Overpeinzingen uit Japan

Geplaatst op Geupdate op

Het leven is kostbaar

Ik ben in Japan. Onderweg, te voet, op het eiland Shikoku waar een pelgrimsroute loopt langs 88 boeddhistische tempels. Vijftig dagen op reis. Ik overnacht iedere avond ergens anders. Meestal in een typische Japanse kamer met tatamimatten op een futon als bed. De tocht doet me in stilte nadenken over waarmee ik bezig ben in het leven. Een sterfgeval in de familie thuis duwt me ook nog eens met mijn neus op het feit, dat het leven niet oneindig is en iets is om zuinig op te zijn. Ik brand bij iedere tempel kaarsjes en wierook voor mijn overleden schoonzus, want ik besloot om in Japan te blijven en zo aan haar te denken.

Het Japanse eiland Okinawa staat bekend als een Blauwe Zone, een plek waar veel mensen langer leven, langer vitaal en gezond blijven en 100 jaar of ouder worden. Dit doen ze door een doel in het leven te hebben, sociale en familiebanden te koesteren, te blijven werken/bewegen en gezond te eten. “Als je genoeg gegeten hebt, stop je”, zeggen zij. Nooit te veel. Het Japanse eten bestaat uit veel kleine hapjes met diverse smaken. Vis, met name rauwe vis, sashimi en sushi, zijn erg geliefd. Op mijn pelgrimstocht heb ik de Japanse keuken mogen ervaren. Na een dag van soms wel tien uur wandelen, is zo’n maaltijd een feest.

Deze ingrediënten om 100 jaar te worden, gun ik iedereen. Maar hoe krijg je dat voor elkaar als je alleen bent, geen geld hebt en ook nog eens niet zo mobiel bent als je zou willen? Ook weet niet iedereen hoe je gezond kunt leven en eten. Maar met elkaar is het mogelijk om daarin een verschil te maken. Samen kun je een heel eind komen!

Dit bericht is geplaatst in Cor Koeleman.

Plaats een reactie