Leander Haaitsma
Van droom naar werkelijkheid…
Diversiteit & Inclusie, een belangrijk thema in Amsterdam. Ik moet en wil daar iets mee en beet mij hier de afgelopen maanden in vast, samen met een geweldig kundige collega.
Combiwel heeft een droom: een 100% sociale en energierijke buurt. Mooi en zeker vooruitstrevend te noemen, de praktijk echter is weerbarstig. We zien vaak dezelfde mensen die actief zijn, zowel bij de initiatiefnemers als bij de deelnemers. Wie betrek je eigenlijk als buurtwerker in deze diverse stad? Om de gemêleerde doelgroep te kunnen bedienen, moet je een inclusieve organisatie zijn.
Na gesprekken, lezingen, workshops en trainingen kwamen mijn collega en ik tot de conclusie, dat inclusief werken alleen tot zijn recht komt als het is ingebed in de visie en missie van een organisatie. Hoe staat het met het beleid voor Diversiteit & Inclusie bij Combiwel? Dit lijkt ergens op de tekentafel te zijn blijven liggen, dus hier valt nog veel winst te behalen.
Het is belangrijk dat Combiwel onderzoekt hoe het staat met de inbedding van een diversiteit-sensitieve werkcultuur en de praktijk. Tegen welke obstakels lopen we aan? Hoe werf je zo inclusief mogelijk? Dit alles vereist onderzoek. Organisaties zoals de Sociaal-Economische Raad (SER) bieden onderzoek op maat. Dat moet je als organisatie dan wel willen oppakken. Wil Combiwel dat? De wens om te veranderen is er, is er ook sprake van een Combiwelbreed langetermijnperspectief?
Verder is het noodzaak om op zoek te gaan naar de belangrijkste voorwaarde voor inclusie in ons werk als buurtwerker: hoe zien bewoners ons? Bewoners zijn mondig, hebben regelmatig weinig vertrouwen in overheden en welzijnsorganisaties. Hoe de bewoner ons ziet, moet onderdeel worden van het werkproces. Inclusie kan alleen maar tot stand komen als de bewoner waar we voor werken een stem en medebeslissingsmacht krijgt. Om deze weg te bewandelen is De Nieuwe Route een uitgelezen kans, een samensturingsproces met alle betrokkenen. Hierbij moet het duidelijk zijn wie meedoet en wie niet. Inclusie betekent niet, dat iedereen altijd aan alles moet meedoen, dat is niet haalbaar. Iedereen is welkom, niet alles is gepermitteerd. Inclusie gaat over gezamenlijk macht hebben. Pas dan kunnen veranderingen duurzaam zijn en wordt een wens geen lege huls. Geen droom die oplost in dunne damp, maar een droom die werkelijkheid wordt.
De wijk en haar huis…
Een wijk is niet gebouwd uit steen
Harten kloppen, monden praten
Bewoners maken de wijk
Handen slaan ineen
Buren begroeten
Als de overheid zich terugtrekt
Komt ruimte voor ontmoeten
Een wijk is niet constant
Maar constant is dat huis
Voor de één een korte ontmoeting
Voor de ander een thuis
Constant beleving:
Stilstaan, verbinding, maar vaak ook stilte
Of juist beweging
Een wijk opent haar deuren
Om te ontmoeten, te eten
Voor een potje Rummikub
Of om lekker te zeuren
Dat laatste mag, maar niet de overhand
We zijn allen mensen, schreeuw geen moord en brand
(Zeker niet in de krant)
Een wijk is te dierbaar voor verdeel en heers
Begrijp je dat niet, dan ben je hardleers
Sta voor je buurt, niet als een last
Neem de wijk en houd haar vast
Kansen aan de Horizon…!
Gisteren hing de banner al. Het ontwerp kwam goed tot z’n recht op zo’n grote banner, die geweldig trots hing te zijn in de zon. Om ‘m op te kunnen hangen, moest er een hoge ladder komen vanuit Hebron. In no time had het tuinteam van de Horizon dat gefikst.
