonda van de Geer
Geduld
Ik heb nu vier weken mijn pup bij mij. Het is alsof ik een kleintje in huis heb genomen, dat net zo druk en nieuwsgierig is als een kind. Wat een werk en wat een gezelligheid tegelijk. Elke dag word ik uitgedaagd en gespiegeld in alles wat ik doe: hoe ik loop, hoe ik plan, hoe ik humeurig word als iets niet lukt. En elke dag leert ze me iets nieuws over geduld.
Net als in mijn werk. Ik ben nu een jaar in dienst, en ik kan zeggen dat het pas voelt alsof het normaal is, alsof ik mijn weg begin te vinden. Het vertrouwen groeit stap voor stap. Ik moet volhouden, ook als het tegenzit. En ik merk: als ik kalm blijf, win ik vertrouwen terug. Alles draait om rust bewaren en volhouden.
Ik houd me vast aan de gedachte dat alles vanzelf went, ook met een pup. De momenten waarop ik denk: help, wanneer gaat dit stoppen? Zoals het wel eens bij mijn enkels bijten gebeurt, die momenten zijn er en ja, ze zijn chaotisch. Maar ik weet ook dat ik later terugkijk en denk: wat was dit leuk. Dieren leven in het moment, hier en nu, en dat enthousiasme is aanstekelijk.
Dus ja, geduld is niet alleen een trucje, maar een manier van leven. De simpele, stille momenten later, dat is wat telt. En als ze eindelijk rustig ligt, terwijl ik werk, dan voel ik: dit is het waard!
Balans
We hebben verschillende achtergronden, ambities en manieren om met werk en stress om te gaan.
Het is belangrijk om voor jezelf op te komen. Wanneer voel jij dat de druk te groot wordt? Wat doe je dan? Zou je kunnen aangeven of je je dan terugtrekt, rust neemt of juist je stem laat horen? Je grenzen aangeven is goed om een balans te behouden. Als je te lang doorrent zonder pauze, loop je het risico op burn-out of vermoeidheid. Balans is het sleutelwoord: zolang je werk energie geeft en je er blij van wordt, blijf je op de goede weg.
Ook voor mij is het een voortdurende zoektocht. Het vinden van geluk in mijn werk en leven is iets waar ik mijn hele leven naar zoek. Soms is dat een uitdaging, maar ik geloof dat geluk vooral van binnen zit. Het gaat erom dat ik mezelf goed ken en doe wat me gelukkig maakt. Het is oké om af en toe stil te staan en te voelen of ik nog op de juiste plek zit.
Jullie herkennen dat vast ook: het vinden van de juiste balans, het aangeven van je grenzen en zoeken naar geluk.
Het is een persoonlijke reis, die voor iedereen anders is. Maar één ding is zeker: zolang je trouw blijft aan jezelf en goed voor jezelf zorgt, zal je de juiste weg vinden. Uiteindelijk gaat het erom, dat je werk en je leven energie geven, niet kosten.
Terwijl we dansen kosmische stilte, ontmoeten we elkaar diep…
Onlangs was het mijn beurt om het maandelijkse teamuurtje te leiden, een traditie binnen ons team waarbij we om de beurt een gerecht meenemen en iets delen dat ons bezighoudt. Ik had iets in gedachten: een gezamenlijke begeleide meditatie.
Door uit ons hoofd naar ons hart en ons lichaam te bewegen, kunnen we beter aanvoelen wat goed voor ons is. Ik geloof dat het waardevol is om soms stil te staan bij de vooruitgang die we boeken: ontspannen en ons openstellen voor wat zou komen.
Ik leidde ons door een meditatie die ons uitnodigde om ons bewust te worden van de tijd en ruimte waarin we ons bevonden. “Neem eens de tijd om te observeren hoe kinderen zich voortbewegen: snel, maar niet gehaast. Ze zijn gewoon aanwezig in het moment.”
De meditatie hielp ons om even stil te staan bij de drukte van het dagelijks leven. We realiseerden ons dat we, in onze zoektocht naar doelen en succes, soms vergeten om in het moment te leven. Door uit ons hoofd naar ons hart te bewegen, konden we beter aanvoelen wat goed voor ons was.
Het was een herinnering dat, zelfs in een drukke werkomgeving, het belangrijk is om af en toe stil te staan en te genieten van de reis. Het was bijzonder om te zien hoe iedereen in overgave meedeed. Dit deed me enorm goed en creëerde een fijne, verbindende sfeer.
Een warme deken…
Mijn collega’s voelen als een warme deken om me heen. Op de eerste dag van mijn inwerkperiode stapte ik vol verwachting de ruimte binnen om mijn werkapparatuur op te halen, een laptop en een telefoon. “Is dit echt mijn gereedschap?”, vroeg ik me af. De sociale vaardigheden en het werken met mensen zijn vertrouwd voor mij, maar hoe kon ik deze nieuwe omgeving in mijn leven inpassen? Het was een gedachte, die mij bezighield.
Al snel was ik onderdeel van een vergadering. Wat een lieve mensen! Hun geduld en de geruststellende woorden hielpen me echt. Langzaamaan begon ik me steeds meer op mijn plek te voelen. De dagen verstreken en elke keer werd ik meegenomen in de werkwijze en de verhalen van de buurt. Het was bijzonder om te horen over de achtergronden van mijn collega’s. We zijn allemaal mensen met onze eigen verhalen en unieke persoonlijkheden.
Het is zo inspirerend om te merken dat ik hier niet alleen mijn vaardigheden kan ontwikkelen, maar ook echte verbindingen kan maken. Een fijne fietstocht door West of gezellige rondleidingen in de buurthuizen. Elke ruimte heeft zijn eigen waarde en helpt me meer te leren over deze geweldige omgeving.
Inwerken kon niet beter. Het voelt geweldig om omringd te zijn door zulke warme mensen. Elke kennismaking met een collega vult het plaatje verder in. Wat zijn we zonder elkaar? Ieders kwaliteiten komen samen tot een prachtig team. Ik voel me dankbaar dat ik hier een klein steentje aan kan bijdragen. Er is geen verdeling, samen zijn we één.



