Te jammer om het niet te doen…
“Ik wil dit jaar weer een buurtiftar organiseren…”
Het is februari, dus ruim op tijd. Een stressloze, gedegen voorbereiding gloort aan de horizon. Eerst zal je naar Jaap gaan, want het begint een traditie te worden om de buurtiftar bij Het Paviljoen te laten plaatsvinden. En dan begint het leven in de weg te staan. Andere dingen vragen je aandacht en het lijkt er dit jaar niet van te komen, is niet erg, volgend jaar nieuwe ronde nieuwe kansen, inshallah.
19 April, gemiste oproep van Jaap op mijn telefoon, even later belt hij weer.
“Farida was net hier…” Te jammer om het niet te doen, Jaap en Miem willen met hun team meedoen, het kan maandag. Vijf dagen, veel te kort dag, maar inderdaad, te jammer om het niet te doen. Agenda leegvegen kan niet, maar het besluit is genomen en een dag heeft 24 uur.
Als een speer posters en toegangskaarten maken, boodschappenlijsten, iedereen in stelling brengen voor de werving, ondernemers benaderen (want ook dat is een mooie traditie bij deze buurtiftar, alle benodigdheden worden geschonken door lokale ondernemers, ondanks dat na twee coronajaren het vet op de botten bij velen wat minder is), vrijwilligers vragen om te helpen met koken, miniboekje Ramadan, wat is dat? maken voor wie wat minder ingevoerd is in de materie.
Er zijn ‘tips en tops’, dat is goed, daar wordt alles altijd beter van, want ja, de volgende keer moet het anders. Maaaarrrr, eerlijk is eerlijk, je hebt het weer geflikt. Vijf dagen van tevoren, iedereen in, naast, achter en voor je karretje en rijden maar met z’n allen, voor een iftarmaaltijd met bijna 60 buurtgenoten in een gezellig, gastvrij Paviljoen. Go Farida!
En dank je wel vrijwilligers, Jaap en Miem, slagerij Alhoceima, Bario Market, bakkerij Westerpark en Albert Heijn!
En wat betreft de tips en tops, volgend jaar beginnen we twee maanden van tevoren… 😊
Buurtwerk Westerpark vertelt... 