Francis Moelah
Soms duurt het even…
December 2024 werd een 68-jarige dame aangemeld voor Welzijn op Recept. In de verwijsbrief van Zorgdomein stond, dat mevrouw Parkinson en beginnende Alzheimer heeft. Mevrouw zou graag iets creatiefs willen doen en graag een maatje om mee naar buiten te gaan.
Op zich geen al te moeilijk verzoek, maar wat had ik me daarin vergist dit keer!
Met de kerstvakantie voor de deur wilde ik in ieder geval het maatje nog aanvragen en ik weet dat de vrijwilligers niet voor het oprapen zijn. Om tijd te winnen, heb ik de intake met mevrouw telefonisch gedaan. Ik kreeg een hele vrolijke dame aan de lijn, die ondanks de Alzheimer niet een keer in herhaling viel en precies kon vertellen wat voor maatje zij graag zou willen. Zij had wel een hele belangrijke boodschap: “Ik wil absoluut niet als patiënt of zielig gezien worden!!” Dat was dus duidelijk. We hebben afgesproken dat ik het maatje ging aanvragen en dat ik in januari voor het creatieve gedeelte bij haar op huisbezoek zou komen.
Toen ik in januari bij mevrouw thuiskwam, zag ik dat zij een aantal schilderijen aan de muur had hangen. Wat bleek? Toen mevrouw de diagnose Parkinson kreeg, is zij uit boosheid en frustratie gaan schilderen. Hiermee kon zij al haar gevoelens en emoties kwijt. Het schilderen bevalt haar zo goed, dat ze zelfs een kamer in haar huis heeft omgetoverd tot atelier. Maar… schilderen alleen is leuk, maar met zijn tweeën of in een groep nog veel leuker. Dus ik heb mevrouw aangemeld bij de kunstcoach van Welzijn op Recept en bij het ambulante kunstteam van Cordaan. Waarom ook bij het kunstteam? Door de Parkinson is mevrouw beperkt in haar mobiliteit en het kunstteam heeft kunstenaars die aan huis komen. De ideale oplossing, dacht ik, niet wetende hoeveel moeite het ging kosten om dat voor elkaar te krijgen…
Het had nogal wat voeten in aarde om een ambulant kunstenaar bij mevrouw thuis te krijgen. De belangrijkste voorwaarde is namelijk, dat ook een andere dienst van Cordaan wordt afgenomen, bijvoorbeeld huishoudelijke hulp. Dat heeft te maken met de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning), heel ingewikkeld allemaal. Omdat mevrouw op de wachtlijst staat voor huishoudelijke hulp, dacht ik dat het geen probleem zou zijn. Verkeerd gedacht dus.
Na eindeloos heen en weer bellen en mailen door mijzelf, de kunstmakelaar en mevrouw zelf, is het uiteindelijk maanden later toch gelukt. Hieperdepiep hoera! Mevrouw krijgt nu om de week een kunstenares aan huis en is hier zo blij en gelukkig mee. Ze zegt, dat ze samen heel veel lol hebben en dat ze al veel geleerd heeft.
En er zijn nog veel meer mooie dingen uit voortgekomen. De kunstenares is benaderd door de Universiteit van Leiden om mee te doen aan een onderzoek voor Welzijn op Recept en Kunst op Recept. Doel is om vast te stellen wat dit kan betekenen voor het welzijn van mensen, die om wat voor reden dan ook beperkt zijn in hun welzijn.
Mevrouw zelf is geïnterviewd door de Unie van Vrijwilligers. In dit tweeënhalf uur durende gesprek vertelde zij wat het betekent om een vrijwilliger te hebben. Helaas komt mevrouw op dit moment niet meer buiten, maar ze zegt: “Zonder dit zou ik wegzakken en zou het snel slechter met mij gaan.”
