Een middag om niet snel te vergeten…
Zaterdagmiddag, eind maart, verzamelen we in de Elisabeth Paulus Salon. Bewoners, buurtwerkers, buurtteamwerkers en andere betrokkenen. Na weken van individuele gesprekken gaan we samen bepalen welke ideeën een plekje krijgen in het plan voor de Koperen Knoop. Zin in! Want met dit plan komen we weer een stapje dichter bij een bruisend Huis van de Buurt, waar we ons allemaal thuis voelen.
Het nuttige met het aangename combineren is altijd een goed idee, dus eerst lekker lunchen. Daarna een toelichting over het kader – veel is mogelijk, maar eerlijk is eerlijk, de bomen groeien niet tot in de hemel – en vragen beantwoorden die gesteld zijn tijdens de individuele gesprekken. En dan begint het echte werk. Ronde 1: iedereen krijgt het woord, alle ideeën voor een Koperen Knoop 2.0 worden opgeschreven, flappen vol. Prachtige, creatieve ideeën. In gedachten zie ik een fantastisch huis ontstaan. Als alles kon en mocht en geld zou geen rol spelen, nou, dan wisten we het wel. Ronde 2: samen bepalen we welke punten in het plan komen en welke op de parkeerflap. Daarover moeten we nog wat langer doorpraten.
Opvallend (niet verrassend), het leeuwendeel gaat over stenen en communicatie, nauwelijks over aanbod, duidelijk is wat voor de meesten het zwaarst weegt. Mooie ideeën voor het gebouw. Ik zie het al helemaal voor me als dat zakje geld een flinke zak was geweest, maaaaarrrr… ook stapje voor stapje kun je een grote afstand afeggen, dus wie weet!
Al met al een lange middag. Iedereen zet zich in tot het gaatje. Ik weet: dit is nog maar het begin! Nu samen doorpakken. Allereerst de geparkeerde punten doorspreken. Samen bepalen wat daarvan nog in het plan moet komen.
Als ik wegfiets, zie ik door het raam, dat Irving en Sharon tafels en stoelen alweer in een gezellige opstelling hebben gezet. Zij gaan een groep buurtbewoners verwennen met een lekker maaltje. Lief!
Buurtwerk Westerpark vertelt... 