Ah, nieuwsbrieven..!
Ah, nieuwsbrieven! Die digitale liefdesbriefjes van mijn favoriete organisaties. Ik open mijn inbox en daar zijn ze: een overvloed aan leuke activiteiten, spannende titels en goedgekozen afbeeldingen. Eerste gedachte: “Wat leuk! Ik ben straks weer helemaal op de hoogte!” En alsof ik Dagobert Duck ben die een schatkist opent, duik ik erin.
In de loop der jaren heb ik veel verschillende nieuwsbriefabonnementen verzameld. Werkgerelateerd, altijd fijn, veel informatie waar ik wat aan heb en uitnodigingen voor interessante bijeenkomsten. Mijn inbox lijkt wel een rommelmarkt. Tig nieuwsbrieven van leuke organisaties over de nieuwste ontwikkelingen op werkgebied, wekelijkse berichtgeving vanuit de gemeente over WMO, West, Verkeer… en ook nog een paar ongeopende berichten, de digitale versie van de vergeten groenten in mijn koelkast. Oh ja, over (vergeten) groenten krijg ik óók een wekelijkse nieuwsbrief. Dat is een verhaal voor een andere keer.
De vraag rijst: “Is het normaal dat ik meer tijd besteed aan het beheren van mijn inbox dan aan het lezen van de inhoud?” Nooit genoeg tijd om alles te lezen of overal naartoe te gaan! En daar zit m dan gelijk de pijn: de gevreesde information-overload. Na een fijne training over het selectief omgaan met beperkte tijd, gaan nieuwsbrieven dus linea recta naar een postbakje Nieuwsbrieven, waar ze alleen gelezen worden als alle andere mails zijn weggewerkt.
Fijn, zo? Ja en nee. Ik ben iemand die geniet van het verzamelen en delen van kennis en informatie. Dus ik mis het wel, dat halve uurtje bladeren, doorklikken en doorsturen aan het begin van de dag (net als de krant lezen met een kopje koffie). Maar minder FOMO is wel fijn.
Gaan álle nieuwsbrieven ongelezen op de digitale ‘Ooit-stapel’? Tuurlijk niet! Het filter kent de nieuwe niet. Dus, lieve lezer, behoor jij tot de (on)gelukkigen die ik regelmatig trakteer op een digitaal knipseltje uit mijn eigen inbox? Laat het me weten als het teveel is!
Buurtwerk Westerpark vertelt... 