Ze appte mij een prachtig compliment en wil graag dat ik dit deel: “Jij bent absoluut de persoon die alle positieve ontwikkelingen voor mij in gang heeft gezet. Je bent op het juiste moment gekomen en ik ben je heel dankbaar!! Je bent duidelijk, alert, eerlijk, doortastend, weet veel, komt al jouw afspraken na en informeert ook regelmatig hoe het ervoor staat. Ik hoop dat jouw baas dit ook leest, want jij bent geweldig.” Een mooier compliment kon ik niet krijgen en ik moest er gewoon van blozen.
En… er wordt ook nog een portfolio gemaakt van de kunstwerken van mevrouw.
Wie weet kan zij ooit exposeren!
Het gaat helaas niet altijd goed…
Vaak delen we alleen de succesverhalen van Welzijn op Recept, maar natuurlijk zijn er ook casussen die niet succesvol aflopen, om wat voor reden dan ook. Ik zal wat voorbeelden geven van casussen/trajecten, die helaas niet succesvol waren.
Meneer X woont in De Baarsjes en wil graag meer onder de mensen komen en bewegen, maar door zijn depressie en angsten is dat moeilijk voor hem. Hij is in 2024 voor het eerst aangemeld. Meneer heeft een paar jaar geleden een openhartoperatie gehad en sindsdien is hij bang om iets te ondernemen. Zijn huisarts en cardioloog zeggen dat hij alles weer mag, maar meneer is daar niet van te overtuigen.
Begin 2025 is meneer weer aangemeld met dezelfde hulpvraag, maar ook nu is er weer niets uitgekomen. Meneer heeft nog steeds dezelfde angst.
Ander voorbeeld: mevrouw B, zij woont in Westerpark. Mevrouw is 85 jaar en altijd heel creatief geweest. Zij heeft in het verleden prachtige gebeeldhouwde gebouwen gemaakt. Ze heeft een grote behoefte aan meer sociale contacten en weer lekker creatief bezig zijn. Nu zou zij graag iets met textiel willen doen. Mevrouw was heel erg enthousiast over wat er allemaal te doen is in West en was van plan om naar Buurtruimte De Nieuwe Reiger te gaan om te gaan deelnemen bij de Quiltclub. Helaas kreeg zij gezondheidsproblemen en heeft een paar keer in het ziekenhuis gelegen, waardoor ze nu geen energie heeft om iets te gaan doen. Hopelijk lukt het haar over een tijdje wel, maar voor nu is het helaas niet haalbaar.
Het laatste voorbeeld is van meneer Y. Meneer is vier keer aangemeld in drie jaar tijd. Meneer zou erg eenzaam zijn en een vrijwilliger voor wat meer sociale contacten zou mooi zijn. Alleen dacht meneer daar zelf anders over: hij wilde helemaal geen vrijwilliger. Hij is vier keer aangemeld, omdat men iedere keer dacht dat meneer nu wel zover zou zijn. Dus niet.
Afspraak of toch niet..?
Wat ik zo leuk vind aan Welzijn op Recept, is dat ik hopelijk iets kan betekenen voor een ander. Het is zo fijn als een Amsterdammer weer wat betekenis in zijn of haar leven terugkrijgt. Dit kan door bijvoorbeeld aan een activiteit te gaan deelnemen of door een maatje te krijgen en nog mooier, door zelf vrijwilligerswerk te gaan doen.
Wat ik voor dit jaar toch wel een van de succesverhalen vind, is de aanmelding van een 85-jarige mevrouw. Deze dame, laten we haar Annie noemen, is aangemeld door de Praktijkondersteuner Huisartsenzorg (POH) met als hulpvraag: mevrouw wil graag meer onder de mensen komen en ze wil iets leuks gaan doen. Annie is niet in staat om naar een locatie te komen, omdat ze slecht ter been is, dus ga ik op huisbezoek. Op het moment dat ik binnenkom, roept Annie al vanaf de bank “DENK MAAR NIET DAT IK NAAR EEN DAGBESTEDING GA!!” Dat is dus duidelijke taal. Op mijn vraag wat ze dan wel leuk zou vinden om te doen, daar moet ze toch even over nadenken. Na even te hebben nagedacht, komt ze op koffiedrinken en gezellig kletsen, iets creatiefs, alleen weet ze niet wat en tuinieren vindt ze ook wel leuk.
