Het is geen vuilniszak …
Westerpark-momenten in 2024, het zijn er veel. Vaak mooi, ontroerend, inspirerend, verrassend. Maar niet altijd. Soms verdrietig, schokkend, aangrijpend. Zulke momenten vliegen me aan.
Wat zie ik? Wat hoor ik?
Het is geen vuilniszak. Het is een man op zijn hurken. Hij eet wat hij gevonden heeft, van de straat naast de vuilnisbak.
Je zit ‘s avonds op een bankje en opeens hoor je gesnurk in de bosjes.
Je zoekt de bal van je hond en je komt in een andere wereld, een wereld van tentjes, gemaakt van bij elkaar geraapte spullen.
De voeten die elke avond slapend uit een portiek steken, zijn elke ochtend weer verdwenen.
Een hele rij instanties gaat door mijn hoofd. Wat kan ik doen? Wat kan ik zelf doen? Is het gewenst? Anderen doen het al, zij zorgen voor dak- en thuislozen. Wat brengt mijn zorg voor diegene en wat in het grotere geheel?
Kortom, ik verbaas me en ben gechoqueerd.
We leven in andere werelden. Er zijn bewoners in Westerpark, die wonen met uitzicht op Noord, hier gekomen uit liefde, zij willen graag Nederlands leren. Ze zijn de hele dag alleen, omdat hun lief moet werken. Of bewoners uit een andere stad, die een weekendwoning kopen in Westerpark, zodat ze na een evenement veilig thuiskomen.
Andere werelden, andere kansen, ander perspectief in Amsterdam. Deze Westerpark-momenten herinneren je aan de ongelijkheid die er is.
Het leven is niet eerlijk en kansen moet je pakken zodra ze er zijn, ze desnoods maken, als je kan.
Buurtwerk Westerpark vertelt... 