Mello Yello..! đÂ
Met het gele doekje om onze pols geknoopt lekker rustig achteroverzitten. We bedachten een zeer pakkende slogan – vonden we zelf, ha ha – om onze zorgeloze spirit uit te dragen: âMello Yello! If you sweat, youâre not our Fello!â Wij gaan niet rennen, wij gaan niet zweten, wij gaan niet stressen, wij gaan niet strijden. Hooguit voor de titel âmeest relaxte lui uit Westâ.
Voor en na deze dag kan ik mij niets anders herinneren dan dikke wolkendekken en regen. Zelfs zo erg dat ik fantaseer dat het herfst is. Soms valt het opeens mee. âZachte herfst!â, grap ik dan, dat helpt. Maar deze dag schijnt de zon! Dus kleding wordt afgeworpen en daar gaan we!
Al in de eerste ronde voel ik het irritant kriebelen in mijn buik, ik wil toch best wel een klein beetje winnen. We worden ook steeds luidruchtiger en ik voel, en zie ook bij anderen in ons âChill Teamâ, zweet parelen op het voorhoofd. Als vier keer tegen de lat niet wordt meegerekend, ben ik gewoonweg verontwaardigd en moet ik mij inhouden om niet keihard ertegenin te gaan.
Bij âde-gekleurde-balletjes-in-de-vakjes-van-het-houten-labyrint-leidenâ houd ik het niet meer en alsof mijn leven ervan afhangt, trek ik aan twee touwen tegelijk (mag dat eigenlijk wel?). Wanhopige pogingen om te winnen. Laatste worden is chill als je âChill Geelâ bent, maar ik voel, en volgens mij was ik niet de enige uit mijn team haha, toch wel een lichte teleurstelling. Winnen is tĂłch beter. Ăltijd.
Gelukkig kan ik mijn prestatiedrang laten afkoelen met frisse wijn (de zon schijnt zowaar nog steeds!), goed gezelschap en lekker eten. Even achterover leunenâŠ
Oh nee! Ik moet nog stemmen! Snel op de fiets, net op tijd!
En nee, daar winnen we ook al niet. Sterker nog, het is één trieste bende. Als dat ooit maar goedkomt. Een en al verliezers op deze zonnige dag, oh oh oh!