Dat koffiedrinken is voor mij de opening. In de Klinker is er namelijk een heel gezellige koffietafel. Dus om meteen de koe bij de horens te vatten, spreek ik met Annie af om samen naar de Klinker te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. En gezellig dat Annie het vindt! Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik om haar een rondleiding door de Klinker te geven en dus ook bij de dagbesteding. “Goh”, zegt Annie, “wat is het hier leuk.”
Misschien kun je het al raden?
Annie, die echt niet naar de dagbesteding wilde, gaat nu twee keer week en vindt het maar wat gezellig!
Afspraak of toch niet..?
Kan iemand mij vertellen waarom het voor sommige mensen toch zo moeilijk is om op een afspraak te komen? Ik begrijp dat er allerlei omstandigheden kunnen zijn waardoor iemand niet kan komen, maar bel dan van tevóren even af en niet bijvoorbeeld anderhalf uur daarna. Tenzij het natuurlijk zo erg is dat men niet meer kan bellen, daar heb ik dan ook nog begrip voor. Ik baal als ik helemaal naar de Horizon ga en mijn afspraak komt niet opdagen, wat helaas regelmatig gebeurt. Sommige personen, van wie ik al vermoed/weet dat die niet altijd komen opdagen, bel ik van tevoren om ze te helpen herinneren aan de afspraak.
Een aantal weken geleden had ik rond 10:00 uur afgesproken met een dame in de Koperen Knoop. Dit tijdstip wilde zij zelf. Om 10:15 uur was ze er nog niet, dus ik belde haar. “Ik ben net wakker, ik ga even douchen en dan kom ik eraan.” Nou, daar zakt mijn broek van af! Begrijpen mensen dan niet, dat je soms kostbare tijd voor hen vrijmaakt en nog andere dingen te doen hebt? Blijkbaar dus niet!
Maar het kan ook anders. Vier weken geleden had ik een huisbezoek bij een oudere dame. Helaas werd mevrouw op de ochtend van de afspraak plotseling opgenomen in het ziekenhuis. Ze had mijn telefoonnummer niet genoteerd en belde de huisarts met de vraag of deze mij wilde laten weten, dat de afspraak niet kon doorgaan. Zo kan het dus ook!!
Ik ben nu even heerlijk aan het klagen, maar ik weet ook dat het soms gewoon niet anders is. Sommige mensen zijn zich er nou eenmaal niet van bewust, dat een afspraak ook echt een afspraak is. Hen moet ik blijven helpen herinneren, dat wij een afspraak hebben. En ik blijf hopen, dat zij ook daadwerkelijk komen. Zo niet, dan zit er niets anders op dan mij erbij neer te leggen.
Wat bracht het tweede kwartaal ons..?
In mijn vorige blog schreef ik wat in het eerste kwartaal bij Welzijn op Recept (WoR) allemaal is gebeurd. Nu, drie maanden later, zit het eerste halfjaar er alweer op!
Wat is er in het tweede kwartaal allemaal gebeurd?
We hebben de (meeste) huisartsen in Oud- West en Bos en Lommer benaderd, zodat WoR weer goed in hun hoofd zit. Sinds 1 april is WoR ook te vinden op ZorgDomein, een plek op het internet waar zorgprofessionals elkaar gemakkelijk kunnen vinden. Nou, ik kan je wel vertellen, dat dit in West een enorm succes is. De zorgverleners weten ons goed te vinden en de aanmeldingen stromen binnen. Ik heb er dus alle vertrouwen in, dat we dit jaar het aantal Amsterdammers dat we hebben afgesproken om te helpen, gaan halen.
En toen… mei… een hele maand vakantie voor deze dame. Heerlijk drie weken naar Griekenland, een rondreis gemaakt op het vasteland. De andere weken lekker met mijn kleinzoons van een en vijf jaar doorgebracht. Wat een Plezier en een gevoel van Trots geven die kids mij toch. Het is voor mij gewoon een ongelofelijke Luxe en Eer om hun oma te mogen zijn – en dan ook echt met een Hoofdletter.