Morgen is het zo ver: Kansen aan de Horizon!, een samenwerking tussen Buurtwerk Westerpark en het Buurtteam, geïnitieerd door mijn geweldige collega Mariënna.
Hoe kunnen we laten zien, dat er nog steeds genoeg kansen zijn als je er (financieel) niet sterk voor staat? Wat is er te bieden aan troost, mogelijkheden, zingeving, voordeel, betaald en onbetaald werk? En hoe inspireer je mensen om deze kansen te pakken, voorbij te gaan aan de onzekerheid en angst die hen in isolement houdt?
Met onze vrijwilligers, met de enerverende dansworkshop van Dance Connects, met een vacaturegang vol mogelijkheden wapperend in de wind, met externe partijen die inlichten en rekruteren, een geweldig sprankelende host met mooie boodschap, inspirerende ervaringsdeskundigen die praten over de stappen die zij maakten om hun leven drastisch te veranderen en natuurlijk met de heerlijke hapjes van kok Isam van buurtrestaurant Hembrug & Zaandammer. Zo hopen we genoeg ingrediënten bij elkaar gebracht te hebben voor deze belangrijke kansendag.
Laat nu onze aarzelende doelgroep de drempel durven trotseren en er zijn, want dit is zo waardevol! Erop afkomen is al de eerst gepakte kans!
En ze kwamen, lieten zich verwonderen, inspireren en informeren.
Hoppa, kansen geboden, kansen gepakt! We zijn tevreden en trots! Nu eerst een koffie… 😊
Helemaal thuis in het Huis van de Wijk…
Na een heerlijke vakantie in Valencia, met megaveel afwisseling, had ik die maandagochtend best opstartproblemen. Ik werd moe wakker en ijskoud afdouchen hielp niet. Koffie begon ik nog niet aan, want dat leek bij voorbaat kansloos.
Maar aangekomen in de Horizon, was het direct fijn neerstrijken in de mooie hal met mijn koffie. Ik ging aan de grote tafel zitten. De Roads-wandelgroep begroette mij vrolijk: “Ha Leander, leuk dat je er weer bent!” Of ik weer mee zou wandelen? Nee, dit keer helaas niet, ik moest behoorlijk wat mails bekijken en beantwoorden.
Voor ik het wist stond er een tweede koffie voor mijn neus. “Wat gezellig dat je er weer bent!” Later, onderweg naar mijn inmiddels favoriete wc, hoorde ik mijn collega praten. Hij bleek in gesprek met de kwartiermaker voor Podium Horizon, een enthousiaste vrouw met daadkracht voor een ambitieus project voor kunst & cultuur op de bovenetage. Ik kreeg er gelijk zin in! Ik realiseerde mij ook dat het een aardige kluif zal worden om dit op te pakken, want mijn creatieve brein zag mogelijkheden én uitdagingen.
Terug bij mijn laptop in de hal werd mij een derde koffie aangeboden vergezeld van een compliment over mijn bril. Druppelsgewijs kwamen de “Haak Aan”-dames de hal in gelopen. Weer fijne begroetingen, ik ken ze inmiddels allemaal en zij mij ook. Nog een buurtbewoner kwam binnen. We herkenden elkaar van een film waaraan we allebei meewerkten. Beiden veel meegemaakt en nu hier, weer in hetzelfde veld, misschien kunnen we wat voor elkaar betekenen, voor Podium Horizon? Ze wilde wel een koffie. En ik… een vierde? Ach, waarom niet?
De ochtend was pas net ten einde en al zoveel reuring! Zoveel mensen ontmoet, zoveel gesprekken gevoerd, geluisterd, aangestuurd, zoveel bekende gezichten gezien. Nog geen twee maanden hier en nu al helemaal thuis in het Huis van de Wijk!
Morgen een bakje koffie minder, haha!
Buurtwerk Westerpark vertelt... 