Samen een straatje om…
Ik maakte me wel een beetje zorgen. Buiten was het donker geworden door een dreigend zwarte wolkenlucht. Binnen moesten de lampen aan. Woensdagmiddag. Ze waren nog niet terug. Inmiddels kwam de verwachte regen met bakken naar beneden.
“Cor, er zijn net twee mannen binnengekomen met de duofiets en ze vragen naar jou.” Pfff. Gelukkig. Ze zijn er weer. Alles is toch goed gegaan. In de hal staan Albert en Robbert. Doorweekt. Koud. Maar oh zo gelukkig. Robbert staat te rillen maar straalt. Albert vertelt opgewekt dat ze helemaal tot aan Halfweg zijn gefietst en dat het gewoonweg fantastisch was.
De week ervoor nam Albert contact met me op. Hij had gehoord dat er in Huis van de Wijk Horizon een duofiets stond, die speciaal aangeschaft is om iemand anders, die slecht ter been is, mee te nemen voor een rondje door de buurt. Robbert, de partner van Albert, is licht dementerend en samen fietsen door Westerpark zou geweldig zijn. Het zou een proefritje worden die woensdag, maar het werd een heuse fietstocht waar ze van genoten.
De week daarop, op dinsdagochtend, pak ik mijn mobiel om Albert een berichtje te sturen met de vraag of ik de fiets weer voor ze klaar moet zetten. Op datzelfde moment zoemt de mobiel en ik kijk in WhatsApp.
Goedemorgen Cor, zou ik morgen, woensdag, de duofiets mogen gebruiken?
Groetjes Albert en Robbert
Buurtwerk Westerpark vertelt... 