Eind juni moest de eerste halfjaarrapportage van WoR de deur uit. Op zich niets vreemds, het moet ieder jaar gebeuren en we weten ook altijd dat het eraan komt. Alleen is het dit jaar anders dan anders. Normaalgesproken hebben wij een projectleider, Ineke Smeulers, die dit doet, maar Ineke is sinds 1 april met pensioen. Leuk voor haar, maar minder leuk voor ons. Met hulp van lieve collega’s is het ons gelukt om de rapportage op tijd de deur uit te krijgen. Nu maar hopen dat onze opdrachtgever tevreden is. We krijgen vast nog wel wat vragen en deze zullen we dan ook weer netjes beantwoorden.
En intussen, lekker begonnen aan het derde kwartaal!
BIJNA!!
Wat gaat de tijd toch snel! Het eerste kwartaal van 2024 zit er alweer bijna op, dus het is weer tijd om een blog te schrijven.
In deze blog nog eenmaal een terugblik op vorig jaar.
Voor Welzijn op Recept moesten de welzijnscoaches in 2023 maar liefst 222 trajecten afronden. Hebben we dat gehaald? Bijna! 221 Trajecten. Dat was balen. Ik had zo gehoopt op 223. Toch zijn de welzijnscoaches heel erg tevreden en hopelijk onze opdrachtgever ook. Voor 2024 moeten we 211 trajecten afronden. Ik ga ervan uit, dat we dat halen en niet bijna.
Voor de welzijnscoaches is nu een drukke periode aangebroken. We streven ernaar om alle huisartsenpraktijken twee keer per jaar te bezoeken. Doel is om onze gezichten weer even te laten zien, een hernieuwde kennismaking zeg maar en natuurlijk informeren. Er zijn altijd best veel wisselingen in de praktijken, nieuwe huisartsen of praktijkondersteuners. Zij hebben vaak geen idee wat Welzijn op Recept is. En ook zittende huisartsen in West hebben soms geen idee wat Welzijn op Recept is en hoeveel werk de welzijnscoaches hen uit handen kunnen nemen. In het eerste kwartaal zijn alle huisartspraktijken in De Baarsjes en Westerpark gebeld en bij bijna alle huisartsenpraktijken is het gelukt om een afspraak in te plannen, een aantal daarvan is ook al bezocht. We maken dus opnieuw kennis, houden ons informatiepraatje, beantwoorden vragen en evalueren het afgelopen jaar. En als we dan weer even (ik zeg bewust ‘even’) op het netvlies staan, komt er bijna altijd wel een verwijzing vanuit de huisartsenpraktijk bij ons binnen. In het tweede kwartaal zijn de praktijken in Oud-West en Bos en Lommer aan de beurt.
Een ander bijnaatje is, dat ik dit jaar tien jaar in dienst ben bij Combiwel, op 1 juli 2024! Ik ben nu dan ook bijna tien jaar welzijnscoach en ik vind het nog steeds heel leuk om te doen, dat wil zeggen… bijna altijd. Daarover vertel ik meer in een van de volgende blogs.
Soms moet je het gewoon proberen…
In mijn vorige blog schreef ik al over een mooie ontwikkeling binnen Welzijn op Recept.
Ik vertel daar nu wat meer over. Ik schreef toen, dat de huisartsen van huisartsenpraktijk Postjesweg graag willen, dat de welzijnscoaches spreekuur houden in hun praktijk. Allemaal in het kader van de gezonde levensstijl. Inmiddels hebben wij, de welzijnscoaches, ons eerste spreekuur in oktober gehad in deze praktijk, op de donderdag van 09:00 – 12:00 uur. We kregen allebei een ruimte, waar we onze cliënten kunnen ontvangen. Dat is echt een luxe.
Of patiënten geschikt zijn voor Welzijn op Recept bepalen de huisartsen en praktijkondersteuners aan de hand van het spinnenwiel gezonde levensstijl, dat die patiënten helemaal hebben doorlopen. En zo worden zij dan hopelijk onze cliënten. Op maandag of dinsdag voorafgaand aan het Welzijn-op-Recept-spreekuur van die week hebben we een praktijklunch. Zo leren we iedereen die in deze grote praktijk werkt kennen en zij ons. We hebben dan ook een half uurtje casuïstiekoverleg om de doorverwezen patiënten te bespreken.
Nu zou je denken dat op deze manier het spreekuur meteen stormloopt (wat we uiteindelijk natuurlijk wel graag willen), maar niets was minder waar. Er was zeggen en schrijven een client en die meldde zich vlak voor de afspraak af. De huisarts heeft hem nog geprobeerd over te halen maar tevergeefs, helaas. Hopelijk gaat het tijdens het tweede spreekuur op 30 november beter. Gewoon blijven proberen dus.
Een andere mooie ontwikkeling is, dat we nu een derdejaars HBO-stagiaire Social Work zorgprofiel hebben. Dit werd ons aangeboden door Buurtwerk. Eerst wilden we niet, kost begeleidingstijd en die hebben we niet. De begeleiding is binnen Buurtwerk geregeld en nu hebben we een leuke tweeëntwintigjarige meid die van aanpakken weet, niet op haar mondje is gevallen en met een frisse blik kijkt. Zij is zeker een aanwinst voor Welzijn op Recept. Zo zie je maar weer, soms moet je het gewoon proberen.
Ik weet het even niet…
Vorige week kwam ik erachter dat ik te laat was met mijn blog inleveren. Deadline was 15 juni, maar ja, toen zat ik op Rhodos en waren mijn gedachten echt niet bij het werk. Ik heb dus van mijn lieve collega Cunera nog een weekje gekregen om de blog te schrijven. Dank je, Cunera.
Volgende probleem: Ik heb even geen idee waar deze blog over moet gaan…
Ga ik het hebben over mijn vakantie? Ik denk het niet. Wil niet dat collega’s jaloers worden op de fantastische drie weken die ik gehad heb op Rhodos. Mooi weer, lekker eten en een prachtig eiland.
Ga ik het dan hebben over iets wat meer over het werk gaat?
Bijvoorbeeld dat we met Welzijn op Recept halverwege het jaar precies op de helft zitten van het aantal trajecten dat we dit jaar moeten halen?
Of ga ik het hebben over een huisartsenpraktijk waar de welzijnscoaches – in al de jaren dat Welzijn op Recept bestaat – nog nooit zijn binnengekomen. Waarschijnlijk heeft deze praktijk het licht gezien, want zij vroegen nu zelf om een kennismaking en presentatie. Wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Ik kan natuurlijk ook vertellen dat een huisartsenpraktijk in De Baarsjes graag wil, dat de welzijnscoaches spreekuur houden in de praktijk, daar een eigen ruimte krijgen. Dan is het lijntje korter en patiënten kunnen meteen terecht voor informatie of aangemeld worden. De welzijnscoaches mogen ook deelnemen aan het opleidingsplan van de huisartsen.
Het laatste onderwerp waar ik nog over zou kunnen schrijven is dat ik sinds twee maanden bezig ben met een korte HBO-module ‘Coachende gespreksvoering’, zodat ik de cliënten nog beter kan helpen naar weer een fijne plek of doel in hun leven.
Helaas, ik weet nu echt even niet wat interessant genoeg is voor deze blog…
Hopelijk heb ik voor de volgende blog weer een helder idee waar die over moet gaan?!
Oud en nieuw…
Oud
Het nieuwe jaar is alweer even aan de gang en dat betekent dat ook de welzijnscoaches weer met goede moed ertegenaan gaan. Om het oude jaar af te sluiten hebben we een gezellige middag georganiseerd in Huis van de Buurt De Boeg. Een aantal cliënten is uitgenodigd om te genieten van een High Tea, live muziek en een spel. Het Levensspel werd begeleid door een ceremoniemeester en de welzijnscoaches. Door het spel te spelen, kwamen mooie en ook droevige verhalen boven. Mooi om te zien dat de deelnemers met elkaar in gesprek gingen, vertelden over de activiteiten waaraan ze deelnemen en elkaar uitnodigden om eens te komen kijken bij hun activiteit. Missie geslaagd!
De meeste cliënten die in de laatste maanden van 2022 zijn aangemeld voor Welzijn op Recept hebben een maatje of activiteit gevonden waar ze op hun plek zijn en in het nieuwe jaar veel plezier aan zullen beleven. Dit betekent ook, dat hun Welzijn-op-Recept-traject wordt afgesloten en dat zij plaats maken voor nieuwe aanmeldingen.
Nieuw
Voor de welzijnscoaches is dit een drukke periode. Als je mij vraagt: “Hoe vaak kom je bij de huisarts?”, dan zeg ik: “Vaak!” Niet omdat ik ziek ben, maar voor mijn werk. Als welzijnscoach bezoeken we alle huisartsen in West om hen te informeren of te helpen herinneren aan Welzijn op Recept. En geloof mij als ik zeg, dat er héél veel huisartsen zijn in West. Gelukkig worden we bij de meesten goed ontvangen en zijn ze blij dat we langskomen. Zo zijn we al bij lunches, koffiebreaks en overleggen geweest. Dat is fijn, want dan hebben we de meeste huisartsen, POH-ers en wijkverpleegkundigen van een praktijk op één plek en hoeven we ons verhaal daar maar één keer te doen.
Deze bezoeken leiden gelukkig tot nieuwe aanmeldingen. Voor deze Amsterdammers gaan we dit jaar ook weer ons best doen om hen bij een fijne activiteit te krijgen.
Hier doen we het voor..!
Dit jaar deden de welzijnscoaches weer hard hun best om zoveel mogelijk ‘kwetsbare Amsterdammers’ een leuke, leerzame, lekkere en soms spannende activiteit aan te bieden. Denk bijvoorbeeld aan creatieve, digitale en kook-/eetactiviteiten. Ernaartoe gaan is soms spannend, omdat je in een nieuwe groep en omgeving komt. Ook maatjes waren dit jaar erg in trek. Voor sommige mensen heel spannend, want is er wel een maatje voor mij, klikt het wel?
Soms lukt het niet. Heel frustrerend als er veel tijd en energie in gestoken wordt en het lukt dan niet om iemand aan een leuke activiteit of maatje te koppelen of de cliënt haakt om wat voor reden dan ook af. Gelukkig lukt het meestal wel en kregen we mooie reacties van Amsterdammers, die dit jaar werden aangemeld bij Welzijn op Recept:
“Wat jammer dat het traject al is afgelopen, dit was voor mij het steuntje in de rug. Mag ik nogmaals een verwijzing aan de huisarts vragen?”
“Zonder verwachting ben ik eropaf gegaan, prettige, hoopgevende kennismaking en dankzij goede hulp nu kans op vrijwilligerswerk. Dank je wel.”
“Dank je wel voor de activiteiten die je me hebt aangereikt. De passieve negatieve levenshouding kan ik daarmee negeren. In verbinding staan en sporten is belangrijk voor het herstel en spirituele groet.”
“Ik heb Welzijn op Recept als zeer positief ervaren, ben blij met de inzet van de jonge vrijwilligers. Bedankt voor alles.”
“Jammer dat de vrijwilliger niet in het weekend wil komen, want de klik is er wel. Je hebt in ieder geval je best gedaan!”
Welzijn op Recept is er ook om de huisartsen te ontlasten en hun reacties zijn meestal kort en bondig:
“Bedankt voor je inzet, top!”
“Wat goed dat je patiënt in beweging hebt gekregen, bedankt voor je tijd!’
Hopelijk kunnen we in 2023 weer veel Amsterdammers en huisartsen blij maken, want …
daar doen we het voor!
- 1
- 2
- Volgende →
Buurtwerk Westerpark vertelt... 